หนึ่งชีวิตน้อยน้อยพลอยรอดตาย เมตตาให้ยิ่งใหญ่ไร้เสแสร้ง โลกสดใสไร้ทุกข์สุขจำแลง ละเนื้อแดงแปลงใจให้เมตตา

@ ฝันหรือ คือกำลัง คือหวัง อันสดใส เป็นประตู หน้าต่างไซร้ พร้อมให้ รักเมตตา @ แม้มืด ไร้ดาวเดือน สร้างเพื่อน ในมรรคา ร่วมใจ กายแขนขา แสงหล้า ของผองชน

โลกมายาใกล้ถึงกาลอวสาน เหล่าวิญญาณร้ายโลดสยดสยอง เหล่ากวีจะนิ่งเฉยและนั่งมอง หรือป่าวก้องเพลงกลอนกรุยทางสวรรค์ ? ดินน้ำลมไฟไร้ฝันพลันฟอนเฟะ วิ่งเละเทะเหล่าเด็กน้อยที่หวาดหวั่น มีแค่ความกลัวบดบังนัยน์

...รักคือธรรมแท้เที่ยง...........บ่เบี่ยงเพราะฤทธิ์อวิชชา ฤ ตัณหาโลภโกรธหลง..........รักมั่นคงสันติสงบ เคารพสิทธิ์ศักดิ์ศรี................เมตตามีต่อผู้ ร่วมโลกย์ทุกข์สุขสู้...............สลัดพ้น&rdqu

กาพย์โกสุม ๒๔    ริเริ่ม : คมทวน คันธนู (ประสาทพร ภูสุศิลป์ธร) @ รักเมตตา พาชีวิต ฝ่าวิกฤต แวดล้อมตน ทุกข์สุขเศร้า เหงาสนุกล้น จักนำฅน รอดพ้นพาล @ รักเมตตา การุญผอง ธรรมครรลอง รั

47. น หิ เวเรน เวรานิ       สมฺมนฺตีธ กุทาตนํ       อเวรน จ สมฺมนฺติ       เอส ธฺมโม สนนฺตโน ในกาลไหนๆ เ

แบบ 2-3 @ ฝันหรือ คือกำลัง คือหวัง อันสดใส เป็นประตู หน้าต่างไว้ พร้อมให้ รักเมตตา @ แม้มืด ไร้ดาวเดือน สร้างเพื่อน ในมรรคา ร่วมใจ กายแขนขา แสงหล้า 

43. อพฺยา ปชฺฌํ สุขํ โลเก ความไม่เบียดเบียนกันเป็นสุขในโลก ไม่เบียดเบียนคิดร้าย........ต่อกัน ใจสงบพบสุขพลัน...........เปี่ยมล้น เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ปัน...........กันเลิศ สันติสุขประเสริฐพ้น........

วันที่ฉันเกือบตาย แต่ได้ชีวิตใหม่กลับคืนมา (โดย วิภาดา ศรีวิสุทธิ์) ไม่มีใครอยากเจ็บป่วย และไม่มีใครเตรียมใจได้จริงๆ ว่า วันหนึ่ง… เราอาจต้องเผชิญหน้ากับ “ความตาย” ใกล้กว่าที่คิด

ตอนฝัน เราเห็นพระจันทร์สีเลือด ช่วงนี้เหมือนมีแรงอะไรมากดตัวเราไว้ ถึงได้ว่ามันสมจริง ในฝันเป็นตอนกลางคืน เราเดินไปตามรางรถไฟ รอบ ๆตัวเป็นป่า ไม่อยากเดินหรอก ถูกแรงดึงจากพระจันทร์สีแดง(ที่รับรู้ในฝัน