อธิบายไว้ก่อนนะคะว่าเรากับแฟนเราอายุห่างกันพอสมควร ซึ่งแฟนเราเปิดร้านขายไข่เจียวที่ตลาดค่ะ ตอนแรกๆ ถึงตอนนี้เราก็จะแวะไปหาเขาทุกครั้งที่มีโอกาสค่ะ จนแบบคนในตลาดนั้นเขาเห็นว่าเราเป็นแฟนเด็กก็เลยมาพูดกับแฟนแก่เราว่า "คิดดีแล้วใช่ไหมที่จะเสี่ยงไปกับคนนี้ ถ้าเกิดเขาทิ้งเธอขึ้นมาละจะไหวหรอ จะทำยังไง เขายังมีเส้นทางอีกยาวไกลนะ อนาคตถ้าเกิดเขาเปลี่ยนใจขึ้นมาจะทำยังไง" ซึ่งแฟนเราตอนแรกก็ไม่ได้คิดมากอะไรค่ะจนเหมือนเขาพูดจี้จุดในใจก็เลยทำให้แฟนเรากลับมาคิดมากและบอกเลิกเราเลยค่ะ โดยให้เหตุผลว่าเราควรจะไปเจอคนที่ดีกว่าเขามากกว่านี้ และเขาก็ไม่อยากผิดหวังเขากลัวมาก ซึ่งเราก็ผ่านจุดนั้นมาด้วยกันได้ค่ะ กลับมาดีเหมือนเดิมแต่ว่าพอนานๆ เข้าไปก็ยังเหมือนมีปมนี้ในใจอยู่ วันนี้เราเลยคุยกันค่ะซึ่งแน่นอนค่ะว่าก็ยังนึกถึงคำพูดของคนอื่นอยู่ เราก็หมดความอดทนค่ะเราก็เลยพูดไปเยอะมากประมาณว่า เราก็น้อยใจเธอมากที่สุดเลยในเรื่องนี้ นี่คือสิ่งที่ทำร้ายจิตใจเรามากที่สุด ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องเชื่อคำพูดคนอื่นมากกว่าคำพูดแฟนตัวเองมากขนาดนั้น ในขณะที่เราเชื่อใจเธอ 100% แต่เธอก็ไม่เคยคิดจะเชื่อใจเราดูบ้าง  คนฟังต้องนั่งเจ็บใจกับคำพูดของคนอื่นที่มาดูถูกความรักของเราที่มีให้เธอ ซึ่งเราเข้าใจค่ะว่าคนเราสามารถหวังดีและให้คำแนะนำได้ แต่บางทีคำแนะนำก็กลายเป็นคนพูดที่ทำร้ายคนอื่น เราเคลียร์ความรู้สึกกันเรื่องนี้ไม่ได้สักที ซึ่งเราก็รักเขามากค่ะรักมากจริงๆ เราก็เลยอยากจะรู้ว่าจะทำยังไงดีให้เขาหันมาฟังเราบ้าง หันมองมุมของเราบ้างค่ะ อธิบายจนปากจะฉีก