สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาบอกประสบการณ์ชีวิตของความรักในวัยรุ่นของเราเอง
เรากับแฟนคบกันมานานมากเลยค่ะ ตั้งแต่ม.1เราก็รักกันแบบวัยรุ่นเลยค่ะ พอเราขึ้นม.2เทอม2 ก็ต้องย้ายมาเรียนร.รประถมแถวบ้านเพราะเราได้มัดข้อมือกันค่ะ เหตุผลเป็นเพียงความอยากรู้อยากลองของเด็กคนหนึ่ง ยอมรับนะคะว่าเป็นเด็กแก่แดดมากๆ หลังจากนั้นความรักก็ดีบ้างไม่ดีบ้างเพราะเราก็อยู่ด้วยกันเสาร์-อาทิตย์ เราต้องไปเรียนวันหยุดเราก็ไปหาเขานะคะ นานๆทีเขาจะมาหาเรา เรารักเขามากเลยค่ะ รักแรกของเราด้วย
พอเราจบม.3 เราก็ย้ายร.รไปเรียนที่เดียวกันค่ะ เราก็ได้อยู่ห้องเรียนเดียวกันด้วย เราอยู่ด้วยกันแค่ที่บ้านค่ะ เพราะที่ร.ร เราคิดว่าไม่เหมาะถ้าจะอยู่ด้วยกัน นั้นเป็นจุดที่ทำให้เราห่างกันไปเลื่อยๆ จนม.4 เราเลิกกันค่ะ เราทะเลาะกันแรงมากเพราะเขาไปสนิทกับผู้หญิงคนอื่นที่เขาบอกกับเราว่า"แค่เพื่อน" เราก็ไม่โอเครจนจบด้วยคำว่า"เลิก"
หลังจากนั้นพ่อแม่ทางแฟนเก่าเราเขารู้และทางครอบครัวเรารู้เขาก็บอกให้เราเลิกยุ่ง แต่เรารักเขามากจริงๆค่ะ เราไม่ฟังครอบครัวเลย แต่ไปฟังครอบครัวแฟนเก่ามากกว่า แม่เเฟนเก่าให้เราไปหาลูกชายเขาเราก็ยอมไปแต่โดยดี ทั้งที่ครอบครัวเราห้ามแล้วเราก็ไม่เคยฟังเลย เราไปบ้านเขาเราก็ปรับความเข้าใจกันจนกลับมาคบกันอีกครั้งค่ะ เราก็คบกันมาจนม.5 เราก็เลิกกันอีกครั้งค่ะ ครั้งนี้ก็เหมือนเดิมค่ะ เราไปหาเขาที่บ้าน เหตุผลที่เลิกกันเพราะเขาน่าจะเบื่อเรา เจอแต่อะไรเดิมๆ เพราะเขาไปเจอผู้หญิงคนใหม่ เราก็ยอมทุกอย่างให้กลับมาคบกันอีกครั้งจนม.6 เราจบพร้อมกันค่ะ
เราย้ายมาเรียนในเมืองแต่คนละที่เราเรียนอาชีวะฯ เขาเรียนเทคนิคฯ เราคิดแล้วค่ะว่าจะเป็นอย่างไง เราได้บ้านพักจากญาติของแฟนเก่าแม่แฟนเก่าเป็นคนหาให้ บ้านก็ไม่ได้ดีมากแต่เราก็อยู่ได้ค่ะ เราก็อยู่ด้วยกันมาตลอดค่ะ จนมาวันหนึ่งแฟนเราเมามากเลยเข้าผิดห้องไปห้องน้องสาว (บ้านหลังนั้นมีลูกสาวของเจ้าของบ้านอาศัยอยู่ด้วย) หลังจากเข้าไปเราก็ไม่ทราบอะไรมากเพราะเราไม่อยู่ตอนนั้นแฟนทำงานร้านเหล้าด้วย น้องบอกไม่มีอะไรหรอกค่ะ น้องก็ตกใจ เราจนต้องย้ายออกกระทันหัน (บ้านหลังนั้นเขาก็พาเพื่อนมาบ่อย เราก็ไม่ว่าเพราะอยู่ในสายตาเราตลอด)
หอที่เราได้พ่อแฟนเก่าเป็นคนหาราคาก็ไม่แพงห้องก็พออยู่ได้ค่ะ เราอยู่ด้วยกันมีความสุขค่ะ เขาชอบออกไปห้องเพื่อนบ้าง ไปออกกำลังกายบ้าง เราเลิกเรียนดึกนะคะเลยกลับมาเขาก็ออกไป เราไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะ เราใว้ใจเขา มาวันหนึ่งเราได้ถุงยางอนามัยมาจากวิลัยฯแจกฟรี เราจะมาขัดรองเท้าแต่มันหายไป1แผง เราก็คิดในใจนะคะว่าคงไม่ใช่เราถามเขา เขาก็บอกไม่รู้(แต่เราคิด) เขาชอบเที่ยวด้วยค่ะ โดยที่เราไม่รู้เราดูโง่มากเลยค่ะที่รักเขา หลังจากนั้นได้1เดือนกว่าเรามารู้ว่าเขามีอีกคนที่คุยผ่านทางไลน์ เราไม่เคยเช็คท.สเพราะเชื่อใจ (มีเรื่องราวต่อนะคะแต่มันฝั่งใจเรามาก)
เราเลยเดินออกมาเองเลยค่ะ ช่วงนั้นก็ปีใหม่พอดีเราไปเคาท์ดาวน์บ้านเพื่อนอีกคนที่ไม่มีแฟนเก่า แต่มีเพื่อนของเขา เขาบอกกับเราว่า "เขามีคนอื่นในขณะที่เราไปเรียน เขาเอาคนอื่นเข้ามาในห้อง ถุงยางที่หายไปไม่ต้องคิดไรมากหายไปเพราะเขา"เขาทำลับหลังเราทุกอย่างโดยที่เราไม่รู้ เราเสียใจมากค่ะ
ตอนนั้นพ่อแม่ก็จะหย่ากันพอดี เราเครียดมากค่ะจนจะเป็นซึมเศร้า เราไม่อยากอยู่บนโลกนี้ โลกนี้มีแต่คนหลอกลวง เราจะปิดชีวิตตัวเองลงค่ะ แต่คิดได้ว่ายายรออยู่ที่บ้านเราเลยไม่ทำเราเลือกที่จะกลับบ้านไปหาตากับยาย(เรื่องราวมีต่อเยอะมากค่ะ แต่น่าจะพิมพ์ไม่ได้เพราะฝั่งใจจริงๆ)
#ขอบคุณที่อ่านนะคะ เราถือว่าเราได้ระบายออกมาจากใจเราจะได้รักตัวเองมากขึ้นค่ะ
#ผู้ชายคนนี้เห็นแก่ตัวสำหรับเรามาก แต่เราออกมาได้มันก็ยังเป็นเรื่องที่ฝั่งในเสมอมา
#เราจะเดินหน้าต่อไปค่ะ
ความรักโดนทับซ้อนแบบไม่รู้ตัว
เรากับแฟนคบกันมานานมากเลยค่ะ ตั้งแต่ม.1เราก็รักกันแบบวัยรุ่นเลยค่ะ พอเราขึ้นม.2เทอม2 ก็ต้องย้ายมาเรียนร.รประถมแถวบ้านเพราะเราได้มัดข้อมือกันค่ะ เหตุผลเป็นเพียงความอยากรู้อยากลองของเด็กคนหนึ่ง ยอมรับนะคะว่าเป็นเด็กแก่แดดมากๆ หลังจากนั้นความรักก็ดีบ้างไม่ดีบ้างเพราะเราก็อยู่ด้วยกันเสาร์-อาทิตย์ เราต้องไปเรียนวันหยุดเราก็ไปหาเขานะคะ นานๆทีเขาจะมาหาเรา เรารักเขามากเลยค่ะ รักแรกของเราด้วย
พอเราจบม.3 เราก็ย้ายร.รไปเรียนที่เดียวกันค่ะ เราก็ได้อยู่ห้องเรียนเดียวกันด้วย เราอยู่ด้วยกันแค่ที่บ้านค่ะ เพราะที่ร.ร เราคิดว่าไม่เหมาะถ้าจะอยู่ด้วยกัน นั้นเป็นจุดที่ทำให้เราห่างกันไปเลื่อยๆ จนม.4 เราเลิกกันค่ะ เราทะเลาะกันแรงมากเพราะเขาไปสนิทกับผู้หญิงคนอื่นที่เขาบอกกับเราว่า"แค่เพื่อน" เราก็ไม่โอเครจนจบด้วยคำว่า"เลิก"
หลังจากนั้นพ่อแม่ทางแฟนเก่าเราเขารู้และทางครอบครัวเรารู้เขาก็บอกให้เราเลิกยุ่ง แต่เรารักเขามากจริงๆค่ะ เราไม่ฟังครอบครัวเลย แต่ไปฟังครอบครัวแฟนเก่ามากกว่า แม่เเฟนเก่าให้เราไปหาลูกชายเขาเราก็ยอมไปแต่โดยดี ทั้งที่ครอบครัวเราห้ามแล้วเราก็ไม่เคยฟังเลย เราไปบ้านเขาเราก็ปรับความเข้าใจกันจนกลับมาคบกันอีกครั้งค่ะ เราก็คบกันมาจนม.5 เราก็เลิกกันอีกครั้งค่ะ ครั้งนี้ก็เหมือนเดิมค่ะ เราไปหาเขาที่บ้าน เหตุผลที่เลิกกันเพราะเขาน่าจะเบื่อเรา เจอแต่อะไรเดิมๆ เพราะเขาไปเจอผู้หญิงคนใหม่ เราก็ยอมทุกอย่างให้กลับมาคบกันอีกครั้งจนม.6 เราจบพร้อมกันค่ะ
เราย้ายมาเรียนในเมืองแต่คนละที่เราเรียนอาชีวะฯ เขาเรียนเทคนิคฯ เราคิดแล้วค่ะว่าจะเป็นอย่างไง เราได้บ้านพักจากญาติของแฟนเก่าแม่แฟนเก่าเป็นคนหาให้ บ้านก็ไม่ได้ดีมากแต่เราก็อยู่ได้ค่ะ เราก็อยู่ด้วยกันมาตลอดค่ะ จนมาวันหนึ่งแฟนเราเมามากเลยเข้าผิดห้องไปห้องน้องสาว (บ้านหลังนั้นมีลูกสาวของเจ้าของบ้านอาศัยอยู่ด้วย) หลังจากเข้าไปเราก็ไม่ทราบอะไรมากเพราะเราไม่อยู่ตอนนั้นแฟนทำงานร้านเหล้าด้วย น้องบอกไม่มีอะไรหรอกค่ะ น้องก็ตกใจ เราจนต้องย้ายออกกระทันหัน (บ้านหลังนั้นเขาก็พาเพื่อนมาบ่อย เราก็ไม่ว่าเพราะอยู่ในสายตาเราตลอด)
หอที่เราได้พ่อแฟนเก่าเป็นคนหาราคาก็ไม่แพงห้องก็พออยู่ได้ค่ะ เราอยู่ด้วยกันมีความสุขค่ะ เขาชอบออกไปห้องเพื่อนบ้าง ไปออกกำลังกายบ้าง เราเลิกเรียนดึกนะคะเลยกลับมาเขาก็ออกไป เราไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะ เราใว้ใจเขา มาวันหนึ่งเราได้ถุงยางอนามัยมาจากวิลัยฯแจกฟรี เราจะมาขัดรองเท้าแต่มันหายไป1แผง เราก็คิดในใจนะคะว่าคงไม่ใช่เราถามเขา เขาก็บอกไม่รู้(แต่เราคิด) เขาชอบเที่ยวด้วยค่ะ โดยที่เราไม่รู้เราดูโง่มากเลยค่ะที่รักเขา หลังจากนั้นได้1เดือนกว่าเรามารู้ว่าเขามีอีกคนที่คุยผ่านทางไลน์ เราไม่เคยเช็คท.สเพราะเชื่อใจ (มีเรื่องราวต่อนะคะแต่มันฝั่งใจเรามาก)
เราเลยเดินออกมาเองเลยค่ะ ช่วงนั้นก็ปีใหม่พอดีเราไปเคาท์ดาวน์บ้านเพื่อนอีกคนที่ไม่มีแฟนเก่า แต่มีเพื่อนของเขา เขาบอกกับเราว่า "เขามีคนอื่นในขณะที่เราไปเรียน เขาเอาคนอื่นเข้ามาในห้อง ถุงยางที่หายไปไม่ต้องคิดไรมากหายไปเพราะเขา"เขาทำลับหลังเราทุกอย่างโดยที่เราไม่รู้ เราเสียใจมากค่ะ
ตอนนั้นพ่อแม่ก็จะหย่ากันพอดี เราเครียดมากค่ะจนจะเป็นซึมเศร้า เราไม่อยากอยู่บนโลกนี้ โลกนี้มีแต่คนหลอกลวง เราจะปิดชีวิตตัวเองลงค่ะ แต่คิดได้ว่ายายรออยู่ที่บ้านเราเลยไม่ทำเราเลือกที่จะกลับบ้านไปหาตากับยาย(เรื่องราวมีต่อเยอะมากค่ะ แต่น่าจะพิมพ์ไม่ได้เพราะฝั่งใจจริงๆ)
#ขอบคุณที่อ่านนะคะ เราถือว่าเราได้ระบายออกมาจากใจเราจะได้รักตัวเองมากขึ้นค่ะ
#ผู้ชายคนนี้เห็นแก่ตัวสำหรับเรามาก แต่เราออกมาได้มันก็ยังเป็นเรื่องที่ฝั่งในเสมอมา
#เราจะเดินหน้าต่อไปค่ะ