คือหัวข้อกระทู้อาจจะงงๆหน่อยค่ะ แต่คือเรื่องมันมีอยู่ว่าช่วงที่หนูเริ่มย่างเข้าเลข2 ปัญหาครอบครัวเริ่มเพิ่มขึ้น จนบางทีหนูคิดว่าบางทีครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนไปเลย บางทีหนูพยายามคิดตามกับสิ่งที่เขาสอนบางครั้งก็เข้าใจและเขื่อฟังค่ะแต่ว่าวันนี้เจอเรื่องที่รู้สึกว่าไม่อยากจะเจออะไรแบบนี้ คือวันนี้หนูนอนดึกเพราะกำลังห่วงครสคนอื่นอยู่เพราะคนๆนั่นเค้าก็ต้องการใครสักคนเหมือนกันค่ะ เพราะเค้าเครียดเรื่องครอบครัวเหมือนกัน มันเลยทำให้หนูซึมๆไปด้วยเลย แล้วทีนี้หนูไม่รุ้ว่าเขาแอบฟังหน้าห้องรึว่าอะไร แต่เขาทักไงมาว่า “ไม่หลับไม่นอน ห่วงแต่คนอื่น ไม่ห่วงพ่อแม่ ไม่มีพ่อแม่แล้วจะรู้สึก” คือพอเห็นข้อความแบบนี้มาทำเอาหนูเครียดไปด้วยเลย มันแบบบางทีหนูมาก ว่าทำไมแม่ถึงใช้คำพูดอะไรแบบนี้ในบางครั้ง ทำไมไม่เคยพูดอ่อนโยนบ้าง ไม่ได้อยากเปรียบเทียบกับแม่ใครค่ะ แต่เห็นแม่เพื่อนแล้วอยากให้แม่พูดแบบนั้นบ้างค่ะ จนบางทีนี่อยากอยู่คนเดียวเลยจริงๆค่ะ ไม่รู้ว่าตัวเองตั้งกทมาทำไม แต่มันเหมือนเป็นการระบายครสให้ใครสักคนได้รับฟังเลยค่ะ