ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมฉันถึงตายง่ายขนาดนี้แต่ก็ยังไม่ตายอ่ะน่ะ

แม้แต่ตอนที่ฉันตื่นนอนและออกจากห้องพบเจอกับแสงแดดจะเป็นลมไม่มีเรี่ยวแรงเลยแล้วมันคือจุดที่ทำให้ฉันเกือบเสียงที่จะตายก็เพราะนั้นเป็นจุดระเบียงที่มันไม่มีอะไรกั้นแม้ตอนที่ฉันหายใจฉันยังสำลักน้ำลายตัวเองเลยสิ่งที่น่าแตกตื่นที่สุดสำหรับฉันก็คืออันตรายที่สุดไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นคือวันที่แผ่นดินไหวที่เกิดจากพม่าแล้วมาที่ประเทศไทยแล้วทีนี้ฉันนอนอยู่ในห้องไม่รู้เรื่องอะไรเลยตั้งแต่เช้ามาถึง 3 โมงได้รับข่าวมาจากแม่ว่าแผ่นดินไหวประมาณเที่ยงแต่ตอนนั้นฉันยังหลับอยู่แม่ฉันเลยบอกว่าถ้ามันเกิดถล่มขึ้นมานะคงตายไปนานแล้วแล้วนับประสาอะไรเล่าที่ฉันแค่ไอฉันก็คิดนะว่าถ้าฉันไอแล้วเกิดเลือดออกมาเนี่ยคงจะวุ่นวายน่าดูเพราะว่าฉันไอไม่หยุดเลยเรื่องทั้งหมดที่ฉันเล่ามามันเป็นเรื่องจริงนะทุกคนก็น่าจะเกิดขึ้นได้