ฉันยังต้องรออีกนานไหม ต้องรอเธออีกนานไหม๊ไหม๊ไหม๊

ขอแชร์ประสบการณ์ร้องทุกข์ฉบับคนกรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรา อยุทธยา มหาดิลก ภพนภรัตน์ราชธานี บุรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์ มหาสถาน อมรพิมาน อวตารสถิต ศักยทัตติยะวิษณุกรรประสิทธิ์

เรื่องน้ำเน่าและท่วมขัง อันเนื่องมาจากผู้ประกอบการสองรายสร้างท่อผิดระเบียบ แต่หน่วยงานของรัฐไม่กล้าที่จะจัดการ เนื่องจากอาจใจอ่อน อ่อนใจให้กับผู้มีอำนาจ และชาวบ้านเองก็ไม่มีใครยืนหยัด ส่วนใคร
ร้องเรียนกับหน่วยงานของรัฐก็ตกเป็นเป้านิ่งเพราะไม่มีการช่วยปิดบังข้อมูลส่วนบุคคลของผู้ร้องเรียนกันเลย ทั้งชื่อนามสกุล ที่อยู่ รั่วตลอด

ร้องทุกข์มา 7 ปีแล้ว แต่เรื่องไปจบลงที่รอการสืบสวน เวลาฝนตกก็น้ำท่วมถึงเกือบหัวเข่า เมื่อฝนไม่ตกก็มีน้ำขัง ส่งกลิ่นเน่าเหม็น ยุงชุมมาก คิดอยากย้ายบ้านหนี ถนนแบบนี้คงขายใครไม่ได้ เศร้าใจ

ใช้ Traffy fondue ก็หายเงียบไป โดยเจ้าหน้าที่
แกล้งไปถ่ายรูปท้ายซอยที่ไม่มีน้ำขัง แล้วบอกไม่พบปัญหา ปิดเรื่องไปหลายครั้ง

จนลองใช้ช่องทุจริต ก็ปรากฏว่ามีการจัดสรรค์งบประมาณมาลงในการสร้างท่อน้ำและถนนใหม่
และแล้วก็มาติดอยู่ที่ขั้นตอนการสรรหาผู้รับเหมาอีก เจ้าหน้าที่แจ้งแต่ว่า ให้รอ ให้รอ ให้รอ เลยถามกลับไปว่าชาตินี้หรือชาติหน้า เห่อๆๆ

ส.ส.ที่กาเลือกมาก็หายเงียบ จะแจ้งส.ก.ที่กาเลือกมา ก็ถูกย้อนกลับมาให้แจ้งผู้ว่าฯ และย้อนให้ไปแจ้งที่ Traffy fondue อีกรอบวนไป ครั้งหน้าจะอยากไปใช้สิทธิ์ไหมแบบนี้

ไม่ได้อยากจะขวางโลก หรือความเป็นไปของสังคมไทยนะ มันเป็นแบบนี้มานานแล้ว สุดท้ายก็จบที่ว่า อยู่ประเทศไทยก็โชคดีแค่ไหนแล้ว ดีที่ไม่เกิดในประเทศเพื่อนบ้าน ปลอบใจตัวเองไปก่อนสินะ

ร้องเพลงรอต่อไป.......