เรื่องมันมีอยู่ว่า เรามาเรียนมหาลัยที่ไม่ห่างจากบ้านมากค่ะ จากบ้าน 20-25 นาทีก็ถึงมอเราแล้ว
ช่วงแรกๆเฟรชชี่ใหม่ๆ เรากลับบ้านทุกอาทิตย์เลยค่ะเสาร์อาทิตย์ หลังๆมาเราเริ่มไม่ค่อยกลับบ้านแล้วเพราะกลับไปก็จะโดนบ่น โดนว่าเหมือนที่เคยโดน กลายเป็นว่าเราก็ไม่กลับประมาณ 1 เดือนจนเรารู้สึกดีขึ้น คิดว่าเขาคงจะไม่ว่าเราอีกแล้ว ตอนกลับไปใหม่ๆอีกครั้งดีขึ้นนะคะ ที่บ้านไม่ได้ว่าหรือด่าเราแล้ว แต่ช่วงหลังๆมาหลังจากที่เราวางใจแล้วรู้สึกดีขึ้น คิดบวกว่าอยู่บ้านคงไม่แย่หรอกมั้ง กลายเป็นว่าเราโดนว่าเหมือนเดิมที่เคยโดนเลยค่ะ ทำให้กำแพงในใจเราก็หนาขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้อีกไม่กี่อาทิตย์ต้องไปอยู่บ้านแล้วค่ะ ไม่อยากอยู่เลย ตอนเราอยู่หอรู้สึกมีความสุขมากค่ะถึงแม้จะได้ใช้ชีวิตอยู่คนเดียว จริงๆก็ต้องการชีวิตการอยู่คนเดียวมาตั้งนานแล้วค่ะแต่เหมือนที่บ้านไม่วางใจ ทั้งๆที่เราไม่เคยทำอะไรให้เขาผิดใจมาโดยตลอด มีวิธีจัดการปัญหาอย่างไรกันบ้างคะทุกคน รู้สึกไม่มีความสุขเลยพอนึกถึงว่าจะต้องกลับไปอยู่บ้านนานๆ จะออกไปเที่ยวกับเพื่อนก็ไม่ค่อนได้เพราะเขาต้องพาไปส่ง + เขาบอกว่าเสียเงิน เพื่อนๆพี่ๆทุกคนมีความเห็นว่าอย่างไรกันบ้างคะ
ต้องปิดเทอมมหาลัยมาอยู่บ้านประมาณ 3 เดือน ตอนนี้กำลังจะปิดแต่ไม่อยากกลับมาอยู่บ้านเลยค่ะ จัดการความรู้สึกยังไงดีคะ ?
ช่วงแรกๆเฟรชชี่ใหม่ๆ เรากลับบ้านทุกอาทิตย์เลยค่ะเสาร์อาทิตย์ หลังๆมาเราเริ่มไม่ค่อยกลับบ้านแล้วเพราะกลับไปก็จะโดนบ่น โดนว่าเหมือนที่เคยโดน กลายเป็นว่าเราก็ไม่กลับประมาณ 1 เดือนจนเรารู้สึกดีขึ้น คิดว่าเขาคงจะไม่ว่าเราอีกแล้ว ตอนกลับไปใหม่ๆอีกครั้งดีขึ้นนะคะ ที่บ้านไม่ได้ว่าหรือด่าเราแล้ว แต่ช่วงหลังๆมาหลังจากที่เราวางใจแล้วรู้สึกดีขึ้น คิดบวกว่าอยู่บ้านคงไม่แย่หรอกมั้ง กลายเป็นว่าเราโดนว่าเหมือนเดิมที่เคยโดนเลยค่ะ ทำให้กำแพงในใจเราก็หนาขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้อีกไม่กี่อาทิตย์ต้องไปอยู่บ้านแล้วค่ะ ไม่อยากอยู่เลย ตอนเราอยู่หอรู้สึกมีความสุขมากค่ะถึงแม้จะได้ใช้ชีวิตอยู่คนเดียว จริงๆก็ต้องการชีวิตการอยู่คนเดียวมาตั้งนานแล้วค่ะแต่เหมือนที่บ้านไม่วางใจ ทั้งๆที่เราไม่เคยทำอะไรให้เขาผิดใจมาโดยตลอด มีวิธีจัดการปัญหาอย่างไรกันบ้างคะทุกคน รู้สึกไม่มีความสุขเลยพอนึกถึงว่าจะต้องกลับไปอยู่บ้านนานๆ จะออกไปเที่ยวกับเพื่อนก็ไม่ค่อนได้เพราะเขาต้องพาไปส่ง + เขาบอกว่าเสียเงิน เพื่อนๆพี่ๆทุกคนมีความเห็นว่าอย่างไรกันบ้างคะ