อันนี้เรียกว่าทักษะไหวพริบอ่านสถานการณ์ดีหรือเปล่าครับ

เขาอ่านว่าคู่กรณีรู้ขนาดไหนก็พูดตามที่ฝ่ายตรงข้ามรู้  โดยอาศัยคาดคะเนจากสิ่งที่เขาพูด  เก็บข้อมูลว่ารู้ขนาดไหน
แล้วเรากลั่นกรองคำพูดเอาเองว่าพูดแค่นี้  เพื่อให้ตัวเองได้ประโยชน์สูงสุด

ความจริงแล้วตอนแรกเขาจะพูดตามที่ตัวเองรู้ทั้งหมด   สุดท้ายคือหยุดฟังอีกฝ่ายพูดก่อน
แล้วประเมินว่าอีกฝ่ายมีข้อมูลน้อยกว่าเราเยอะ   พยายามอ่านว่าอีกฝ่ายรู้ขนาดไหน   ก็พยายามพูดความจริงเท่าที่อีกฝ่ายรู้

ที่เหลือคือหาผลประโยชน์จากความไม่รู้อีกฝ่ายแทน

แบบนี้คือทักษะไหวพริบอ่านสถานการณ์หรือเปล่าครับ
อ่านว่าฝ่ายตรงข้ามมีข้อมูลแค่ไหน    แล้วค่อยมาประมวลผลเรียบเรียงคำพูดตามที่คาดคะเนว่าอีกฝ่ายรู้แค่นั้น  

แบบนี้เรียกเหลี่ยมจัดไหมครับ