ขอแชร์ประสบการณ์การร้องทุกข์ฉบับชาวกรุงเทพมหานคร ที่แปลว่า City of Angels!!
1.การขอทางม้าลาย ใช้เวลา 3 ปี ผ่านผู้ว่าฯ 2 สมัย โดยขั้นตอนมาติดตรงการหาผู้รับเหมาค้างอยู่เป็นปีๆ
ทั้งนี้ต้องมีการสำรวจจำนวนประชากรในบริเวณนั้นว่าตรงตามหลักเกณฑ์หรือไม่เสียก่อน
อยากลงทุนซื้อสีไปจ้างช่างมาทาเป็นริ้วๆทางม้าลายใช้ข้ามไปก่อน แต่ยังไงก็ต้องรอให้เจ้าหน้าที่มาทำให้นั่นแหละ ผู้ข้ามถนนจะได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายด้วย
สาเหตุมาจากพาคนชราข้ามถนนหลายครั้ง รถวิ่งเร็วมาก ลูกหลานที่บ้านคงนั่งรอพ่อแม่อยู่ ไม่กลับบ้านเสียที ไม่ได้ปาร์ตี้ หรือติดเกมส์ที่ไหนนะ (ล้อเล่นๆ)
เวลาข้ามถนนเองก็ยังเสียวๆหลายครั้ง
แม้มีทางม้าลายแล้ว ก็ยังมีรถมาจอดทับทางม้าลายอีก ตอนไปรอข้ามถนนก็ไม่มีรถชลอจอดให้ข้ามถนนอยู่ดี ถึงขนาดโดนรถที่จอดทับทางม้าลายตะโกนด่า ไล่ให้รีบข้ามถนน เหมือนไล่ให้ไปถูกรถชนตาย ช่วงนั้นรู้สึกเกลียดสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์มาก จนต้องไปหาอ่านหนังสือ Homosapiens sapiens หรือ หนังสือธรรมะมาอ่านกันเลยทีเดียว
ขออุทิศผลบุญและคุณงามความดีให้กับคุณหมอกระต่าย และ
ให้กับครอบครัวของคุณหมอกระต่ายด้วย (แถวบ้านเราเห็นคนจอดรถให้ข้ามถนนตรงทางม้าลายมากขึ้น)
2.ขอป้ายห้ามจอด ใช้เวลา 4 ปี.....กว่าจะบังคับใช้กฎหมาย กว่าจะเกี่ยงกันว่าเป็นหน้าที่ของใคร
หลังซอยป็นช่องแคบยิบรอลต้า ปากซอยเป็นช่องแคบมะละกา จะเข้าจะออกซอยบ้านตัวเองต้องถูกตะโกนด่า แต่สงสัยนักว่าทำไมถึงไม่ยอม
ด่าคนที่นำรถมาจอดทิ้งหลายเดือนกีดขวางจราจรจนถนนเหลืออยู่เลนเดียวนะ
จอดรถกันจนรถเก็บขยะเข้าไม่ได้ ขยะเกลื่อนถนน รถใหญ่เข้าไม่ได้ รถตู้รับส่งนักเรียนเข้าลำบาก รถพยาบาลฉุกเฉินเข้าออกยาก เห็นมา 3 ครั้งละ และหากเกิดเหตุเพลิงไหม้ขึ้น รถดับเพลิงเข้าไม่ได้
ขอนำเสนอโยบาย" จัดหาที่จอดรถ" ให้กับรัฐบาล หรือ ผู้ว่าฯ โดยที่ผ่านมาหลายยุคหลายสมัย ใครที่เข้ามาจัดระเบียบการจอดรถ คะแนนเสียงจะตกลงทันที แล้วทำไมท่านถึงไม่พลิกสถานการณ์ในการทำนโยบายจัดหาที่จอดรถช่วยประชาชน โดยรัฐอาจช่วยออกค่าจอดรถให้ครึ่งหนึ่ง หรือตามความเหมาะสม
ในเมื่อแนวคิดการให้คนซื้อรถ จะต้องมีที่จอดรถเท่านั้นแบบญี่ปุ่น น่าจะยากสำหรับสังคมไทย เพราะเท่าที่สังเกตุห้องแถว อาคารหลายแห่งในกรุงเทพฯก็ไม่ได้
มีการเผื่อที่ดินไว้สร้างที่จอดรถไว้เลย หรือ ในเมื่อการสร้างระบบขนส่งสาธารณะให้สะดวกสบายยังไม่ทั่วถึงทั่วกรุงเทพฯ รถยนต์ส่วนตัวยังเป็นทางเลือกที่ผู้คนหันมาใช้กันเสมอ
ขออธิฐานกุศลจิตให้กับคอมเมนต์ที่สร้างสรรค์สังคมให้กรุงเทพฯน่าอยู่ขึ้นด้วย สาธุ......
กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียวฉันท์ใด ถนนในซอยกรุงเทพฯก็อาจใช้เวลาเป็นปีๆ
1.การขอทางม้าลาย ใช้เวลา 3 ปี ผ่านผู้ว่าฯ 2 สมัย โดยขั้นตอนมาติดตรงการหาผู้รับเหมาค้างอยู่เป็นปีๆ
ทั้งนี้ต้องมีการสำรวจจำนวนประชากรในบริเวณนั้นว่าตรงตามหลักเกณฑ์หรือไม่เสียก่อน
อยากลงทุนซื้อสีไปจ้างช่างมาทาเป็นริ้วๆทางม้าลายใช้ข้ามไปก่อน แต่ยังไงก็ต้องรอให้เจ้าหน้าที่มาทำให้นั่นแหละ ผู้ข้ามถนนจะได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายด้วย
สาเหตุมาจากพาคนชราข้ามถนนหลายครั้ง รถวิ่งเร็วมาก ลูกหลานที่บ้านคงนั่งรอพ่อแม่อยู่ ไม่กลับบ้านเสียที ไม่ได้ปาร์ตี้ หรือติดเกมส์ที่ไหนนะ (ล้อเล่นๆ)
เวลาข้ามถนนเองก็ยังเสียวๆหลายครั้ง
แม้มีทางม้าลายแล้ว ก็ยังมีรถมาจอดทับทางม้าลายอีก ตอนไปรอข้ามถนนก็ไม่มีรถชลอจอดให้ข้ามถนนอยู่ดี ถึงขนาดโดนรถที่จอดทับทางม้าลายตะโกนด่า ไล่ให้รีบข้ามถนน เหมือนไล่ให้ไปถูกรถชนตาย ช่วงนั้นรู้สึกเกลียดสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์มาก จนต้องไปหาอ่านหนังสือ Homosapiens sapiens หรือ หนังสือธรรมะมาอ่านกันเลยทีเดียว
ขออุทิศผลบุญและคุณงามความดีให้กับคุณหมอกระต่าย และ
ให้กับครอบครัวของคุณหมอกระต่ายด้วย (แถวบ้านเราเห็นคนจอดรถให้ข้ามถนนตรงทางม้าลายมากขึ้น)
2.ขอป้ายห้ามจอด ใช้เวลา 4 ปี.....กว่าจะบังคับใช้กฎหมาย กว่าจะเกี่ยงกันว่าเป็นหน้าที่ของใคร
หลังซอยป็นช่องแคบยิบรอลต้า ปากซอยเป็นช่องแคบมะละกา จะเข้าจะออกซอยบ้านตัวเองต้องถูกตะโกนด่า แต่สงสัยนักว่าทำไมถึงไม่ยอม
ด่าคนที่นำรถมาจอดทิ้งหลายเดือนกีดขวางจราจรจนถนนเหลืออยู่เลนเดียวนะ
จอดรถกันจนรถเก็บขยะเข้าไม่ได้ ขยะเกลื่อนถนน รถใหญ่เข้าไม่ได้ รถตู้รับส่งนักเรียนเข้าลำบาก รถพยาบาลฉุกเฉินเข้าออกยาก เห็นมา 3 ครั้งละ และหากเกิดเหตุเพลิงไหม้ขึ้น รถดับเพลิงเข้าไม่ได้
ขอนำเสนอโยบาย" จัดหาที่จอดรถ" ให้กับรัฐบาล หรือ ผู้ว่าฯ โดยที่ผ่านมาหลายยุคหลายสมัย ใครที่เข้ามาจัดระเบียบการจอดรถ คะแนนเสียงจะตกลงทันที แล้วทำไมท่านถึงไม่พลิกสถานการณ์ในการทำนโยบายจัดหาที่จอดรถช่วยประชาชน โดยรัฐอาจช่วยออกค่าจอดรถให้ครึ่งหนึ่ง หรือตามความเหมาะสม
ในเมื่อแนวคิดการให้คนซื้อรถ จะต้องมีที่จอดรถเท่านั้นแบบญี่ปุ่น น่าจะยากสำหรับสังคมไทย เพราะเท่าที่สังเกตุห้องแถว อาคารหลายแห่งในกรุงเทพฯก็ไม่ได้
มีการเผื่อที่ดินไว้สร้างที่จอดรถไว้เลย หรือ ในเมื่อการสร้างระบบขนส่งสาธารณะให้สะดวกสบายยังไม่ทั่วถึงทั่วกรุงเทพฯ รถยนต์ส่วนตัวยังเป็นทางเลือกที่ผู้คนหันมาใช้กันเสมอ
ขออธิฐานกุศลจิตให้กับคอมเมนต์ที่สร้างสรรค์สังคมให้กรุงเทพฯน่าอยู่ขึ้นด้วย สาธุ......