สุขภาพจิตแย่มากค่ะ หาเพื่อนรับฟัง

คือเรื่องมีอยู่ว่าพ่อแม่เราแยกทางกันตอนเรา4ขวบแม่พาเรากับพี่กับน้องมาอยู่กับตายายแล้วแม่ก็ไปทำงานส่งตังมารายเดือนส่วนพ่อถ้าไมาขอก้ไม่ให้แถบจะไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ เราเป็นลูกคนกลางซึ่งเราทำอะไรด้วยตัวเองเก

คือเราก็เป็นเด็กคนนึงที่ไม่ได้เด่นอะไรเลยเหมือนเป็นอากาศในห้องก็ได้ แต่ประเด็นคือเรามีเพื่อนคนนึงที่จะสนิทไหมก็ไม่รู้แต่เอาตรงๆเราก็ไม่ได้ชอบเขาขนาดนั้น เพราะเขาชอบมาพูดจาแย่ๆใส่ในบางที ไม่ว่าจะทั้งล้

เรื่องมันคือเราเหมือนเป็นลูกชังของหัวหน้าอ่ะค่ะ ปกติก็ต่างคนต่างอยู่นะคะแต่มันจะมีบ้างที่เราทำงานพลาดเดือน1ไม่เคยเกิน5ครั้ง(นับตลอดค่ะเพราะโดนด่าตลอดมันจำค่ะ) แต่กับคนในทีมคนหนึ่งพลาดเป็น10ครั้งในหนึ่

ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยครับ ทำไมผมกลายเป็นแบบนี้ เป็นมาตั้งแต่หลายเดือนที่แล้วครับ เกือบจะครบปีแล้ว ผมพยายามควบคุมตัวเองมันก็ทำไม่ได้ครับ และเหมือนจะกลายเป็นนิสัยส่วนตัวแล้ว รู้สึกว่าเพื่อนๆผมเริ่มตีตัวอ

คือเราทำของมีค่ามากๆหายในห้าง มารู้ตัวตอนถึงบ้านตอนนั้นไม่รู้ทำไมไม่บอกคนอื่นแล้วเก็บเงียบไว้แล้วค่อยแก้ปัญหาเองคนเดียวจนตอนนี้เข้าวันนี้เข้าวันที่3แล้วยังไม่คืบหน้าหน้าเลย ไม่รู้จะทำไง ตอนนี้คิดหนักว

คือพ่อผมอะเป็นแค่ผู้ชายวัยทำงาน แต่คือแกไม่ทำไรเลยแกเป็นแค่พ่อลูก3ที่ว่างงานและคอยเอาแต่เมา ซึ่งแม่ผมแกคอยเลี้ยงดูพวกผมมาตั้งแต่เล็กจนโต แต่มันมีวันหนึ่ง พ่อผมแกเมาแล้วกลับบ้านมา แค่เขาเห็นหน้าผมเท่าน

เรื่องมีอยู่ว่าเราอยู่บ้านที่มีพ่อเราและแม่เลี้ยงที่มีลูกติด แล้วแม่เลี้ยงก็ด่าเราแบบเรื่องเล็กๆ เช่น การทำกับข้าวซ้ำจำเจก็บอกว่าโตไปเลี้ยงเขาไม่ได้หรอก ไม่ใส่ใจแบบนั้นแบบนี้ โตมาจะแรดเหมือนแม่ หรือกา

เราเป็นเด็กคนนึงค่ะที่มีครอบครัวที่ดีพร้อมมากมีทั้งพ่อทั้งแม่และน้องอีก2คนเราเป็นพี่คนโตค่ะแต่เราถูกส่งให้ไปอยู่กับตา  น้องอยู่กับพ่อแม่พอขึ้นม.1เราก็ย้ายมาอยู่กับพ่อแม่เริ่มตั้งแต่ม.1เราถูกพ่อแม

คือ เรื่องนี้มีคนรู้จักบอกว่าเราหน้าตาดูแรดๆ :)ๆ เปรี้ยวๆ ทั้งๆที่เราไม่ได้แต่งหน้าแต่งตัวอะไรเลย เลยทำให้สงสัยว่าไอหน้าตาแบบนี้มันคือยังไงเค้าไม่ได้ด่าเราใช่ไหม

สำหรับคนอื่นเราไม่รู้ว่าเรื่องนี้เล็กไหม ลองอ่านกันนะคะ วันนี้ตอนเย็นเราและแม่ถามพ่อว่าอยากกินอะไรจะไปตลาด พ่อบอกเอาส้มตำกับไก่ย่าง แต่วันนี้ไก่ย่างที่ตลาดไม่มี แม่เลยซื้หมูทอดมาแทน พอพ่อเห็นว่ามีส้