ผมได้พูดไปว่า อย่าไปบอกใครว่าผมเป็นลูกของพ่อกับเเม่ เพราะขี้เกียจโดนไปเปรียบเทียบกับพี่ชายผมเเรงไปมั้ยครับ

ตามที่บอกเลยครับผมพูดตามตรง ผมเรื่องการหาเงินสู้อะไรพี่ชายไม่ได้เลยสักอย่างครับ เวลาคนข้างบ้านมาถามเรื่องลูกๆ ผมอายครับโคตรอายเลย ตัวผมเองก็ไม่ได้จบสูงอะไรด้วยเหมือนรู้สึกโดนเปรียบเทียบตลอดเวลา จนกระทั่งผมไปเปลี่ยนชื่อ-นามสกุลเลยครับ​เพื่อนๆผมก็ลบเฟสบุ้คเเทบทุกคนไม่อยากรู้ไม่อยากเห็นเพื่อนที่ประสบความสำเร็จมากนักนั่นเเหละครับจนผมต้องคอยบอกพ่อเเม่เสมอว่า บอกไปเลยว่าผมตายห่าไปเเล้ว เหลือลูกคนเดียวเเล้วตอนนี้ คิดว่าผมทำรุนเเรงไปมั้ยครับเพราะส่วนตัวอายครับรุ้สึกด้อยค่าที่โดนเปรียบเทียบกับพี่ชายตลอด
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
คุณกำลังหนีครับ แล้วมันจะต้องหนีไปถึงเมื่อไหร่ล่ะ
ลองหันมาสู้กับมันดูสักครั้งไหม ลองยอมรับสิ่งที่ตัวเองเป็น
ไม่เก่งก็ไม่เห็นต้องอายนี่ครับ ไม่เก่งก็ไม่เก่ง เก่งอาจไม่ได้มีความสุขก็ได้
พ่อแม่หรือพี่หรือเพื่อนก็ไม่ได้รักแต่คนเก่ง ลองถามท่านดูก็ได้ ท่านก็รักลูกทุกคนเท่ากัน
พี่หรือคนอื่นที่ดูประสบความสำเร็จ ก็อาจไม่ได้หมายความว่ามีความสุข
เก่ง ไม่เก่ง รวย จน ก็มีปัญหากันทุกคนแหละ
เลิกเปรียบเทียบ ลองเปลี่ยนเป็นยินดี ปรับปรุงตัวเอง สู้กับตัวเองก็พอครับ
อย่างน้อยก็มีพ่อแม่ พี่ เพื่อน อยู่ข้างๆ สนับสนุนกันเอง ความสุขจากคนรอบข้าง หาซื้อไม่ได้ และเป็นความสำเร็จในชีวิตเหมือนกันนะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่