ตามหัวข้อเรื่องเลยค่ะ คือความรู้สึกนี้บอกไม่ถูกจริงๆคือเรามีคนคุย เพื่อนเห็นเราโสดมานานแล้วค่ะก็เลยหาคนคุยมาให้ก็คือน้องชายของแฟนเพื่อน เขาเป็นคนดีมากๆ ไม่ขอบสูบบุหรี่ไม่ชอบดื่มแอลกอฮอล์ นิสัยดีมากกก หน้าก็เฉยๆไม่ได้หล่อมาก ตอนแรกก็คุยไปก็โอเคดีค่ะแต่เราแค่รู้สึกว่าเราเสียเวลาของเราบางส่วนไปให้เขา รู้สึกว่าเวลาให้อยู่กับตัวเองน้อยลงตอนแรกคิดว่าตัวเองยังไม่ชิน​พอคุยกันมาจะสามเดือนเราว่ามันไม่ชินจริงๆ ตอนนี้เขาไปแข่งกีฬาจึงทำให้เรามีเวลาให้กับตัวเอง เรากลับรู้สึกว่าชีวิตแบบนี้แหละที่ใช่ เราไม่อยากปรึกษาเพื่อนเพราะเพื่อนต้องเอาไปบอกเขาแน่ๆ เราทำได้แค่นั่งทบทวนตัวเอง อีกใจก็อยากอยู่คนเดียวอีกใจก็ไม่อยากบอกเขาเพราะเขานิสัยดีจริงๆ ถ้าเราบอกเขาว่า เธอดีสุดๆแล้ว เรากลัวเขาคิดว่าเราโกหก เขาให้เวลาเราอยู่กับตัวเองมากพอแล้วแต่มันไม่พอสำหรับเรา​ เราบอกกับเขาว่าถ้าเหงาก็ไปหาคนคุยอีกคนหนึงก็ได้ แต่เขากลับไม่มี เขาคงคิดว่าเราพูดเล่น บางครั้งก็คิดว่าบางทีเราไม่เหมาะกับการมีใคร เขาเคยถามเราว่าเรากับคนคุยเก่า​ใครเป็นบอกให้เลิกคุยเราบอกกับเขาไปตรงๆว่าเราเป็นคนบอกเลิกคุย แต่เรากับคนคุยเก่าเลิกคุยกันดีค่ะ เราเคยใช้วิธีที่ใช้คนคุยเก่ากับเขาแล้ว แต่เขาก็ไม่ไปไหน เรารู้สึกผิดเราไม่อยากให้เขารำคาญเราไม่อยากให้เขามาเจ็บเพราะเรา มีเพลงอะไรแยะนำมั้ยคะ เกี่ยวกับเรื่องราวในครั้งนี้ ภาษาไทยก็ได้อังกฤษก็ดีค่ะ เราจะส่งให้เขา เราอยากอยู่คนเดียวแต่ไม่อยากให้เขาคิดว่าเขาผิดอะไรทั้งๆที่เขาไม่ได้ผิด ผิดที่เราอยากอยู่คนเดียวเอง บางคนอาจ จะคิดว่าแล้วจะมีคนคุยตั้งแต่ตอนแรกทำไม ตอนนั้นเราอยากลองเปิดใจสักครั้งมันอาจจะดีก็ได้ เราเจอคนที่ดีแล้วค่ะแต่เราแค่อยากอยู่คนเดียวมากกว่า   มันเป็นความรู้สึกอยากอยู่คนเดียวแต่ก็อยากมีเขา บอไม่ถูกจริงๆค่ะ😅🥹  ปล.อย่าพูดแรงนะคะ เป็นคนอ่อนไหว🥹🙏🏻