คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราคบเพื่อน3 คนแล้วทีนี้เพื่อนคนหนึ่งหักหลังเราแล้วก็ไม่ให้เกียรติเราเราก็ไม่ได้อะไรแหละเราเลือกที่จะเดินออกมาแล้วอยู่ที่ของเราแต่ก็ยังไม่ได้ตัดจากเพื่อนแล้วที่นี้พอเราหายไปคนนึงพวกเขาก็หาใหม่เพื่อมาแทนที่เราพอเรากลับไปหาพวกเขาหลังจากที่เราทำใจเสร็จพวกเขาไม่สนใจฉันแล้วเหมือนเราเป็นเศษเกินในกลุ่มพวกเขารู้ว่าฉันเป็น...ขอไม่บอกนะแต่พวกเขาก็ยังจะมาจี้ใจฉันอยู่ดีเวลาที่ฉันวาดรูปแล้วบอกให้ฉันไปแข่งวาดรูปเพราะว่าฉันวาดรูปสวยแล้วพวกเขามาเจอเอาเรื่องนั้นมาพูดกับฉันมันเป็นเรื่องที่ไม่ควรจะพูดแต่ก็ยังจะพูดดีๆเขาพูดอย่างสนุกปากแต่ฉันที่นั่งอยู่พวกเขาไม่เห็นฉันเลยก็เขาไม่เข้าใจความรู้สึกฉันฉันรู้ล่ะว่าในโลกใบนี้จะให้เข้าใจความรู้สึกคนอื่นมันก็เป็นไปไม่ได้แต่ฉันก็สงสัยอย่างนึงนะทำไมฉันถึงเข้าใจความรู้สึกของเขาฉันรู้ว่าทุกคนก็ต้องมีเหตุผลของตัวเองฉันทนทุกข์ที่อยู่กับเขาฉันเจ็บปวดพวกเขาชอบพูดจาทิ่มแทงจิตใจของฉันพวกเขามันบอกว่าฉันเรียกร้องความสนใจทั้งๆที่ฉันไม่ต้องเรียกร้องก็ได้เพราะพวกเขาก็ไม่คิดจะสนใจอยู่แล้วบอกว่าฉันเปลี่ยนไปทั้งๆที่ใครกันแน่ที่เปลี่ยนไปพวกเขานั่นแหละที่ไม่สนใจฉันก่อนฉันพูดตรงก็ผิดฉันพูดเบาก็ผิดฉันพูดดังก็ผิดหรือว่าฉันเป็นคนที่สนใจความรู้สึกคนอื่นกันแน่ฉันแคร์ความรู้สึกคนอื่นเกินไปหลังจากนั้นฉันก็ตัดความสัมพันธ์จากพวกเขาพวกเขาไม่เคยรู้ตัวเองมาก่อนเพราะฉันไม่เคยพูดว่าฉันไม่ชอบอะไรหรือการกระทำของพวกเขา ฉันคิดถูกแล้วใช่ไหมที่ตัดความสัมพันธ์กับพวกเขา🥲
ฉะนควรรู้สึกยังไงกับพวกเขา