เด็กสมัยก่อนยอมรับว่าแข็งแกร่งมากในเรื่องการใช้ชีวิต การเอาตัวรอดดีเยี่ยม แถมอึดถึกทนด้วย ไม่ว่าจะการโดนบลูลี่กันในรร. โดนครูตี ครูดุ ครูด่า หรือแม้แต่กับพ่อแม่ ก็ล้วนแล้วแต่โดนไม้เรียว โดนด่า โดนใช้งานสารพัด แต่ก็ไม่เคยรู้สึกน้อยใจ หรือเกลียดแค้นอะไรนะ ไม่เคยคิดไม่ดีกับ ครู พ่อ แม่ เลยสักครั้ง ชั่งต่างจากเด็กสมัยนี้เหลือเกิน เด็กสมัยนี้เป็นอะไรกันคะ แตะต้องไม่ได้ก็เลย บ่นนิดบ่นหน่อยงอล โกรธ น้อยใจ คิดมาก เครียด แค่บ่นนะไม่ได้ตีก็รับไม่ได้กันแล้ว อะไรมันจะบอบบางปานนั้นคะ อะไรทำให้เด็กสมัยนี้บอบบางกันจังคะ