เรื่องเดิมเลยค่ะ...คือการร้องไห้บ่อยค่ะ

ผ่านมา 1 ปีแล้วค่ะที่เป็นแบบนี้ หนูร้องไห้บ่อยมากค่ะ ภายในปีที่แล้วคือปี 67 ภายในปีนี้หนูก็ยังเหมือนเดิมค่ะ แต่ตอนนี้ร้องไห้เพราะกลัวการสูญเสียใครบางคนไปจากชีวิตค่ะ ตอนนี้หนู 14 หนูกลัวการสูญเสียพ่อหนูไปค่ะ หนูรักและผูกพันกับพ่อหนูมากค่ะ หนูไม่สนิทกับใครในบ้านเลยค่ะ หนูค่อนข้างที่จะอยากอยู่กับพ่อ ถึงหนูจะรู้ว่าพ่อกินเหล้าบ่อย หนูก็รักค่ะ ที่หนูกลัวคือพ่อหนูเคยเป็นวัณโรคค่ะแล้วเขาไปผ่าตัดตอนนี้พ่อเหลือปอดข้างเดียว ผ่านไป 2-3 ปี​​พ่อเป็นมะเร็งค่ะ แต่พ่อก็ยังไปทำงานตามปกติเหมือนไม่มีอะไร พ่อชอบบอกกับหนูว่าพ่ออยากเห็นหนูเรียนจบ พ่ออยากเห็นหนูใส่ชุดครุย แต่พ่อก็บอกว่าพ่อก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้นานพอหนูจบม. 3 มั้ยด้วยความที่หนูได้ยินแบบนี้หนูก็เก็บมาคิดแล้วกลัวที่จะเสียพ่อหนูไปจากชีวิตค่ะ  ถ้าถามเรื่องแม่หนูก็อยากบอกว่าก็ดีแหละค่ะ แต่ว่ามันก็ไม่ได้ดีมาก โตขึ้นอะไรๆ ก็เปลี่ยนใช้มั้ยคะ หนูนิสัยเปลี่ยนไปบ้างค่ะ จนแม่รับไม่ได้กับนิสัยหนูแม่ด่าหนูค่อนข้างแรงเลยทีเดียวค่ะ แล้วเขาเคยบอกหนูว่าถ้าหนูยังไม่เปลี่ยนนิสัยเขาจะเอาหนูไปอยู่โรงเรียนประจำ เขาบอกเขาได้แจ้งไปทางโรงเรียนประจำแล้วค่ะ ซึ่งหนูก็ไม่ได้อยากไปอยู่เลยค่ะ พี่ๆ ลองคิดดูนะคะ หนูกำลังจะขึ้นม. 2 พร้อมเพื่อนๆ ที่สนิทสรุปโดนย้ายออกกระทันหันหนูก็ไม่ชอบค่ะ หนูเลยยอมเปลี่ยนนิสัยแล้วทำตามแม่ค่ะ ตอนนี้เรื่องหลายๆ เรื่องตีกันอยู่ในหัวหนูไปหมดหนูเครียดมากค่ะ

ขอบคุณค่ะ