ชีวิตวัยเด็กของคุณกับของหนูมันไม่เหมือนกันค่ะ

คือหนูเศร้าอ่ะค่ะเห็นเเบบเพื่อนไปเที่ยวคนในโซเซียลไปเที่ยวเเต่หนูต้องอยู่เเต่บ้านเเล้วหนูอยู่กับตา2คนเเม่อยู่กรุงเทพเเล้วหนูเหมือนจะเป็นซึกเศ้ราอ่ะค่ะเเบบไปไหนก็ไปได้เสียสุขภาพจิตมากคนในหมู่บ้านเกลียดหนูตั้งเเต่เด็กยันโตสำหรับคนที่ถามว่าทำไมถึงเกลียดหนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะเเล้วเพื่อนในหมู่บ้านอ่ะค่ะเเบบเวลาไปไหนก็เเบบเหมือนทำให้รถเต็มอ่ะทั้งที่มันไม่เต็มเหมือนเหยีดหนูอ่ะค่ะหนูทนไม่ไหวบ่ะตอนนี้เที่ยวก็ไปได้ไปหนูเคยคิดที่จะ ตา นะค่ะเเต่มันทำไม่ได้หนูห่วงอนาคตมากปีหน้าหนูก็จะได้ไปสมัครเรียนที่กรุงเทพเเล้วหนูเลยไม่กล้าค่ะตอนนี้ต้องอยู่เเต่ในบ้านเล่นเเต่โทรศัพท์จนตาจะบอดเเล้วหนูอยากไปที่ไหนก็ได้ที่ไปเเล้วฮีลใจความสงบหนูต้องร้องไห้ทุกวันเลยในโรงเรียนก็อีกเรื่องเวชาไปโรงเรียนอ่ะเพื่อนหนูสบดเเต่คำหยาลออกมากระทบจิตใจหนูมากคือหนูจะด่ามันกลับนะเเต่มันดาาไม่ออกอ่ะไม่ใ่ช่กลัวนะเเต่ทั้งชีวิตอ่ะหนูพูดคำหยาบน้อยมาก1ปีไม่ถึง5คำด้งยช้ำเเล้วตอนี้อยากเปลี่ยนที่อยู่อยากย้าบโรฃเรียนมากชีวิตวัยเด็กคนเราไม่เหมือนกันค่ะตอนนี้หนูอายุ15ไม่รู้จะอยู่ถึงเท่าไรตอนนี้เศร้ามาก