เมื่องานที่ทำมันไม่ใช่ในวัย 40

สวัสดีครับ

ผมชื่อบัสส์นะครับ ผมกำลังจะลาออกจากงานที่ทำอยุ่นี้ เนื่องจากรู้สึกว่างานที่ทำอยู่นี้มันไม่ตอบโจทย์ความชอบหรือความต้องการลึกๆ ผมทำงานในตำแหน่ง ผู้จัดการแผนกส่งเสริมการเรียนรู้และพัฒนาบุคลากรในธุรกิจบริการ (โรงแรม 5 ดาวแห่งหนึ่ง) ผมอยุ่ในสายงานนี้มามากกว่า 5 ปีแล้วครับ ก่อนหน้านี้ก็ทำงานในธุรกิจโรงแรมมาโดยตลอด เรียนจบการโรงแรมอินเตอร์ จากมหาวิทยาลัยรัฐบาลชั้นนำแห่งนึงในจังหวัดภูเก็ต

ผมมีความสามารถในการสื่อสารทั้งข้อมูลและอารมณ์ความรู้สึก ทำให้การฝึกอบรมไม่น่าเบื่อและทำให้ผู้รับการอบรมมีส่วนร่วมในหัวข้อต่างๆที่นำมาถ่ายทอด นอกจากทักษะการถ่ายทอด การสอนงาน ผมยังมีทักษะการประสานงาน และทักษะภาษาอังกฤษที่ดีทั้งฟัง พูด อ่าน เขียน (TOEIC 850) รวมถึงทักษะการ การโค้ช โดยใช้ TAPS Model เป็นตัวช่วย

ผมเคยคิดว่าด้วยบุคคลิก และทักษะความสามารถที่ผมมี ผมน่าจะเหมาะกับงานสายฝึกอบรม ที่ได้ถ่ายทอดองค์ความรู้ ความเชี่ยวชาญ และสร้างแรงบันดาลใจให้กับพนักงานและคนที่เข้ารับการอบรม ผมเป็นคนทีมี people skill สามารถเข้ากับพนักงานในทุกระดับชั้นได้อย่างรวดเร็ว แต่พอทำงานตรงนี้ไปซักพัก กลับพบว่า สิ่งที่หัวหน้างานให้ความสำคัญกับเป็นเรื่องของงานเอกสารต่างๆ ซึ่งกินเวลาประมาณ 70% ในทุกวัน เนื่องจากผมไม่ถนัดการใช้เทคโนโลยีมากนัก หลายครั้งที่ไม่สามารถทำได้เร็วดั่งใจหัวหน้าได้ (งานเสร็จทันกำหนด แต่ช้าไปสำหรับความรู้สึกของหัวหน้างาน) งานผมเริ่มตอน 08.30-18.30 น. อย่างไรก็ดี เวลาเลิกงานจริงของผมอยู่ที่ประมาณ 20.30 น.โดยเฉลี่ยทุกวัน มันรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าสะสมและ burnout ในที่สุด

ตอนนี้ผมกำลังคิดว่าควรทำอย่างไรกับชีวิตการทำงานข้างหน้าดี เคยรู้สึกอย่างลองทำอะไรใหม่ๆ เพื่อเปลี่ยนสิ่งแวดล้อม แต่ก็ยังอยากที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบและถนัดที่สุด นั่นก็คือการถ่ายทอดองค์ความรู้ในเชิงประสบการณ์ที่มีประโยชน์ และยังคงได้ใช้ภาษาอังกฤษอยุ่ต่อไป

เพื่อนๆ คิดว่าผมควรเปลี่ยนงานไปทำอย่างอื่นดูมั้ย ถ้าเปลี่ยนควรเป็นอาชีพ/ตำแหน่งอะไร และในธุรกิจแบบใด แต่ถ้าคำตอบคือไม่ ผมควรทำอย่างไร ในเมื่อความรู้ความสามารถของผมดูไม่มีค่าในสายตาหัวหน้างานเลย

ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำล่วงหน้าคับ 🙏

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่