เบื่อชีวิตคัวเอฃ

บางทีเราพยายามปล่อยวางแล้วแต่ความคิดแบบนี้มันก็ยังกลับเข้ามาจนบางทีมันทำให้เรารู้สึกแย่ บางทีเก็บไปคิดแล้วเครียดมากจนทนไม่ไหวเลยค่ะ เวลาทำอะไรพลาดเราก็จะจมอยู่กับความผิดพลาดนั้นซ้ำ ๆ กว่าจะเดินต่อไปได

ทำไมตื่นมาแล้วกูจิตตกวะ อารมมันดิ่งสุดๆเลย มันน่าสมเพชตัวเองชิปหายเลยไม่รู้ว่าเราจะทนได้อีกนานแค่ไหนรู้สึกเหนื่อย กับการมีชีวิตอยู่ ที่ต้องดิ้นรนตั้งแต่เกิดจนตาย ตัวเรายังค้นหา สิ่งที่จะทำให้เรามีชีวิ

ต้องลาออกจากงานเพราะทนไม่ไหวกับการเมืองในบริษัท และเหมือนโดนบีบกลายๆ ให้ต้องออกมา ตอนนี้ตกงานมาเกือบ 5 เดือนแล้ว ส่งอีเมล์สมัครงานไปเกือบ 300 ตำแหน่ง มีเรียกสัมภาษณ์ไม่ถึง 10 ที่ หลังจากสัมภาษณ์ก้อเงี

ผมเบื่อ ​ผมเกลียด การที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้มาก เล่าก่อนนะครับคือแม่ผมเนี่ยเขาอายุ50+แล้ว ผมชอบโดนแม่ด่าแรงๆแบบ ไปต ​I ​ยที่ไหนก็ไป ทําไมโง่ขนาดนี้​ กูไม่น่าให้เกิดมาเลย (สําหรับบางคนอาจจะคิดว่ามันเป็

ไม่รู้ทำไมถึงเป็น แต่คนที่อยู่รอบข้างไม่เข้าใจและเบื่อ หาว่าทำไมถึงเศร้าถึงเครียด คำตอบก็รู้อยู่แล้วว่าต้องทำไงต่อจากนี้ แต่เค้าไม่เข้าใจ บางครั้ง เราก็แค่อยากได้คำพูดดีๆ ปลอบใจ มันไม่ไครอยากเป็นแบบนี

คือผมมีเพื่อนคนนึงครับ เป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก โดยเฉพาะผม เพราะผมจะมีเพื่อนน้อย เพราะแต่ละคนที่ผมบอกว่าสนิทคือสนิทกันจริงๆ ผมจึงเป็นคนที่หวงเพื่อนมากๆครับ เพื่อนคนหนึ่งที่ผมถือว่าสนิทที่สุด เขาดูไปสนิ

สวัสดีครับ หนูเป็นเด็กคนหนึ่งทีเคยเจอความรุนแรงในบ้านพ่อแม่ของผมแยกทางกันตอนหนู2ขวบเพราะพ่อทำร้ายแม่คือทำร้ายมา5ปีแต่ที่แม่ทนอยู่เพราะหนูพอเวลาแม่ทะเลาะกับพ่อทีไรจะกลับไปบ้านแม่เอาหนูไปด้วยตอนนั้นหนูไ

เวลาตอนอยู่กับเพื่อนกับคนอื่นผมว่าเฮฮาที่สุดเล่นมุกตลก แต่พออยู่คนเดียวผมดูดบุหรี่จัดมากไม่อยากทำอะไร ช่วงอายุที่ผ่านมาผมเป็นคนใจเย็น นิสัยชอบช่วยเหลือคนอื่นและชอบคิดมาก แต่หลัๆมาเจอเหตุการณ์หลายอย่

สวัสดีค่ะ ครอบครัวเราแม่กับยายเป็นซึมเศร้าแล้วเวลามีอะไรบางครั้งเขาทั้ง2มักใส่อารมณ์กับเราเสมอ เรามีน้องสาวคนเล็กเราคนกลางเราพี่ชายแต่พี่ชายเราไม่เคยช่วยเหลืออะไรเอาแต่เที่ยวแล้วทุกอย่างมักมาตกที่เราบ

คือต้องบอกแบบนี้ครับ ผมยังเรียนอยู่ ม.6 แต่สังคมในห้องคือไม่ไหวมีแต่คนบลูลี่ผมว่าเรียนอังกฤษไม่เก่งพูดใส่ผมด้วยคำดูถูก ทีนี้แรกๆมันไม่เท่าไรพอทนได้แต่พักหลังๆเริ่มสะสมขึ้นเรื่อยๆ สำหรับคนอื่นไปโรงเรีย