เราควรจัดการความรู้สึกของตังเองยังไง ถ้าพี่กับน้องจับกลุ่มอยู่ด้วยกันแต่ไม่คุยกับเราเลยแม้แต่คำเดียว

เหมือนที่ถามไปข้างต้น เริ่มจากที่เราถูกจับแยกตั้งแต่เด็กพี่กับน้องอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็ก แต่ เรากลับไปอยู่กับญาติตั้งแต่อายุยังไม่ถึง1ขวบ แต่ก็มีบ้างที่พ่อกับแม่มารับไปอยู่ด้วย พอโตขึ้นเหมือนเราสะสมความน้อยใจมาตั้งแต่เด็กๆว่าไม่มีใครอยากอยู่กับเรา ไม่มีใครรักเราเพราะ บางครั้งเวลาไปร้านอาหารพ่อกับแม่เราให้พี่กับน้องสั่งอาหารได้แต่เรากลับสั่งไม่ได้เพราะต้องเก็บเงินไว้ แล้วพี่กับน้องเราก็สนิทกันมากๆจนเรารู้สึกว่าถูกทิ้งไว้กลางทาง เราเคว้งมาก เหมือนเราไม่มีที่พึ่งเลย แต่พอผ่านมาสักระยะเราได้มีโอกาสอยู่กับพี่สองคน เรารู้สึกว่าเราเปิดใจให้เขามากๆ เราพูดกับเขาทุกเรื่อง ปรึกษาเขาทุกอย่าง รวมทั้งเคยพูดว่าเรารู้สึกว่าพี่กับน้องสนิทกันแต่ไม่สนิทกับเราเลย บอกเขาไหมไม่ได้สนิทกับน้อง แต่พอมาตอนนี้น้องเรามาอยู่ด้วย เขาทั้งสองคนพูดคุยหัวเราะกัน บางครั้งเราชอบโดนพี่ล้อแต่เราเคยบอกกับเขาไปแล้วว่าเราไม่ชอบการโดนล้อ แต่เขากลับทำพอเราปรี้ดแตกเขาก็หัวเราะเรา เราน้อยใจมากแต่เราก็พูดอะไรไม่ได้ พอวันถัดไปทั้งเขาและน้องชอบซุบซิบกันสองคนแล้วหันมามองเรา เราเลยพูดไปว่ามีอะไรพูดกันเลยตรงๆอย่าพูดลับหลังเราไม่ชอบเขาก็หัวเราะ และหลังจากนั้นก็ไม่มีใครคุยกับเราอีกจะคุยกันก็แค่บางเรื่องที่จำเป็น ถ้าไม่จำเป็นหรือเรื่องตลกๆก็ไม่คุยกับเราเลย เราพิมพ์แชทฝากซื้อของไปเขาแทบจะไม่เข้ามาอ่านมันเลยด้วยซ้ำ เราจะเข้าห้องน้ำเขาอยู่ใกล้ประตูห้องน้ำเขาหลีกเราเหมือนเราเป็นของไม่ดีอ่ะ บางครั้งเราเข้าไปอาบน้ำเขาคุยหัวเราะกันสนุกมากแตเพอเราออกจากห้องน้ำเสียงทุกอย่างเงียบกริบเหมือนไม่มีคนคุยกัน เราเลยอยากถามทุกคนว่าในสถานการณ์แบบนี้เราควรทำตัวยังไงดี เพราะตอนนี้เราได้แต่ร้องไห้อยู่คนเดียวจากที่เคยมีพี่เคยเล่นมุขตลกด้วยกันตอนนี้กลับไม่มีเลย เราอยู่ในที่เดียวกันแต่เหมือนมันมีแค่เขา2คนอยู่ด้วยกันเลยอ่ะ