สวัสดีค่ะ วันนี้อยากเล่าถึงปัญหาที่เจอคือเค้าเคยมีแฟนคนนึงที่อายุน้อยกว่าค่ะ แต่นางมาจากดูไบนะคะ ตอนอายุ14ปลายเราเข้าเรียนที่นึงในต่างประเทศ แล้วเราก็ได้เจอผู้ชายคนนึง ตอนแรกไม่รู้ว่าคนที่ไหน เป็นเพื่อนร่วมห้อง เราทักไปคุยๆไปพักนึง หลังจากนั้นแค่เดือนเดียวเอง นางเอาจดหมายบอกรักใส่ใต้โต๊ะ เราว่ามันไวไปมาก แต่เราก็ชอบนางตั้งแต่เห็นครั้งแรกเลยค่ะ นางก็ชอบเราเวาลาเดียวกันจนปีต่อมาตอนวาเลนไทน์เพื่อนๆดันๆเราไปหาให้คบกันค่ะ นางก็จีบเรา เราเองก็ด้วยพอคบกันไปซักพักเราเริ่มซื้อของที่นางชอบมากมาให้ทุกครั้งที่กลับไทยค่ะ แต่นางไม่ได้ให้อะไรเราเลย อยู่ด้วยกันก็เล่นๆกันจับมือกันเฉยๆนะคะแบบปกติ จนเรากลับมาอยู่บ้านละนางคุยผ่านแชทค่ะ นางขอโทษ แต่เราบอกว่าโทรได้ตอนกลางวันค่ะ เพราะกลางคืนเรานอน เวลาไม่ตรงกันอยู่แล้วด้วย นางไม่เข้าใจว่าเวลาห่างกันเยอะ กลางวันของนางคือตอนหัวค่ำของเรามั้งถ้าจำไม่ผิดเพราะนางไปอยู่ประเทศอื่น นางโกรธละไล่เรากลับค่ะ ตอนนั้นเสียใจมากๆเลยไม่คุยกันพักนึง นางทักมาขอโทษเราต่อ เลยคุยกันอีก เป็นแบบนี้ซ้ำๆ3รอบละค่ะ แต่เราเลือกไม่คิดมาก จนเราได้กลับไปเจอกันอีกครั้ง เราเลิกกับนางเพราะไม่เคยให้อะไรเลย นางไม่อยากให้เราเลิกเลยเอาขนมมาให้ห่อนึง ห่อเล็กค่ะ เราเมินนางจากนั้นพอผ่านมา4เดือนเรากลับบ้านมาทักถึงนางอีกรอบละคุยขอโทษกันตามปกติ เราบอกนางว่าไม่ได้ต้องการอะไรเลย แต่ต้องการคำพูดดีๆจากปากนางและการดูแลเอาใจใส่ หลังจากนั้นเราคุยกันต่อค่ะ จนเวลาผ่านไป1เดือนเต็มๆ เพื่อนหลายๆคนบอกว่านางยังคิดถึงเราอยู่ตลอด รอเรากลับไปค่ะ เราเองครึ่งนึงก็คิดถึงอยากกลับไปหา แต่ครึ่งนึงก็รู้สึกไม่ชอบที่นางไม่ใส่ใจค่ะ เราควรเอาไงดีคะ นิสัยคนดูไบเป็นไงคะ ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ