สวัสดีค่ะพอดีเรามีปัญหากับแฟนเรื่องเดิมบ่อยๆเลยอยากสอบถามความคิดเห็นของคนอื่นๆหน่อยค่ะ (ถ้าจะตำหนีรลกวนอ่อนโยนกับเรานิดนึงนะคะ🥺)
ต้องขอเล่าก่อนว่าเมื่อก่อนแฟนเป็นพนักงานประจำค่ะแล้วก็ได้ออกมาทำธุรกิจส่วนตัว ซึ่งเมื่อก่อนตอนเป็นพนักงานประจำจะเจอกันแทบทุกวันค่ะ แต่พอมาทำงานส่วนตัวเราจะเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้ง เขาจะมาแค่ช่วง 2-3 ทุ่ม มากินข้าว นอน แล้วช่วง 9-10 โมงเช้าวันถัดไปก็ตื่นมาอาบน้ำ กินข้าวแล้วก็กลับบ้านตัวเองไปทำงานของเขาต่อค่ะ ต้องแจ้งก่อนว่าเราเข้าใจว่าเขาก็พยายามหาเวลาโทรมาเพื่อคุยถ้าหากว่างค่ะ แต่บางวันก็เเค่พิมพ์ไลน์แล้วก็ไม่ได้คุยอะไรเลยเพราะเขาไม่ว่างค่ะ (บ้านเรากับเขาห่างกันประมาณ 30 kmได้)
เราก็พยายามปรับตัวเข้าใจว่างานเขาก็กำลังตีตลาด พยายามปรับให้เข้ากับกิจวัตรประจำวันที่เปลี่ยนไปจากเดิมจนมาปีกว่าแล้วค่ะที่ธุรกิจของเขาเริ่มลงตัว แต่ก็ยังเจอกันเเค่อาทิตย์ละครั้งเหมือนเดิมค่ะ ซึ่งนานวันไปเราเริ่มมีความน้อยใจสะสมเพิ่มมากขึ้น เรื่องที่เขาไม่ค่อยมีเวลาให้เราแต่ในระหว่างนั้นสมองเราก็ตีกันเพราะเราก็พยายามกล่อมตัวเองให้เข้าใจว่าเขาก็ต้องทำงาน
แต่เมิ่อไม่กี่วันก่อนเขาบ่นเรื่องงานว่างานล้าๆ เราก็เลยแนะนำเขาว่าให้พักบ้างค่ะ เขาสามารถพักได้ เเต่สิ่งที่เขาตอบกลับคือลาได้แต่ก็ไม่รู้จะไปไหน เราเลยบอกว่าก็มาหาเราสิ ซึ่งคำตอบที่เราได้รับทำให้เราเสีบความรู้สึกประมาณนึงเลยค่ะ
เพราะเขาบอกว่าไม่เอาอ่ะกง่าจะมาถึงก็รถติดกง่าจะกลับกว่าจะอะไรก็เหนื่อยแล้ว ซึ่งเราฟังแล้วนอยด์มากค่ะ เพราะคิดว่าถ้ารถติดก็ออกมาเร็วหน่อยก็ได้นี่หน่าแล้วเราไม่ได้ขอทุกวันเราขอเเค่วันธรรมดาบ้างแค่บางวันซึ่งยังไม่ได้เลยหรอ เลยรู้สึกเสียความรู้สึกมากค่ะ
ตอนนั้นรู้สึกเสียใจ ไม่รู้ยังไงดีเลยค่ะ เพราะเราวันหยุดเราก็คิดว่าเราแบ่งเวลาให้บ้านเขาตลอดแต่ทำไมเขาไม่พยายามที่จะแบ่งเวลาให้เราหรือบ้านเราบ้างค่ะ อยากรู้ว่าถ้าเรานอยด์แบบนี้ผิดมากมั้ยคะหรือเป็นที่เราเองที่งี่เง่า หรือว่าใครเคยเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้มั้ยคะ
ขอความเห็นของพฤติกรรมแฟนค่ะ
ต้องขอเล่าก่อนว่าเมื่อก่อนแฟนเป็นพนักงานประจำค่ะแล้วก็ได้ออกมาทำธุรกิจส่วนตัว ซึ่งเมื่อก่อนตอนเป็นพนักงานประจำจะเจอกันแทบทุกวันค่ะ แต่พอมาทำงานส่วนตัวเราจะเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้ง เขาจะมาแค่ช่วง 2-3 ทุ่ม มากินข้าว นอน แล้วช่วง 9-10 โมงเช้าวันถัดไปก็ตื่นมาอาบน้ำ กินข้าวแล้วก็กลับบ้านตัวเองไปทำงานของเขาต่อค่ะ ต้องแจ้งก่อนว่าเราเข้าใจว่าเขาก็พยายามหาเวลาโทรมาเพื่อคุยถ้าหากว่างค่ะ แต่บางวันก็เเค่พิมพ์ไลน์แล้วก็ไม่ได้คุยอะไรเลยเพราะเขาไม่ว่างค่ะ (บ้านเรากับเขาห่างกันประมาณ 30 kmได้)
เราก็พยายามปรับตัวเข้าใจว่างานเขาก็กำลังตีตลาด พยายามปรับให้เข้ากับกิจวัตรประจำวันที่เปลี่ยนไปจากเดิมจนมาปีกว่าแล้วค่ะที่ธุรกิจของเขาเริ่มลงตัว แต่ก็ยังเจอกันเเค่อาทิตย์ละครั้งเหมือนเดิมค่ะ ซึ่งนานวันไปเราเริ่มมีความน้อยใจสะสมเพิ่มมากขึ้น เรื่องที่เขาไม่ค่อยมีเวลาให้เราแต่ในระหว่างนั้นสมองเราก็ตีกันเพราะเราก็พยายามกล่อมตัวเองให้เข้าใจว่าเขาก็ต้องทำงาน
แต่เมิ่อไม่กี่วันก่อนเขาบ่นเรื่องงานว่างานล้าๆ เราก็เลยแนะนำเขาว่าให้พักบ้างค่ะ เขาสามารถพักได้ เเต่สิ่งที่เขาตอบกลับคือลาได้แต่ก็ไม่รู้จะไปไหน เราเลยบอกว่าก็มาหาเราสิ ซึ่งคำตอบที่เราได้รับทำให้เราเสีบความรู้สึกประมาณนึงเลยค่ะ
เพราะเขาบอกว่าไม่เอาอ่ะกง่าจะมาถึงก็รถติดกง่าจะกลับกว่าจะอะไรก็เหนื่อยแล้ว ซึ่งเราฟังแล้วนอยด์มากค่ะ เพราะคิดว่าถ้ารถติดก็ออกมาเร็วหน่อยก็ได้นี่หน่าแล้วเราไม่ได้ขอทุกวันเราขอเเค่วันธรรมดาบ้างแค่บางวันซึ่งยังไม่ได้เลยหรอ เลยรู้สึกเสียความรู้สึกมากค่ะ
ตอนนั้นรู้สึกเสียใจ ไม่รู้ยังไงดีเลยค่ะ เพราะเราวันหยุดเราก็คิดว่าเราแบ่งเวลาให้บ้านเขาตลอดแต่ทำไมเขาไม่พยายามที่จะแบ่งเวลาให้เราหรือบ้านเราบ้างค่ะ อยากรู้ว่าถ้าเรานอยด์แบบนี้ผิดมากมั้ยคะหรือเป็นที่เราเองที่งี่เง่า หรือว่าใครเคยเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้มั้ยคะ