เราผิดไหมคะที่ลาออกจากงาน

สวัสดีค่ะ หนูอายุ 20 ปีได้เข้าไปทำงานเป็นผู้ช่วยทันตแพทย์ในคลินิกทันตกรรมแห่งหนึ่งค่ะเขาโพสต์ว่าไม่มีประสบการณ์ก็รับหนูเลยลองไปทำดู ตอนแรกคนรอบข้างหรือแม้กระทั่งย่าที่เป็นเพื่อนของแม่เจ้าของคลินิกก็เตือนว่าหนูจะทำได้หรอเพราะคุณหมอเจ้าของคลินิกค่อนข้างที่จะจุกจิกแล้วก็ดุมากแต่หนูก็ยืนยันว่าขอลองทำดู ซึ่งพอเข้าไปทำก็เป็นอย่างที่คนเขาว่าจริงๆค่ะแต่หนูเข้าใจได้ว่าหนูยังไม่มีประสบการณ์เลยอาจทำอะไรที่อยากจะเป็นผู้ช่วยแต่กลับไม่ได้ช่วยอะไรหมอเลยตรงนี้หนูเข้าใจได้ค่ะ ในแรกๆเพื่อนร่วมงานก็ดีค่ะสอนหนูแต่หลังๆมาพอหนูเริ่มทำงานได้เริ่มทำงานเป็นเพื่อนร่วมงานที่สอนหนูก็เริ่มกระแนะกระแหนหนูฟ้องกับหมอในสิ่งที่หนูไม่ได้ทำหรือในสิ่งที่หนูไม่รู้เรื่องบางทีก็ว่าแซะด้วยถ้อยคำที่มันรุนแรงมากๆจนมันทำให้หนูรู้สึกอึดอัดรู้สึกว่ามันtoxicกับตัวหนูมากๆเพราะในบางเรื่องที่เราไม่ได้ทำแต่หนูกลับโดนหมายหัวเพียงเพราะว่าหนูเป็นเด็กใหม่ยังไงเขาก็ต้องเชื่อคนเก่าอยู่แล้วเลยทำให้หนูคิดเรื่องที่ว่าอยากจะลาออกค่ะเพราะสำหรับตัวหนูเหนื่อยงานไม่เท่าไหร่แต่มันเหนื่อยใจเพราะเพื่อนร่วมงานแถมยังโดนหมอดุต่อหน้าคนไข้ทุกวันทุกวันมันทำให้หนูเครียดมากๆเลยค่ะจนเมื่อวานหนูตัดสินใจลาออกค่ะ พอทางเพื่อนของย่าที่เขารู้ว่าหนูลาออกเขาเลยโทรไปบอกกับย่าหนูย่าหนูก็เลยโทรมาว่าหนูค่ะว่าหนูเป็นลูกคนเดียวเลยเอาแต่ใจอยู่ร่วมกับสังคมหมู่มากไม่ได้โดนว่านิดว่าหน่อยก็โกรธก็รับไม่ได้งานแค่นี้ยังทำไม่ได้แล้วจะไปทำงานอะไรได้ในตอนที่ฟังหนูเสียใจมากเลยค่ะหนูรู้สึกว่ามันแย่มากๆกับการที่หนูตัดสินใจลาออกจากงานมา แม้ว่าหนูจะอธิบายไปแล้วว่าทำไมหนูถึงตัดสินใจลาออกแต่เขาก็กลับมองว่าหนูเป็นเด็กที่เอาแต่ใจเขากลับบอกว่าทำงานอยู่ในห้องแอร์สบายๆไม่ชอบทำไมถึงไม่คิดถึงอนาคตตัวเองเขาบอกว่าเพื่อนเขาหลายคนตราหน้าหนูไว้ว่ายังไงหนูก็ทำไม่ได้เพราะว่าหนูเป็นเด็กนิสัยแบบนี้เพราะหนูได้ฟังหนูก็เสียใจมากๆเลยค่ะหนูเลยอยากจะถามว่าหนูผิดมากเลยหรอคะหรือหนูหนูเป็นคนไม่สู้งานขนาดนั้นเลยหรอคะตอนนี้เลยทำให้หนูกลุ้มใจว่าหรือหนูควรจะกลับไปทำงานเพราะย่าเขาบอกว่าแม่เจ้าของคลินิกเขาบอกว่าถ้าหนูอยากกลับไปทำก็กลับไปได้หนูไม่รู้ว่าต้องทำยังไงหนูไม่รู้ว่าจะต้องสู้หน้าเขายังไงให้หนูกลับไปหนูไม่รู้ว่าหนูจะกลั้นน้ำตาไหวหรือเปล่าเวลาที่ต้องไปเจอสถานการณ์แบบนั้นอีกตอนนี้หนูเครียดมากๆเลยค่ะ