กับครอบครัวสำหรับเราเป็นอะไรที่ยากสุดๆแล้วค่ะ บางอย่างที่ได้รับมามันทำให้เราเจ็บปวด แค่เราพูดออกไปว่าสงสารเราบ้าง เราแค่อยากได้รับความเห็นใจบ้าง เพราะสิ่งที่เราเจอมันเหมือนเราโดนเบียดเบียนทั้งที่บอกว่ารักเรา แต่ปัญหาที่เอามาให้เราแต่ละอย่างมันตรงข้ามกันเลย แต่แค่เพียงแค่พูดไปเห็นหน้าแม่ หรือนึกว่าเขากำลังรู้สึกยังไงตอนฟังตอนอ่าน เราก็รู้สึกบาปแล้ว หรือบางอย่างถ้าเราเด็ดขาดไปเลยว่าไม่ช่วยแล้วนะ ก็กลัวมาเสียใจทีหลังว่าปล่อยให้แม่ลำบาก ทำไมตอนนั้นช่วยได้ถึงไม่ช่วย

แม่บอกว่าเราอย่าพูดแบบนั้นกับแม่ เดี๋ยวแม่ตาย แม่ไม่อยากให้ลูกมาบาปทีหลัง เดี๋ยวมาคิดได้ตอนแม่ไม่อยู่แล้ว

เหมือนทั้งรัก ทั้งเจ็บ ทั้งเหนื่อย รั้งกันอยู่แบบนี้ไม่สิ้นสุด

เราเคยเห็นคนที่เขาตัดกับครอบครัวเยอะแยะ ตอนนั้นเราไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้เริ่มจะเข้าใจขึ้นมาแล้ว แค่เรายังไม่เด็ดขาดพอจะถึงขั้นนั้น

เลยอยากทราบประสบการณ์จากคนอื่นๆ ว่าเคยเจอกันมาขนาดไหนคะ ถึงจะเด็ดขาดได้ ทำยังไงกัน