เบื่อชีวิตคัวเอฃ

ตามหัวข้อกระทู้ค่ะ เราเป็นเด็กกิจกรรม กิจกรรมหนึ่งที่ต้องใช้ทั้งแรง,ความจำ,ความสามารถ,การเรียนรู้และต้องอดทนค่ะ แต่ตอนนี้เราเริ่มไม่ไหวแล้วค่ะทั้งโดด่าโดนทำโทษแล้วมันสะสมมาเรื่อยๆจนตอนนี้เครียดมากค่ะเ

บางทีเราพยายามปล่อยวางแล้วแต่ความคิดแบบนี้มันก็ยังกลับเข้ามาจนบางทีมันทำให้เรารู้สึกแย่ บางทีเก็บไปคิดแล้วเครียดมากจนทนไม่ไหวเลยค่ะ เวลาทำอะไรพลาดเราก็จะจมอยู่กับความผิดพลาดนั้นซ้ำ ๆ กว่าจะเดินต่อไปได

ทำไมตื่นมาแล้วกูจิตตกวะ อารมมันดิ่งสุดๆเลย มันน่าสมเพชตัวเองชิปหายเลยไม่รู้ว่าเราจะทนได้อีกนานแค่ไหนรู้สึกเหนื่อย กับการมีชีวิตอยู่ ที่ต้องดิ้นรนตั้งแต่เกิดจนตาย ตัวเรายังค้นหา สิ่งที่จะทำให้เรามีชีวิ

ต้องลาออกจากงานเพราะทนไม่ไหวกับการเมืองในบริษัท และเหมือนโดนบีบกลายๆ ให้ต้องออกมา ตอนนี้ตกงานมาเกือบ 5 เดือนแล้ว ส่งอีเมล์สมัครงานไปเกือบ 300 ตำแหน่ง มีเรียกสัมภาษณ์ไม่ถึง 10 ที่ หลังจากสัมภาษณ์ก้อเงี

ค่ะปวดหัตข้างซ้ายค่ะะร้าวลงมาเบ้าตากับท้ายทอยค่ะ ไม่รู้ว่าปวดไมเกรนหรือปวดอะไรค่ะเครียดมากๆมันกระทบกับการอ่านหนังสือมากๆค่ะ นอนเร็ว กินยา พักผ่อน กินข้าวครบ3มื้อด้วยค่ะ ไม่หายซักทีเป็นมา2วันกว่าๆค่ะ เ

สวัสดีค่ะ โพสนี้เราอยากขอความเห็นจากทุกคน แม่เราอายุประมาน40 ไม่มีงานทำ ติดสารเสพติด และแม่คบอยู่กับแฟนคนอื่น ก่อนหน้านี้แม่เราอยู่กับย่าแท้ๆของเราในถานะคนที่ย่าเอ็นดู ไม่ต้องทำงานอะไรแค่ช่วยพาย่าเราไ

สั้นๆนะครับ ผมเรียน ปวช เรียนไม่ไหว สังคมไม่ดีบ้านไกล เลยอยากดรอป เลยขอคนในครอบครัว 1พี่ผม พี่ผมบอกให้ทนเรียนให้จบ 2ป้า ป้าบอกได้ตามใจเลย 3น้าก็ดูไม่ค่อยสนใจผมมาก 3คนนี้ช่วยกันส่งผมหมด แล้วที่นี้ ผมก็

คือผมมีเพื่อนคนนึงครับ เป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก โดยเฉพาะผม เพราะผมจะมีเพื่อนน้อย เพราะแต่ละคนที่ผมบอกว่าสนิทคือสนิทกันจริงๆ ผมจึงเป็นคนที่หวงเพื่อนมากๆครับ เพื่อนคนหนึ่งที่ผมถือว่าสนิทที่สุด เขาดูไปสนิ

ขอโทษที่ไม่สามารถระบุได้เยอะกว่านี้ค่ะ ขอบคุณนะคะ

ตอนนี้อยากย้ายโรงเรียนมากๆค่ะเพราะปัญหารุมเร้ามากๆ ทั้งเรื่องเพื่อนและก็เรียนค่ะ แต่หนูไม่รู้ว่าจะย้ายดีมั้ยเพราะเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงนะคะ แล้วหนูก็ยังสอบเข้าได้ หนูอยู่ม.2จะขึ้นม.3แล้วค่ะ หนูรู้