Rules of Horror
เรื่อง: กฎในการสตรีมเกมตอนกลางคืน​
บทนำ:ผมชื่อไนท์ เป็นสตรีมเมอร์หน้าใหม่ ผมอยากจะลองสตนีมเกมตอนกลางคืนสักครั้ง แต่การสตรีมเกมครั้งนี้มันต่างจากครั้งอื่นๆ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้วันนี้เป็นวันศุกร์ วันสุดท้ายของการไปโรงเรียนในสัปดาห์นี้ ผมชื่อ "ไนท์" เป็นสตรีมเมอร์หน้าใหม่ ปกติผมจะสตรีมตอนช่วงเช้าวันเสาร์กับวันอาทิตย์ แต่วันนี้ผมอยากลองสตรีมตอนกลางคืนดูบ้าง เพราะไหน ๆ พรุ่งนี้ก็จะหยุดอยู่แล้ว ผมจึงประกาศผ่านชุมชนว่า "วันนี้ผมจะไลฟ์สตรีมเล่นเกมช่วง 3 ทุ่มนะครับ เจอกัน"

และแล้วก็ถึงเวลาที่ผมจะต้องเตรียมอุปกรณ์การสตรีม ตอนนี้เวลา 2 ทุ่ม ในตอนที่ผมกำลังเตรียมกล้องเว็บแคมอยู่นั้น ก็มีเสียงอีเมลแจ้งเตือนขึ้นมา ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ชื่ออีเมลของเขาแปลกมาก มันเป็นตัวอักษรที่ไม่ใช่ตัวอักษรปกติ "Ū̷͈s̵̗̈́e̴̲̕r̸̢̎6̶̦̍6̶̭̉6̴̺͑" คือชื่ออีเมลของมัน ในข้อความอีเมลเขียนว่า

กฎในการสตรีมเกมตอนกลางคืน

1. ห้ามออกจากบ้านของคุณหลังเปิดสตรีม บ้านของคุณเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับคืนนี้ หากจำเป็นต้องออกจริง ๆ จงอย่าลืมหยิบพระหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ติดตัวไปด้วย


2. ถ้าคุณต้องการไปเข้าห้องน้ำ อย่าลืมปิดกล้องเว็บแคมของคุณ เพราะถ้าคุณไม่ปิด อาจมีใครบางคนมาสตรีมแทนคุณ


3. ถ้าคุณเห็นแชทจากบัญชีที่ไม่คุ้นเคยถามว่า "คุณรู้จักคนที่อยู่ข้างหลังคุณมั้ย" ให้บล็อกบัญชีนั้นทันที และห้ามหันหลังไปมองเด็ดขาด


4. หากคุณได้ยินเสียงกระซิบผ่านไมโครโฟน ให้ปิดไมค์ทันที อย่าพูดอะไรจนกว่าคุณจะมั่นใจว่าเสียงนั้นหายไป


5. หากจำนวนผู้ชมของคุณกลายเป็น "666" คนพอดี ให้คุณหยุดสตรีมทันที และปิดคอมพิวเตอร์ อย่ากลับมาสตรีมจนกว่าจะถึงวันรุ่งขึ้น


6. ถ้าผู้ชมเริ่มพิมพ์ข้อความเดิมซ้ำ ๆ เช่น "ออกจากบ้านเดี๋ยวนี้" ให้ทำตามคำเตือนนั้น และปิดสตรีมทันที เพราะในบ้านของคุณมีบางอย่างเข้ามาแล้ว


7. หากมีเสียงเคาะประตูห้องของคุณ ห้ามลุกไปเปิดประตู ทำเป็นไม่สนใจ หากคุณยังไม่ได้ล็อคห้อง ขอแนะนำให้ล็อคไว้ด้วย


8. หากคุณเห็นตัวเองในจอภาพเว็บแคม แต่กำลังทำสิ่งที่คุณไม่ได้ทำ ให้ปิดกล้องทันที และห้ามมองไปที่จอนั้นอีก


9. ถ้าจู่ ๆ ไฟในห้องคุณดับและกลับมาติดอีกครั้ง ให้ตรวจสอบเวลาบนหน้าจอคอมฯ หากมันไม่ตรงกับเวลาในโทรศัพท์ ให้รีบปิดกล้องเว็บแคม ปิดไมโครโฟน และรีบไปแอบที่ตู้เสื้อผ้า ระหว่างที่แอบ คุณจะได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา พยายามกลั้นหายใจ อย่าหายใจบ่อย เพราะสิ่งนั้นอาจจะหาคุณเจอ ถ้าคุณได้ยินเสียงปิดประตู ให้คุณออกมาได้


10. หากได้รับข้อความส่วนตัวจากผู้ติดตามที่ไม่ได้ออนไลน์ว่า "หลับตาซะ" ให้ทำตามคำแนะนำนั้น ห้ามลืมตา ระหว่างที่หลับตา คุณจะรู้สึกเจ็บที่ขาหรือแขนของคุณ อย่าร้องหรือส่งเสียงออกมา และอย่าลืมตา จนกว่าอาการเจ็บนั้นจะหายไป


11. หากมีช่วงหนึ่งที่ช่องแชทเงียบสนิทไปนานผิดปกติ ให้ถามว่า "ยังมีใครอยู่ไหม?" ถ้ามีคนตอบคุณในช่องแชท คุณก็โชคดีแล้วล่ะ แต่ถ้าเกิดมีเสียงตอบจากในบ้านของคุณ ไม่ใช่ในช่องแชท ให้จุดธูป 1 ดอก และวางน้ำแดงไว้หน้าบ้านของคุณ จากนั้นให้สตรีมต่อแม้จะไม่มีคนดู


12. หากมีคนส่งข้อความในช่องแชทของคุณว่า "กฎย้อนกลับ" ทุกกฎจะเปลี่ยนไปเป็นตรงกันข้าม เช่น "ห้าม" จะกลายเป็น "ให้" และ "ให้" จะกลายเป็น "ห้าม" คุณต้องปฏิบัติตามกฎใหม่ทันทีเพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเอง



หลังผมอ่านเสร็จ ผมก็คิดในใจว่า อ่านตั้งนาน ที่ไหนได้เป็นข้อความหลอกเด็กดี ๆ นี่เอง ผมไม่สนใจอีเมลนั้น และไปเตรียมของต่อ ดูเวลาอีกที นี่มัน 2 ทุ่ม 30 แล้ว เจ้าอีเมลบ้าบอนั่นทำผมเสียเวลาชะมัด หลังจากเตรียมของเสร็จ ก็ถึงเวลา 3 ทุ่มพอดี ผมเลยเริ่มสตรีม

ผมเปิดด้วยการทักทายคนดู และลองเล่นเกมผีที่พึ่งเปิดใหม่ เพราะเห็นสตรีมเมอร์หลายคนเล่นกัน พอได้เล่นก็รู้สึกว่าเกมนี้มันก็น่ากลัวใช้ได้อยู่ แต่มีจังหวะหนึ่งที่ในหูฟังผมได้ยินเสียงกระซิบเบา ๆ ว่า "สนุกมั้ย" มันเป็นเสียงที่มีแต่ลม เหมือนไม่ใช่เสียงมนุษย์ ตอนแรกผมคิดว่าเป็นเสียงจากในเกม และไม่ได้สนใจอะไร แต่เสียงนั้นเริ่มมาถี่ขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งคนดูในช่องแชทบอกว่า เสียงนั่นไม่ได้มาจากในเกม แต่มาจากไมโครโฟนของผมเอง

ทั้งที่ผมยังไม่ได้พูดคำนั้นเลย ผมนึกถึงกฎจากอีเมลนั่นอีกครั้ง ตอนนั้นผมก็เริ่มคิด "มันจริงเหรอวะเนี่ย..." ผมเลยลองปิดไมโครโฟน และเงียบฟังดู เสียงนั้นเริ่มหายไปเรื่อย ๆ จนไม่ได้ยินแล้ว

ผมรู้สึกโล่งใจที่เสียงกระซิบนั้นหายไปแล้ว แต่ยังไม่ทันได้ใจเย็นจริง ๆ เสียงกระดิ่งที่ห้องก็ดังขึ้น ทำให้ผมสะดุ้ง แค่คิดว่ามีคนเข้ามาในห้องตอนที่ผมไม่เห็น ทำให้ขนลุกซู่ ผมมองไปที่หน้าจอและดูว่ามีคนพิมพ์อะไรในแชทหรือไม่ แต่ว่าช่องแชทกลับเงียบสงัดไปเลย ผมเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีแล้ว

ในขณะที่มีแต่ความเงียบ จู่ ๆ หน้าจอคอมพิวเตอร์ก็เกิดกระตุกเล็กน้อย และไฟในห้องดับไปเพียงชั่วขณะ ก่อนจะกลับมาติดอีกครั้ง...

มีบางสิ่งที่ไม่เหมือนเดิม หน้าจอคอมพิวเตอร์แสดงเวลาที่ไม่ตรงกับเวลาจริงของผม ซึ่งมันทำให้ผมเริ่มวิตกกังวล “ทำไมมันถึงเปลี่ยนไปแบบนี้ล่ะ?” ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาที่มันยังปกติอยู่

ใจผมเต้นเร็วขึ้น ความคิดในหัวเริ่มโยนคำถามมามากมายว่า “มันเกิดอะไรขึ้น?” ผมรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว และในขณะที่ผมตั้งสติจะปิดกล้องเว็บแคม ปิดไมโครโฟนตามที่อีเมลนั้นแนะนำ ผมก็ได้ยินเสียงบางอย่าง... มันเป็นเสียงเคาะประตูห้องเบา ๆ ดังมาเป็นจังหวะช้า ๆ

ผมกลืนน้ำลายลงคอ หน้ามือผมเย็นเฉียบ ผมพยายามทำเหมือนจะไม่สนใจเสียงเคาะนั้น แต่ทำไมมันฟังดูดังขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่ามันกำลังเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ ใจผมยิ่งหวิวกว่าเดิม แม้ว่าจะพยายามเก็บความสงบไว้ แต่ก็ทำไม่ได้เลย สติของผมเริ่มหลุดหายไป

ผมคิดถึงกฎข้อที่ 7 ที่อีเมลบอกไว้ "ห้ามลุกไปเปิดประตู ทำเป็นไม่สนใจ" รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังจ้องมองมา แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เสียงเคาะนั้นมันดังขึ้นเรื่อย ๆ มันเหมือนจะเข้ามาในห้องนี้จริง ๆ

"ห้ามเปิดประตู... ต้องทำตามกฎ..." ผมคิดในใจ แต่มันเหมือนจะไม่มีอะไรช่วยได้แล้วในตอนนี้ ความกลัวเริ่มกัดกินความคิดผมจนมันเริ่มหมุนเวียนไปในหัว ไม่รู้จะเชื่อเรื่องพวกนี้ได้แค่ไหน แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนในเกมแล้ว มันเหมือนจริงเกินไป...

ในขณะที่ผมยืนแข็งทื่ออยู่หน้าจอ การสตรีมยังคงดำเนินไปอย่างเงียบงัน แม้จะมีคนดูแต่สิ่งที่พวกเขาพิมพ์ในแชทก็ไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลย และผมก็คิดได้ว่าผมต้องไปแอบที่ตู้เสื้อผ้า แต่ตอนนี้แค่พูดผมยังแทบไม่มีแรงเลย ผมค่อย ๆ เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า

ทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียง “ปัง!” เป็นเสียงเปิดประตูที่ผมล็อคไว้อย่างดี ผมพยายามกลั้นหายใจและไม่ส่งเสียงออกไป ผมได้ยินเสียงมันเดินมาที่ตู้เสื้อผ้าเรื่อย ๆ ผมพยายามกลั้นหายใจ ในใจก็ท่องบทสวดมนต์ซ้ำไปเรื่อย ๆ

หลังจากที่เสียงกระซิบนั้นเงียบไป ผมยังคงหลบซ่อนตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้า หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา ผมรออยู่นาน จนแน่ใจว่าไม่มีเสียงฝีเท้าหรืออะไรเคลื่อนไหวในห้องอีก

เมื่อทุกอย่างเงียบลง ผมจึงค่อย ๆ เปิดประตูตู้เสื้อผ้าออก และก้าวออกมาอย่างระมัดระวัง

ทุกอย่างในห้องดูปกติ คอมพิวเตอร์ยังเปิดอยู่ หน้าจอเว็บแคมแสดงภาพของผมที่นั่งอยู่ตรงหน้าจอ

ไม่มีอะไรผิดปกติ... ใช่มั้ย?

ผมสูดหายใจลึก ๆ พยายามทำตัวให้เป็นปกติ ผมไม่อยากให้คนดูรู้ว่าผมตกใจแค่ไหน ผมกลับไปนั่งที่เก้าอี้ หยิบเมาส์ขึ้นมา และมองดูช่องแชท

“นายโอเคมั้ย?” “เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?” “เราคิดว่านายหายไปจากกล้องตั้งนานแล้วนะ”

ผมขมวดคิ้ว หายไป? ผมเพิ่งออกจากตู้เสื้อผ้าแค่ไม่กี่นาทีเองไม่ใช่เหรอ? แต่พอผมดูเวลา…

มันผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว!!?

ไม่มีทาง ผมจำได้ว่าผมอยู่ในนั้นไม่นานขนาดนั้น แต่ผมไม่อยากให้ทุกคนตื่นตระหนก ผมเลยพิมพ์ตอบกลับไปว่า “ผมแค่ออกไปพักหายใจแป๊บนึง กลับมาแล้ว!”

จากนั้นผมก็เริ่มสตรีมเกมต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พยายามฝืนยิ้มและเล่นเกมต่อไป

ในตอนที่ผมสตรีมอยู่นั้นก็มีเสียงแจ้งเตือนมาจากโทรศัพท์ของผม มันคือการแจ้งเตือนอีเมล มีคนส่งข้อความมาหาผม ผมตรวจดูพบว่า...

มีผู้ใช้ไม่ระบุตัวตน ส่งข้อความมาว่า "กฎย้อนกลับ" ใจผมตกไปอยู่ที่ตาตุ่มอีกครั้งหลังเห็นข้อความ ผมเลยตัดสินใจย้อนกลับไปอ่านกฎอีกครั้งเพื่อทำความเข้าใจกับกฎใหม่ โดยผมใช้เวลาสักพักวนการอ่านกฎใหม่โดยไม่ได้สังเกตช่องแชทเลย ว่ามีคนพิมพ์มาว่า "หลับตาซะ"

พอผมเห็นข้อความนั่นผมเลยคิดว่า "ในเมื่อเป็นกฎย้อนกลับ เราห้ามทำตามสินะ..." ผมเลยยังคงลืมตาอยู่

จากนั้นผมก็รู้สึกเจ็บที่ขามาก ๆ ความรู้สึกมันเหมือนมีคนเอามีดแทงขาผมอยู่เรื่อย ๆ ผมพยายามทนเจ็บแต่มันเจ็บมาก ๆ ผมเลยกรีดร้องออกมา คนในช่องแชทก็ถามผม “นายเป็นอะไรมั้ย” “นายไหวมั้ย” ผมก็ตอบทั้งน้ำตาว่า “ยังไหวอยู่ค..ครับ”

จากนั้นอาการเจ็บก็ค่อย ๆ หายไป จนผมไม่รู้สึกเจ็บแล้ว ผมเลยก้มลงไปดูว่ามีแผลมั้ย..

ปรากฏว่ามันแปลกมาก ๆ ทั้งที่ผมเจ็บเหมือนขาตัวเองกำลังจะขาดขนาดนั้น แต่กลับไม่มีรอยแผลสักแผลเดียว ตอนนี้ผมรู้สึกคลื่นไส้อยากจะอาเจียนมาก ผมเลยบอกช่องแชทว่าผมจะขอไปเข้าห้องน้ำสักครู่ พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ไป

ขณะที่ผมกำลังทำความเข้าใจกฎอยู่นั้น ผมก็เอะใจกับกฎข้อ 1 "ห้ามออกจากบ้านของคุณหลังเปิดสตรีม บ้านของคุณเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับคุณในคืนนี้ หากจำเป็นต้องออกจริง ๆ จงอย่าลืมหยิบพระหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ติดตัวไปด้วย"

ในเมื่อมันเป็นกฎย้อนกลับ งั้นผมก็ควรรีบออกไปสิ! จากนั้นผมก็ไม่รอช้ารีบไปหยิบสร้อยพระที่ย่าของผมเคยให้เอาไว้ แต่ผมไม่เคยคิดจะใส่เลย เอาไปด้วย จากนั้นผมวิ่งสุดชีวิตออกจากบ้านของผมโดยที่ยังไม่ปิดสตรีม

ผมวิ่งอยู่ท่ามกลางความมืด มีเพียงแสงไฟเล็ก ๆ จากเสาไฟสาดลงมาที่พื้นตามทางเรื่อย ๆ จากนั้นผมก็ได้ยินคนพูดตามหลังผมมาว่า “#ึงกลับมานี่เลย”

จากนั้นผมก็รู้สึกเวียนหัวและเหมือนภาพตัด...

ผมตื่นขึ้นมาอีกทีเพราะเสียงเครื่องวัดชีพจรที่โรงพยาบาล พอผมฟื้นผมก็ตกใจว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง นางพยาบาลก็บอกกับผมว่า มีคนแจ้งว่ามีคนหมดสติอยู่ที่ซอย ## ให้ส่งรถพยาบาลมารับที เป็นชายวัยสูงอายุแต่หลังจากรถพยาบาลไปถึงเห็นเพียงแค่คุณแต่ไม่เห็นคนแจ้ง

คุณนอนหมดสติอยู่จริง ๆ พร้อมกับในมือที่กำสร้อยพระไว้แน่น

ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป และคิดในใจ "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย" ผมแค่อยากสตรีมเกมตอนกลางคืนต้องมาเจออะไรแบบนี้

จากนั้นผมก็พักอยู่ที่โรงพยาบาลอีก 2 วันก่อนจะออกโรงพยาบาล หลังจากออกโรงพยาบาลผมเลือกที่จะไปทำบุญที่วัดก่อนเลยเพื่อสะเดาะเคราะห์

จากนั้นผมก็ไม่ได้กลับไปไลฟ์ตอนกลางคืนอีกเลย...


---

ขอบคุณที่อ่านจนจบ

สามารถติชมกันได้นะครับ ผมจะนำไปปรับปรุงในเรื่องถัดไป