แค่ได้อยู่ข้างเธอ

ฉันไม่ใช่ดวงจันทร์ที่เคียงคู่เธอทุกคืน
ไม่ใช่แสงตะวันอันอบอุ่นยามเช้า
แต่เป็นสายลมแผ่วเบา ผ่านมาเงียบเหงา
โอบกอดเธอแค่บางคราว... ก่อนจางไป

ฉันไม่อาจกุมมือเธอไว้ตลอดเส้นทาง
ไม่อาจอ้างสิทธิ์ใดในหัวใจของเธอ
แต่ขอเป็นเงาที่เฝ้ามองอยู่เสมอ
แม้ไม่มีชื่อในโลกของเธอ... ก็สุขใจ

ฉันดีใจที่เห็นเธอหัวเราะแม้ฉันไม่ได้อยู่ในเหตุผล
ดีใจที่เห็นเธอมีคนโอบกอดยามเหงา
แม้ฉันเป็นเพียงคนหนึ่งที่เดินผ่านเบา ๆ
แต่แค่ได้ซัพพอร์ตเธอ... ก็พอแล้ว

ไม่ต้องมีบทบาทสำคัญ ไม่ต้องครอบครอง
แค่เป็นพลังเงียบ ๆ ที่เธอวางใจ
แค่ได้รักเธออย่างที่หัวใจต้องการไปจนวันสุดท้าย
แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว... สำหรับฉัน