วันหนึ่งเป็นวันที่รุ่นพี่ผมปัจฉิมตอนนั้นผมก็รู้สึกเศร้าๆยังไงไม่รู้แล้วประมาณตอนเที่ยงอาการเหมือนผมนอนไม่เต็มอิ่มผมคิดว่ากลับไปนอนที่บ้านคงจะหายแต่มันไม่เป็นแบบนั้นวันต่อไปผมรู้สึกว่าอะไรๆไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อนเศร้าทำอะไรๆก็ไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อนเพื่อนก็น้อยลงและประมาณผมอยู่ม 1 เทอม 2 ผมไปใช้สารเสพติดที่เขาเรียกว่ากัญชาผมสูบเข้าไปแล้วผมว่าอาการหนักผมสูบตอนนั้น 1 ทีนี้ผมสุขประมาณ 5 หลุมรวดเลยตอนนั้นผมไม่รู้สึกตัวเลยผมคิดว่าผมกำลังจะตายผมเดินๆอยู่ผมบอกว่าเพื่อนช่วยผมด้วยผมกำลังจะตายแต่เพื่อนบอกว่าใจเย็นๆไม่ตายหรอกแต่ตอนนั้นมันเหมือนผมกำลังจะตายมากและต่อจากนั้นอาการผมมันก็หนักขึ้นเหมือนอยู่ในฝันเหมือนเมากัญชาเป๊ะเลยอาการมันเป็นแบบนั้นมาประมาณ 3 เดือนยังไม่หายอาการมันเป็นแบบมันเมากัญชาอ่อนๆผมเลยไปหาหมอหมอก็บอกว่าผมเป็นโรคซึมเศร้าผมก็กินยาไปประมาณ 2 อาทิตย์ 3 อาทิตย์ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นจนผมท้อผมเลยหยุดยาตอนนั้นผมลาออกจากโรงเรียนไปเรียนกศนผมกลับมีเพื่อนสูบบุหรี่เขาเลยชวนผมสูบบุหรี่ด้วยผมสูบมาสูบไปผมก็ติดสูบนานๆทีอาการมันก็หนักขึ้นเหมือนเดิมตอนนี้รู้สึกว่าไม่ค่อยมีสมาธิชอบเหม่อทำอะไรไม่ค่อยรู้เนื้อรู้ตัวขับรถดีๆใจก็ลอยไปไหนก็ไม่รู้ไม่รู้สึกตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่แล้วอาการมันก็หนักขึ้นอีกคืนๆหนึ่งผมกลับไปกินยารักษาซึมเศร้า 2 เม็ดผมกินไปตอนกลางวันผมรู้สึกเมาๆยาผมก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอตอนกลางคืนผมนอนไม่หลับเพราะผมดูคลิปที่เขาฆ่ากันผมเลยกินยาแก้แพ้ผมเลยหลับผมตื่นขึ้นมาอีกทีผมเหมือนหายใจไม่ออกตัวสั่นใจสั่นหนาวสั้นเหมือนจะตายตอนเย็นถืกใจสั่นเหมือนจะตายมันน่ากลัวมากผมคิดว่าผมจะตายแล้วตอนนั้นแล้วผมก็รอดมาได้แล้วผมตื่นขึ้นมาตอนเช้าผมรู้สึกไม่ดีผมคิดว่าถ้าผมตายผมจะตกนรกผมคิดแบบนั้นทั้งวันผมเครียดทั้งวันผมเครียดว่าผมนอนนอนอยู่มันจะตายนับจากนั้นผมไม่กล้านอนกลางวันอีกตอนกลางคืนผมก็กลัวที่จะเป็นแบบนั้นอีกเพราะเหมือนผมกำลังจะตายเลยถ้าผมบอกแม่ผมกลัวแม่จะประสาทเพราะแม่ผมก็กินยาประสาทแล้วมาจนถึงวันนี้อาการผมมันก็หนักขึ้นตอนนี้ผมอยู่ม 3 แล้วผมกลับไปกินยาจิตเวชอีกครั้งหนึ่งกินไปประมาณ 3 เดือนก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมันจะหนักขึ้นเรื่อยๆไม่มันไม่ดีขึ้นเลยร่างกายก็อ่อนแอลงเรื่อยๆอ่อนเพลียทั้งวันตอนเย็นผมจะรู้สึกใจไม่ดีเป็นอะไรไม่รู้รู้สึกไม่ดีเครียดวิตกกังวลกลัวว่าจะตายกลัวว่าไม่มีพรุ่งนี้ผมคิดว่าผมเป็นโรควิปลาสผมคิดหลายอย่างเลยผมคิดว่าผมอายุไม่ถึง 15 แน่เลยจะเป็นแบบนี้ผมอายุไม่ยึนแน่เลยแต่ผมก็อยู่ถึงทุกวันนี้อาการมันก็เหมือนเดิม จะรู้สึกว่าเมากัญชาอ่อนๆหรือเมาอะไรสักอย่างไม่รู้ว่าเป็นเพราะผมกินยาหรือเปล่าผมจะบอกอาการที่ผมเป็นอยู่ 6 อาการอาการที่ 1 ดูโทรศัพท์มากแล้วกลับไปมองสิ่งแวดล้อมรอบข้างจะรู้สึกว่ามันจะเหมือนฝันมากกว่าเดิม 2ไม่ค่อยรู้เนื้อรู้ตัวเหมือนเมาอะไรสักอย่างไม่เป็นตัวเองพูดอะไรไม่ค่อยรู้เรื่อง 3 ตัวเองความคิดช้าลงทำอะไรเช้าก็คนอื่นคิดอะไรไม่ค่อยออกมีแต่ความคิดด้านลบ 4 ตอนเย็นผมจะรู้สึกไม่ดีเหมือนเศร้าๆรู้สึกหดหู่รู้สึกใจไม่ดีไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเป็นมา 3 ปีก็ไม่หายผมคิดว่าผมจะตายผมก็คิดแบบนั้นมาจนถึงวันนี้5ผมเครียดกับร่างกายตัวเองว่าจะไม่โตอีกจะไม่สูงขึ้นอีกจะไม่โตเท่าเพื่อนเพราะว่าตอนนี้เพื่อนที่เคยตัวเล็กกว่าผมตัวใหญ่กันทั้งนั้นเลยไม่รู้ว่าเป็นไรผมกินยาหรือเปล่าเป็นเพราะยาหรือเปล่าที่ผมกินแล้วไม่โตขึ้นหรือว่าเป็นเพราะกรรมพันธุ์6รู้สึกเหมือนพึ่งตื่นทั้งวันทั้งคืนง่วงนอนทั้งวันรู้สึกเหมือนจะสลบทุกทีตอนอากาศร้อนๆผมจะรู้สึกเมาเหมือนเมาเหล้ากันได้ยินผมเหมือนจะเป็นแบบคนเมาเหล้าได้ยินตอนเมามันจะได้ยินเสียงที่เปลี่ยนไปเสียงเหมือนอยู่ในฝันมันก็เลยถามผมคิดว่าผมบ้าผมกลัวเป็นบ้ามากตอนนี้  แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนี้ไม่รู้ว่าเกี่ยวด้วยไหม พ่อผมเสียไปผมเครียดมากเพราะว่ามีแต่แม่คนเดียวผมจะทำงานช่วยแม่ยังไงทำงานก็ไม่เป็นไม่เก่งเหมือนคนอื่นเพื่อนก็ไม่ค่อยมีวันๆอยู่แต่บ้านนอนเล่นโทรศัพท์ทั้งวันไม่รู้ว่าเป็นเพราะโทรศัพท์หรือเปล่าเหลืออีกประมาณ 2-3 เดือนพี่ผมก็จากไปผมก็รู้สึกอาการผมเหมือนน้ำหนักขึ้นไปอีกหัวใจมันอยู่กับเนื้อกับตัวแล้วตอนนี้ตอนขับรถขณะขับรถเองยังรุ้สึกคลื่นไส้มาเอารถไม่รู้ว่าเมาอาการหรือเปล่าอากาศร้อน ใครรู้ช่วยบอกทีว่าผมเป็นโรคอะไรอยู่เป็นมา 3 ปีแล้วผมตั้งใจพิมพ์มากผมกลัวพี่พี่จะไม่เข้าใจยังไงอ่านให้จบด้วยนะครับผมจะบอกอาการนี้อีกอาการหนึ่ง
ไม่ค่อยมีสติเหมือนเมื่อก่อนกลัวอะไรก็ไม่รู้รู้สึกหดหู่มันจะเป็นตอนเย็นรู้สึกว่าตัวเองเออมากขึ้นเครียดกับทุกเรื่องชีวิตประจำวันของผมตอนนี้ ผมดูในโทรศัพท์นะเรื่องจะดูโทรศัพท์ไม่ค่อยมีอะไรทำผมไม่มีกำลังใจหรือทำอย่างอื่นผมกลัวหลายตายมากผมไม่กล้านอนคนเดียวผมนอนกับแม่แตกต่างกันเมื่อก่อนที่ผมนอนคนเดียวไม่ค่อยเป็นอะไรจนอาการหนักขึ้น