สวัสดีครับ กระทู้นี้แค่อยากระบายผมไม่เคยเล่าให้ใครฟังจนเวลาผ่านมาหลายเดือน แล้วผมอายุ20ได้คบคนๆนึงเขาอายุ30 เราทั้งสองคบกันมา3ปี ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาความรักของเขาที่ได้มอบให้ผมมันดีมากๆแต่ก็มีเหตุการณ์ที่ผมไปทหารนี่แหละ ผมสมัครไปเลยเพราะใจอยากจะเอานายสิบมา เพื่อให้ผมเป็นหัวหน้าครอบครัวดูแลเขาได้เต็มทีด้วยความห่างไกลผมเองที่คิดมาก วันนั้น ผมโทรหาเขาไม่ติด เขาหายไปเลยในใจผมคิดว่าเขาคงมีคนอื่น เอาล่ะก็เลยพิมพ์ไปถามว่าตกลงเธอมีคนอื่นใช่ไหม เขาบอกไม่มีพร้อมกับพิมพ์ข้อความมาจนผมรู้สึกหน้าชา พอผ่านมา1อาทิตย์ผมกลับไปหาเขาก็ลองถามว่ายังรักกันไหมเขาบอกไม่ผมถามต่อว่ามีคนอื่นหรอเขาบอกตอนนี้ไม่แต่อนาคตไม่แน่ผมหน้สชาจนน้ำตาไหลออกมาผมขอกอดเขาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเวลาผ่านมา2อาทิตย์น้องผมมีไอจีแฟนเก่าผมเปิดให้ดูว่าเขาไปปล่อยปลากัน ตอนนั้นเองผมก็เศร้าจังหวะโดนค่ายเรียกไปเข้าเวรก็ไปเจอกุญแจห้องก็เลยเอาไปคืนเขาก็ไขเข้าไปจะเอาวุฒิม.3ของผมด้วยก็กะว่าจะกลับก็ไปเจอแฟนใหม่เขาผมหน้าชาแล้วบอกกับเขาว่าพี่พี่บอกผมได้ไหมว่าพี่ไปคุยกันตอนไหนผมคาใจเพราะนอนไม่หลับเขาก็เล่าให้ฟังว่าคุยในติ๊กตอกมา1เดือนแล้วโดยที่แฟนเก่าผมไม่เคยบอกเขาว่ามีผมอยู่ ผมเลยไม่ได้โกรธอะไรจนเวลาผ่านมาขนาดนี้ อยากลืมแต่ลืมไม่ได้มันเจ็บคำสัญญาที่เคยบอก มันหลอกหลอนผมคำสาบานที่ทำให้คนๆนี้ตายใจผมควรทำยังไงดี ผมทั้งเหงาทั้งเศร้าโดดเดี่ยวเหลือเกิน...
ความรักของวัย20และ30ที่ผมอยากระบายลืมไม่ได้สักที