อยากเป็นนักกีฬาเยาวชนทีมชาติวอลเลย์บอลในตอนที่จะขึ้นม.2 มันจะทันมั้ย

ผมอยากเป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลเยาวชนทีมชาติมากๆเลยครับเพราะว่าตอนกีฬาสีในช่วงที่ผมอยุ่ม.1นั้น ​ผมได้มีโอกาสเป็นนักกีฬาวอลเลย์บอล พองานกีฬาสีจบไป ผมก็อยากเป็นขึ้นมาเลยครับ ผมมีความสุขมากๆเลยที่ได้เล่นวอลเลย์บอล ยิ่งผมได้เห็นพี่ๆในรายการเเข่งขันวอลเลย์บอลของประเทศไทย มันก็ยิ่งตอกย้ำความอยากเป็นนักกีฬาของผม เเต่..... ผมเป็นโรควุ้นตาเสื่อมครับ อาการของมันคือ จะเห็นหยากไย่ลอยไปลอยมาในดวงตามันทำให้ผมรำคาญเเละเสียสุขภาพจิตมากๆเลยข่าวร้ายก็คือมันรักษาไม่หายครับ พ่อผมก็บอกว่าไปหางานอื่นทำที่มันมั่นคงดีกว่า ในโรงเรียนของผมก็ไม่มีเพื่อนร่วมทางกับความฝันของผม โค้ชของนักกีฬาโรงเรียนผมก็ไม่ชอบ ด่าเเต่เด็ก พี่ๆก็ไม่ให้กำลังใจผมเลย
ตอนนั้นผมเกือบร้องไห้เลยเเต่ก็เก็บน้ำตาไว้เเล้วเอามาคิด ผมคิดอยุ่หลายรอบมากๆเลยเเต่ผมก็ยังอยากเป็นอยุ่ดี นึกสภาพผมได้ไปเเข่งขันระดับรายการใหญ่ๆ มีคนเชียร์มากมายเสียงดังกึกก้อง มีเเสงไฟวิบวับวิบวับ อยุ่รอบๆสนาม ผมรุ้สึกดีมากเลยครับ!!! ผมพยามทุกอย่างที่เด็กคนนึงจะทำได้ทั้งฝึกซ้อมคนเดียว ศึกษาวิธีการเล่นของนักกีฬาระดับสูง รักษาสภาพร่างกายตัวเอง ทุกคนคิดว่ายังไงกับเส้นทางนี้ของผมครับ