หนูควรรู้สึกยังไง

หนูอายุ 14 ปี เป็นคนเชื่อมั่นและไว้ใจครอบครัวมากๆ แต่เขาทำให้หนูผิดหวังและเสียใจอยู่เสมอหนูเป็นไมเกรน+ซึมเศร้าระยะ4 ถ้าถามว่าครอบครัวรู้มั้ย คำตอบคือรู้ค่ะ แต่เขาก็ด่าหนูเสมอทั้งๆที่หนูทำงานบ้านเหมือนทาสแบบที่เขาไม่ต้องแตะไม้กวาดเลย เวลาหนูทำผิดนิดๆหน่อยๆก็ฟาดจนไม้แขวนเสื้อเหล็กหัก ตีด้วย พอหนูเครียดเขาก็บอกว่าไม่ได้เป็นไรอย่าสำออย ขี้เกียจทำงานบ้านต่างหาก หนูคิดที่จะหายไปจากโลกนี้มา 4 ปีแล้วค่ะ  หนูรู้สึกไร้ค่ามาก เขาชอบซ้ำเติมหนูว่าแม่ก็ไม่เอา พ่อก็ไม่มี หนูรู้สึกผิดที่เกิดมา แต่มองย้อนไปที่น้อง แม่ทั้งบอกรัก ซื้อของให้ พ่อของน้องก็ดูแลน้องดีมากๆ ถามว่าหนูน้อยใจมั้ย หนูตอบได้ไม่เต็มคำหรอกค่ะว่าน้อยใจมั้ย แต่รู้สึกเสียใจมากกว่าที่ไม่มีใครเห็นค่าหนูเลย เวลาไปเที่ยวกับพ่อของน้องหนูเหมือนขอทานไปเกาะแกะยังไงไม่รู้ค่ะ

หนูแค่อยากมีที่ปรึกษามีที่พึ่งทางใจ

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
ถ้ามีคนคอยให้กำลังใจก็หนูให้ได้รู้ตัวว่าตัวเองยังมีค่าพอที่จะมีคนให้คำปรึกษาจะรู้สึกดีมากๆค่ะ  ขอบคุณค่ะ
พี่ๆคิดยังไงเม้นได้เลยนะคะ หนูอ่านทุกคอมเม้นค่ะ🙏🏻