Update เกี่ยวกับเรื่องตดบ่อยเป็นปัญหากับชีวิต

มันยังคงเป็นปัญหา และคนยังรังเกียจเหมือนเดิม แต่ไปเจอบทความอันนึงมาบอกว่าให้เรายอมรับกับตัวเองว่ามันเกิดขึ้นแล้ว และมันผ่านไปแล้ว กับตัวเอง ก็เริ่มรู้สึกปล่อยวางได้ เพราะรู้สึกว่าในใจมันไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นโรคกลัวตดและตดบ่อยอยู่ตลอด อยากหายไป อยากเริ่มใหม่เป็นใครสักคนที่ไม่ตดบ่อย ไม่กลัวตด มันเลยยิ่งไปกระตุ้นให้เราแพนิค มีอาการหัวใจกระตุกผิดจังหวะ และจะมีอาการฝังหัวตลอดทุกวินาที ว่าเราจะต้องไม่ตดนะ ต่อหน้าคนอื่น ทั้งๆที่ถ้าเป็นตอนเด็กคงจะค่อยๆปล่อยตดออกมาละทำไม่รู่ไม่ชี้ แต่พอเจอเหตุการณ์ที่ทำให้ฝังใจก็เลยกลัว แบบนี้เรียก PTSD ได้ไหมคะ

ตอนนี้ก็ยังไม่ดีขึ้น แค่เรียกว่ายอมรับสภาพ หางานที่ไม่ต้องเจอคน แล้วก็เลี่ยงไปเจอคนเยอะๆ ถ้าหากว่าสักวันมีคนเจอปัญหานี้อยู่ผ่านมาเจอกระทู้เราก็อยากบอกว่า ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียวที่เป็นนะ มันไม่ได้ดีขึ้นแต่ต้องอยู่กับมัน มันคือเรื่องปกติ 😭