เหตุที่ทำให้ฉุกคิด
เราอาศัยอยู่ที่ หมู่บ้านต่างจังหวัด บ้านไม่มีกำแพง อยู่หน้าปากซอย
วันนี้รถขนส่งพัสดุขับรถถอยมาชนต้นไม้บ้านเรา 2ครั้ง
ครั้งแรก ถอยชนต้นไม้(ต้นยอ)
ครั้งสองถอยชนก้านไม้หัก
ถอยรอบที่สามถอยได้ เขาก็ถอยต่อไปในซอยไม่สนใจอะไร
เราเห็นเหตุการณ์แต่ไม่กล้าพูดหรือบอกอะไร ปู่ซึ่งเห็นเหตุการณ์อีกคน ปู่เดินไปเก็บก้านไม้กับเราให้ออกจากถนน
เสร็จปู่เดินไปคุยว่า ขับรถยังไง ชนก้านไม้หักแล้วไม่เอาออกจากถนน
(ก็ทำให้เราคิดว่าถ้าไม่มีคนมาพูด เราก็ไม่กล้าพูดอะไรเลยปล่อยไปแบบนั้น เราหวาดกลัวทั้งๆที่เป็นสิทธิของเราที่จะปกป้องทรัพย์สินในบ้าน)
แล้วก็มีอีกหลายเหตุการณ์ที่เป็นทำนองนี้
การไปอนามัยที่ต่างจังหวัด ครั้งนึงเรากรอกประวัติแล้วให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบ เจ้าหน้าที่ก็ตรวจสอบประวัติก็บอกว่าเรากรอกครบแล้ว ให้เรานั่งรอทำแผลด้านในได้เลย
แต่กลับมีเจ้าหน้าที่อีกคนที่ไม่พอใจ ตะโกนบอกเราว่าไม่รู้เรื่อง ให้มากรอกตรงนี้เพิ่ม (ทั้งๆที่เจ้าหน้าที่อีกคนก็บอกกรอกครบแล้ว )
ไม่มีใครแก้ต่างว่าตรวจสอบแล้ว เราก็ไม่กล้าพูดเหมือนกัน ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำตามที่บอก (ปกติอนามัยที่เราเคยไปเขาให้ยื่นบัตรประชาชนเสร็จก็จบ)
กรอกเสร็จแล้วเราก็โดนลัดคิวไปอยู่ท้ายๆ คนที่กรอกหลังเรา ในรอบที่เรากลับไปกรอกใหม่ ก็ถูกเรียงคิวไว้หน้าเราหมด เราก็ไม่กล้าเถียง (เราก็อยู่ผลที่เราไม่กล้า)
และอีกหลายๆเหตุการณ์ เรารู้สึกไม่ภูมิใจที่เราไม่ปกป้องตัวเอง
เช่น ตอนป.1เราโดนเพื่อนผู้หญิงหยิก ตลอด1เทอม เราเป็นคนไม่ค่อยพูด กว่าปู่ย่าจะเห็นรอยแล้วให้ไปบอกครูก็ปาไป 1 เทอม เรายอมโดน หยิกทุกวันแบบนั้นไปได้ไงก็ไม่รู้
(ปัจจุบันเรา อายุ 19 ปี และเป็นทอม เรากังวลว่าถ้าในอนาคตได้อยู่กับแฟน เราจะกล้าที่ปกป้องแฟนได้ยังไง)
แค่เรื่องง่ายๆแค่นี้เรากลับไม่กล้าพูดเพื่อปกป้องสิทธิตัวเอง
(หรืออาจจะเพราะคำสอนย่าเรา ย่าเราสอนว่าไม่ให้สู้กับผู้ชาย ถ้าเขาโมโหมาใช้กำลังเราก็แพ้ แต่เราไม่กล้าสู้ใครเลยทั้งผู้หญิงและผู้ชาย)
ทำยังไงให้เราเป็นคนกล้าสู้คน
เราอาศัยอยู่ที่ หมู่บ้านต่างจังหวัด บ้านไม่มีกำแพง อยู่หน้าปากซอย
วันนี้รถขนส่งพัสดุขับรถถอยมาชนต้นไม้บ้านเรา 2ครั้ง
ครั้งแรก ถอยชนต้นไม้(ต้นยอ)
ครั้งสองถอยชนก้านไม้หัก
ถอยรอบที่สามถอยได้ เขาก็ถอยต่อไปในซอยไม่สนใจอะไร
เราเห็นเหตุการณ์แต่ไม่กล้าพูดหรือบอกอะไร ปู่ซึ่งเห็นเหตุการณ์อีกคน ปู่เดินไปเก็บก้านไม้กับเราให้ออกจากถนน
เสร็จปู่เดินไปคุยว่า ขับรถยังไง ชนก้านไม้หักแล้วไม่เอาออกจากถนน
(ก็ทำให้เราคิดว่าถ้าไม่มีคนมาพูด เราก็ไม่กล้าพูดอะไรเลยปล่อยไปแบบนั้น เราหวาดกลัวทั้งๆที่เป็นสิทธิของเราที่จะปกป้องทรัพย์สินในบ้าน)
แล้วก็มีอีกหลายเหตุการณ์ที่เป็นทำนองนี้
การไปอนามัยที่ต่างจังหวัด ครั้งนึงเรากรอกประวัติแล้วให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบ เจ้าหน้าที่ก็ตรวจสอบประวัติก็บอกว่าเรากรอกครบแล้ว ให้เรานั่งรอทำแผลด้านในได้เลย
แต่กลับมีเจ้าหน้าที่อีกคนที่ไม่พอใจ ตะโกนบอกเราว่าไม่รู้เรื่อง ให้มากรอกตรงนี้เพิ่ม (ทั้งๆที่เจ้าหน้าที่อีกคนก็บอกกรอกครบแล้ว )
ไม่มีใครแก้ต่างว่าตรวจสอบแล้ว เราก็ไม่กล้าพูดเหมือนกัน ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำตามที่บอก (ปกติอนามัยที่เราเคยไปเขาให้ยื่นบัตรประชาชนเสร็จก็จบ)
กรอกเสร็จแล้วเราก็โดนลัดคิวไปอยู่ท้ายๆ คนที่กรอกหลังเรา ในรอบที่เรากลับไปกรอกใหม่ ก็ถูกเรียงคิวไว้หน้าเราหมด เราก็ไม่กล้าเถียง (เราก็อยู่ผลที่เราไม่กล้า)
และอีกหลายๆเหตุการณ์ เรารู้สึกไม่ภูมิใจที่เราไม่ปกป้องตัวเอง
เช่น ตอนป.1เราโดนเพื่อนผู้หญิงหยิก ตลอด1เทอม เราเป็นคนไม่ค่อยพูด กว่าปู่ย่าจะเห็นรอยแล้วให้ไปบอกครูก็ปาไป 1 เทอม เรายอมโดน หยิกทุกวันแบบนั้นไปได้ไงก็ไม่รู้
(ปัจจุบันเรา อายุ 19 ปี และเป็นทอม เรากังวลว่าถ้าในอนาคตได้อยู่กับแฟน เราจะกล้าที่ปกป้องแฟนได้ยังไง)
แค่เรื่องง่ายๆแค่นี้เรากลับไม่กล้าพูดเพื่อปกป้องสิทธิตัวเอง
(หรืออาจจะเพราะคำสอนย่าเรา ย่าเราสอนว่าไม่ให้สู้กับผู้ชาย ถ้าเขาโมโหมาใช้กำลังเราก็แพ้ แต่เราไม่กล้าสู้ใครเลยทั้งผู้หญิงและผู้ชาย)