น้อยใจเเม่

ดีค่ะ วันนี้ขอมาระบายหน่อยนะคะ พอดีว่าน้อยใจเเม่มาก พอดีเป็นคนชอบแต่งตัวเเนวร้อค บางทีก้แต่งงเเบบปี2000s พอเราใส่แล้วเอาไปให้เเม่ดู แม่ก้บอกว่า“เหมือนบ้านนอกเข้ากรุง” “แต่งตัวอะไรไม่รู้อย่างกะคนบ้า” พูดตัดความั่นใจเราเสมอ เราน้อยใจมากๆค่ะ เราแอบไปร้องไห้คนเดียวเลย  เราเข้าใจนะคะว่าคนอื่นอาจจะไม่เข้าไม่ถึงแนวที่เราชอบกรือสไตล์ที่เราชอบ แต่เราไท่เข้าใจว่าต้องพูดกันแบบบนี่เลยหรอคนในครอบครัวเเท้ๆ หรือไม่บางทีก้ เวลาอยากชวนคุย หรือ ว่าอยากเล่นมุขอะไร ต้องคิดแล้วคิดอีกว่าจะโดนว่ากลับมามั้ย เลยไม่ค่อยอยากคุยกับแน่เท่าไหร่เพราะกลัวโดนว่ามาเคยมีครั้งนึง ทะเลาะกับเพื่อนแล้ววเอามาเล่าให้แม่ฟังแล้ววร้องไห้ไปด้วย กลับโดนแม่ว่าซำ้จนทะเลาะใหญ่โตเลยค่ะ ซึ่งเรื่องที่เราทะเลาะกับเพื่อนนั้นคือเพื่อนมขอมให้เราช่วยพอเพื่อรำม่เข้าใจก้มาด่าเราเฉยเลยค่ะพอเอาไปร้องไห้ให้แม่ฟังก้โดนว่ากลับมาอีก เสียใจมากๆค่ะ ตอนแรกกเราก้ติดว่าเขาคือเซฟโซนเรา แต่ตอนนี้เริ่มลังเลเเล้วค่ะ