คือเราแต่งงานกับสามีคนนี้ได้ประมาณ 5 มีลูกด้วยกัน 1 คน ก่อนหน้ามีลูก สามีเราก็ดูโอเคทุกอย่าง ทำงาน หาเงิน กินเที่ยวเราไม่เคยว่า ไม่เคยห้ามค่ะ แต่หลังจากที่มีลูก เขาไม่เคยปรับเปลี่ยนตัวเอง เคยบอกว่ามีลูกจะเลิกบุหรี่ก็ทำไม่ได้ จะเลิกเที่ยวกลางคืนก็ทำไม่ได้ ยังติดเพื่อนติดเที่ยว หาเงินเข้าบ้านมาก็แทบจะไม่ถึงเรากับลูก ( แฟนเราเงินเดือนประมาณ 25-30 หมื่นต่อเดือน ) แต่ให้เรากับลูกเดือนละ 5000 บาท (ยุคนี้แทบไม่พอใช้) เลยกลายเป็นเราที่ออกค่าใช้จ่ายต่างๆของลูกทุกอย่าง เราเคยถามว่าเงินไปไหนหมด เขาก็ไม่พูด บอกแค่ว่าได้มาแค่นี้ และพอเงินเขาไม่พอก็คิดแต่จะไม่กู้หนี้ยืมสินในแอพต่างๆ จนตอนนี้รวมเป็นเงินหลายบาท ( ค่าน้ำค่าไฟ แม่สามีจ่าย เขาไม่เคยได้จ่ายสักบาท) เราเคยเปิดใจนั่งคุยกับเขา ทั้งเรื่องเงิน เรื่องเลี้ยงลูก ว่าจะเอายังไง
*เรื่องเงิน เราคุยว่าเงินที่ได้ต่อที่ให้มันไม่พอจริงๆ ค่ากับข้าว ค่านม ค่าแพมเพิส จิปาถะของลูก และค่ากินของเราด้วย ( บางทีเขาก็ให้เราจ่ายค่ากินเขาด้วยค่ะ ในจำนวนเงินที่ได้มา 5000 ) ซึ่งเราควักเงินเก็บที่พ่อแม่เราให้มาใช้จนจะหมดแล้ว พอเราพูดจบ เขาก็จะพูดมาว่า เรื่องเงินอีกละ มีปัญหากันเรื่องอีกละ จะให้ทำยังไงอะ จะเอายังไงก็พูดมาเลย ด้วยน้ำเสียงชวนทะเลาะทุกครั้ง เราก็ไม่เคยได้คำตอบสักครั้ง
** เรื่องลูก เราไม่ได้ทำงานประจำ แต่อาศัยขายของให้เด็กๆในโรงเรียน ( ซึ่งรายได้ที่เราได้มันไม่ได้เยอะแยะอะไร แค่พอไว้ซื้อของใช้ส่วนตัว ) เข้าเรื่องตรงที่ เราอยากให้เขาช่วยดูลูกบ้าง เวลาเลิกงานกลับมา ช่วยเล่นช่วยเลี้ยงหน่อย เราจะได้ไปอาบน้ำ กินข้าว เขากับพูดว่า เขาเหนื่อย ทำงานมาก็เหนื่อย ของพักบ้างได้มั้ย เราอยู่บ้านเลี้ยงลูก ไม่ได้โดนแดด โดนฝนอะไร แต่เขาทำงานหาเงินเข้าบ้าน เราสะอึกมากกับคำพูดเขา มันจุกไปหมดจริงๆ
เราอยู่กับเขามา 5 ปี เขาเป็นคนได้เคยยอมรับความผิดตัวเอง ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ เขาจะโทษคนอื่นทุกครั้ง ไม่เคยรู้ตัวว่าตัวเองผิด ขนาดกับแม่เขา เขายังด่า และโยนความผิดให้ และแม่เขาเวลาเขาผิดก็หาข้อแก้ตัวให้ลูกตัวเองเสมอ เพราะแบบนี้หรือป่าว เขาเลยไม่เคยโตสักที เป็นลูกติดแม่ แม่ทำให้ทุกอย่าง จนเขาไม่มีความเป็นหัวหน้าครอบครัว พูดให้ถูกคือ ทุกอย่างในบ้านทุกคนจะโยนในเราตัดสินใจ เราต้องคิดและตัดใจทุกอย่าง พอผิดพลาดมา เราก็เป็นคนรับ จนตอนนี้เราไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเหนื่อยเราท้อ เราอยากออกจากตรงนี้ อยากหลุดพ้น แต่เขาไม่ยอมเลิก ( เราจดทะเบียนสมรสกันค่ะ ) เราอยากกลับไปอยู่บ้านเรา พ่อแม่เราพร้อมอ้าแขนรับเรากับลูก ครอบครัวเราพร้อมซัพพอร์ตเรากับลูก เราควรทำยังไงดีค่ะ อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่กับลูก
อยากเลิกกับสามี เขารู้จักโต
*เรื่องเงิน เราคุยว่าเงินที่ได้ต่อที่ให้มันไม่พอจริงๆ ค่ากับข้าว ค่านม ค่าแพมเพิส จิปาถะของลูก และค่ากินของเราด้วย ( บางทีเขาก็ให้เราจ่ายค่ากินเขาด้วยค่ะ ในจำนวนเงินที่ได้มา 5000 ) ซึ่งเราควักเงินเก็บที่พ่อแม่เราให้มาใช้จนจะหมดแล้ว พอเราพูดจบ เขาก็จะพูดมาว่า เรื่องเงินอีกละ มีปัญหากันเรื่องอีกละ จะให้ทำยังไงอะ จะเอายังไงก็พูดมาเลย ด้วยน้ำเสียงชวนทะเลาะทุกครั้ง เราก็ไม่เคยได้คำตอบสักครั้ง
** เรื่องลูก เราไม่ได้ทำงานประจำ แต่อาศัยขายของให้เด็กๆในโรงเรียน ( ซึ่งรายได้ที่เราได้มันไม่ได้เยอะแยะอะไร แค่พอไว้ซื้อของใช้ส่วนตัว ) เข้าเรื่องตรงที่ เราอยากให้เขาช่วยดูลูกบ้าง เวลาเลิกงานกลับมา ช่วยเล่นช่วยเลี้ยงหน่อย เราจะได้ไปอาบน้ำ กินข้าว เขากับพูดว่า เขาเหนื่อย ทำงานมาก็เหนื่อย ของพักบ้างได้มั้ย เราอยู่บ้านเลี้ยงลูก ไม่ได้โดนแดด โดนฝนอะไร แต่เขาทำงานหาเงินเข้าบ้าน เราสะอึกมากกับคำพูดเขา มันจุกไปหมดจริงๆ
เราอยู่กับเขามา 5 ปี เขาเป็นคนได้เคยยอมรับความผิดตัวเอง ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ เขาจะโทษคนอื่นทุกครั้ง ไม่เคยรู้ตัวว่าตัวเองผิด ขนาดกับแม่เขา เขายังด่า และโยนความผิดให้ และแม่เขาเวลาเขาผิดก็หาข้อแก้ตัวให้ลูกตัวเองเสมอ เพราะแบบนี้หรือป่าว เขาเลยไม่เคยโตสักที เป็นลูกติดแม่ แม่ทำให้ทุกอย่าง จนเขาไม่มีความเป็นหัวหน้าครอบครัว พูดให้ถูกคือ ทุกอย่างในบ้านทุกคนจะโยนในเราตัดสินใจ เราต้องคิดและตัดใจทุกอย่าง พอผิดพลาดมา เราก็เป็นคนรับ จนตอนนี้เราไม่ไหวแล้วจริงๆ เราเหนื่อยเราท้อ เราอยากออกจากตรงนี้ อยากหลุดพ้น แต่เขาไม่ยอมเลิก ( เราจดทะเบียนสมรสกันค่ะ ) เราอยากกลับไปอยู่บ้านเรา พ่อแม่เราพร้อมอ้าแขนรับเรากับลูก ครอบครัวเราพร้อมซัพพอร์ตเรากับลูก เราควรทำยังไงดีค่ะ อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่กับลูก