ก่อนอื่นต้องบอกว่าเราเป็นคนที่ทำงานประจำมาตั้งแต่เรียนจบเลย ช่วงแรกๆเราก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง มีงานทำเงินเดือนเด็กจบใหม่ตอนนั้นน่าจะ 13,000 บาท รวมโอที ก็ประมาณ 17,000บาท ไม่เกินนี้ เราทำงานประจำที่นี่ประมาณ6 ปี และมีเงินเก็บจากที่นี่ก็พอได้ แล้วเราก็โชคหล่นทับ มีบริษัทใหม่ติดต่อมา ให้ไปทำงาน และเราตัดสินใจลาออกเลยทันที ไม่รอ เพราะงานดี เงินดี สวัสดิการดี และเราก็ไปทำงานที่นั้นระยะเวลา แค่ 5 เดือน เรามีเงินดาวน์รถยนต์เลย และตัดสินใจดาวน์รถในระยะเวลาการทำงานที่ใหม่แค่ 5 เดือน และมีเงินเก็บเพิ่มขึ้นมาอีกก็ค่อนข้างเยอะอยู่ และเราทำงานที่นั้นได้แค่ 11 เดือนก็ต้องมีอันให้ลาออก จากการโดนระดับผู้บังคับบัญชา ใช้คำพูดไม่ดีในการกดขี่ ด้อยค่า จนทำให้เรากลายเป็นคนกลัวๆเขาไปเลยโดยอัตโนมัติ จึงทำให้ตัดสินใจลาออก และเราก็ย้ายมาทำงานอีกที่ ก่อนมา ว่างงานไปเกือบ 2 เดือน ใช้เงินฉ่ำ แต่ก็ยังพอมีเหลือ แล้วเราก็มาทำงานอีกที่ ค่าตอบแทนก็ไม่ต่างจากที่เก่าเท่าไหร่ เพราะเรามีประสบการณ์การทำงานมาแล้ว เราทำงานได้ 6 เดือน ตัดสินใจลาออก เพราะเป็นงานที่ไม่ตรงสาย คิดว่ายังอยากทำงานตรงสายที่จบมาอยู่ จึงตัดสินใจลาออก เพราะได้งานตรงสายแล้ว และจุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงที่เรามาทำงานที่ใหม่ได้แค่ประมาณ 3 อาทิตย์ เราไม่ได้รับการต้อนรับจากใคร ไม่ได้รับคำแนะนำอะไรจากใคร ไม่มีพี่เลี้ยง ไม่มีอะไรเลย เวลาเข้างานเลิกงานยังไงไม่มีใครแจ้ง เรารู้สึก งงๆ เลยตัดสินใจออกมาตั้งหลัก และช่วงที่เราตกงานหรือว่างงานประมาณ2เดือน เราก็ไปสร้างเรื่องบ้าๆขึ้น เราเป็นคนที่ชอบแทงหวย หวยลาว หวยไทยมากๆ แล้ววันหนึ่งเราไม่อยากใช้เงินตัวเองแทงหวย เพราะคิดว่า ถ้าถูกก็ถูกแบบไม่ต้องลงทุน หรือถ้าไม่ถูกเราก็ไม่ได้เสียเงินตัวเอง จึงทำให้ เราสาระแนไปเดิมพันพนัน และได้เงินมาแทงหวย และเหมือนเราจะติดนิสัย เลยหยอดไปเรื่อยๆ จากน้อยไปหามาก และทำให้เราเอาเงินเก็บที่มีมาเริ่มอัดกับเรื่องเลวๆนี้ ช่วงแรกเราได้ค่อนข้างบ่อย และช่วงหลังๆ เริ่มติดลบ จนทำให้เงินเก็บหมดไปหลายแสน และไม่มีอารมณ์อยากจะทำงานหรือหางานใหม่เลย จึงไปเอาเงินจากบัตรเงินสดต่างๆมาลงอีก เพื่อจะเอาเงินตัวเองคืน สรุปพังยิ่งกว่าเดิม เราหมดตัวไปหลายแสนมาก เกินครึ่งล้าน แล้วแต่ก่อนเราเป็นคนที่มีความสุขกับการใช้เงินมาก ใช้จ่ายได้ไม่ขาดมือ ไม่สนอะไรด้วย ซื้ออย่างเดียว กินอย่างเดียว จนตอนนี้เรากลายมาเป็นคนเลวๆที่ไม่มีค่าคนหนึ่ง เรารู้สึกเสียดายเงิน เสียดายเวลา เสียดายความรู้สึกที่ผ่านมามากๆเลย เพราะตอนนี้เราไม่มีแม้กระทั่งเงินจะซื้อไข่ไก่ มาม่ามาทำกิน เราไม่อยากรบกวนพ่อแม่ แต่เราตัดสินใจบอกเขาเรื่องนี้ และตัดสินใจหางานประจำใหม่ทำ และตอนนี้เริ่มงานใหม่ได้3 เดือนแล้วกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา แต่เวลาเราเหนื่อยกับงานมากๆ เราจะชอบคิดย้อนกลีบไปว่า ทำไมเราต้องเอาเงินที่เรามีและหาเก็บมาได้เยอะมาก มาใช้กับอะไรแบบนี้ หามาตั้งหลายปี แต่มาเสียไปแค่ไม่กี่วัน เราจะจัดการปัญหานี้ยังไงดี เราเคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้งมาก ในช่วงนี้ เพราะเราจะชอบคิดย้อนกลับไปตลอด เหมือนคนบ้า บ้ากับเรื่องแบบนี้ เราพยายามทำงานแบบไม่คิดอะไร คิดแค่ว่าจะทำงานยังไงให้หาเงินกลับมาให้ได้เยอะกว่าเดิม แต่ตอนนี้เรากลายเป็นคนที่จนมากๆ 55555555555 แต่ยังมีรถคู่ใจหนึ่งคัน ที่ยังอยู่เคียงข้างมาเรื่อยๆ เราอยากปรึกษาว่า เราควรจัดการความคิดที่เราจะฉุกคิดขึ้นเรื่อยๆเป็นบางครั้งได้ยังไง ในการที่คิดเสียดายเงินเสียดายเวลา เสียดายความรู้สึก ยังไงที่จะทำให้เราสามารถเดินหน้าได้ โดยไม่คิดเสียดายสิ่งที่ผ่านมาแล้วไปได้ เรายอมรับว่าเราผิดมาก ที่หน้าที่การงานก็ดี แต่กลับไปทำอะไรต่ำๆ ๆแบบนั้น แต่เราไม่รู้จะจัดการความคิดนี้ยังไง บางทีก็คิดว่า ทำไมวะ ชีวิตเราก็ดีอยู่แล้ว ทำไมเราต้องลำลายชีวิตตัวเอง ให้ลงมาต่ำขนาดนี้ได้ ยังไงช่วยให้คำปรึกษาเราด้วยนะคะ จะขอบคุณมากๆเลย