คือเมื่อประมาณ2-3ปีก่อนเราเคยโดนแอบมองตอนอาบน้ำ(ห้องน้ำบ้านเราเป็นห้องน้ำต่างจังหวัดที่อยู่นอกบ้านและไม่สูงมาก)ตอนนั้นเราอยู่ประมาณปวช.1ตอนเราอาบน้ำอยู่ไม่รู้ว่าเป็นที่เซ้นเราหรืออะไรทำให้คิดว่าต้องมีคนแอบมองพอเราหันไปมองตรงช่องลมเราเห็นตาคนที่มองอยู่เราได้แต่อึ้งและช็อตไปประมาณ10วิ 10วินั้นเป็นวิที่เราใจสลายและคิดในหัวว่าใครกันทำไมทำแบบนี้พอเราตั้งสติได้เราได้นั่งลงและรีบกรี้ดแต่ด้วยความตกใจเรากรี้ดไม่มีเสียงคนที่แอบมองเราเหมือนจะรู้ตัวได้วิ่งหนีไป เราเริ่มตัวสั่นร้องไห้ไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงเลยไปหยิบโทรศัพท์และได้โทรหาน้องมาพาเราออกไปจากจุดนั้นเราร้องไห้ซักพักพ่อแม่ก็มาปลอบ(พ่อแม่เราไม่ได้แจ้งตำรวจเพราะไม่อยากให้ใครรู้เลยตัดปัญหาสร้างห้องน้ำใหม่ในบ้าน)พอผ่านไปประมาณ2ปีแม่เราเลิกกับพ่อแล้วแม่เราไปอยู่กับแฟนใหม่ของเขา วันนั้นเราไปนอนกับแม่แล้วเราหลับอยู่ตอนเช้า(แม่เราไปทำงานมีเรากับพ่อเลี้ยงอยู่บ้าน)เรานอนหลับอยู่เรารู้สึกมีอะไรไต่อยู่ที่ก้นเราเราเลยเกาแล้วห่มผ้าพอผ่านไปซักแปปเรารู้สึกเหมือนมีใครดึงผ้าห่มเราเลยสะลึมสะลือตื่นเราเห็นพ่อเลี้ยงกำลังเอานิ้วเขี่ยอวัยวะเพศเราแล้วเราตกใจเราเลยถามว่าทำอะไรของ(เราด่าด้วยคำหยาบคาย)เราพยายามจะลุกหนีไปในห้องน้ำพ่อเลี้ยงก็ผลักเรานอนเราเลยด่าเค้าประมาณว่ายังมีจิตสำนึกอยู่รึป่าวเอาแม่..ยังจะเอา..อีกหรอแล้วเราก็ด่าซักพักในมือเราถือโทรศัพท์คิดในใจว่าถ้าพ่อเลี้ยงไม่ปล่อยคงจะได้ตายกันไปข้างนึงแน่ๆแต่เหมือนพ่อเลี้ยงเราจะคิดได้รึยังไงไม่รู้เลยปล่อยเรา พอเราหลุดมาได้รีบเข้าห้องน้ำโทรหาแม่ว่าเราจะไปบ้านยายนะอ้างว่าอยากไปหายาย(เราไม่ได้บอกแม่เรื่องนี้เพราะตอนนั้นแม่เราท้องอยู่ไม่อยากจะทำครอบครัวใหม่ที่แม่เลือกพังเราเลยยอมออกมาแบบเงียบๆ)พอหลุดจากนั้นความระแวงและความไว้ใจคนของเรามันก็เริ่มน้อยลงเราเลือกที่จะกลับบ้านมาอยู่กับพ่อเราไม่ได้เล่าอะไรให้ใครฟังนอกจากน้องที่ช่วยเราออกมาจากห้องน้ำในรอบแรก
พอเรากลับมาบ้านน้องเรากลัวว่าเราจะซึมหรือเป็นอะไรจึงให้เราไปนอนด้วยวันนั้นเราอกหักด้วยแล้วพึ่งเจอเรื่องอย่างว่ามาจึงมีการดื่มสังสรรคเราดื่มเยอะเพราะโดนเพื่อนยุยง+อกหักเราเมาไม่รู้สติประมาณช่วงตี2ทุกคนกลับกันหมดเรานอนอยู่แค่หน้าบ้านมีลุงที่เป็นพ่อของน้องพยายามจะมาถอดเสื้อผ้าพยายามจะทำอย่างว่ากับเราเราพอรู้สติอยู่บ้างในตอนนั้นเราเลยรีบเดินกลับบ้านและโทรหาพี่ที่รู้จักที่ไว้ใจได้พ่อของน้องคนที่ช่วยเราก็เดินตามมาพอเห็นเราโทรหาพี่ก็รีบกลับไป(พ่อของน้องเราเห็นเรามาตั้งแต่เด็กประมาณ3ขวบ)ตื่นเช้ามาเรากลัวมากไม่กล้าไปหาน้องและพยายามตีตัวออกห่างให้มากที่สุดรอบนี้เราก็เลือกที่จะไม่บอกใครเพราะแม่ของน้องที่ช่วยเราเป็นญาติกับเราและดีกับเรามากๆเราเลยคิดว่าไม่อยากจะทำลายชีวิจครอบครัวใครตอนนั้นน้องเราท้องอยู่ด้วยเราเลยตัดสินใจแบบเดิมคือเลือกที่จะเดินออกมารอบนี้เราไม่ไดเบอกน้องเพราะเป็นเรื่องครอบครัวของน้อง
และสุดท้ายที่เราโดนเรามีกลุ่มเพื่อนกลุ่มหนึ่งมีผ.ช3ผ.ญ3วันนั้นเพื่อนผ.ชมาสังสรรบ้านเรามีผ.ช2เรา1เป็นน้องที่เราไว้ใจมากและเป็นคนที่บอกเราว่าเพราะเราแคร์คนอื่นจนตัวเองเสียศูนย์ แต่ก็นั่นแหละเพราะความไว้ใจคนง่ายของเราน้องคนนั้นก็มอมเราจนต่างคนต่างเมาแล้วพยายามจะทำแบบว่าแต่ยังดีที่มีน้องผ.ชอีกคนที่เป็นน้องเราช่วยไว้ได้ตอนนั้นเราได้แต่ถามกับตัวเองว่าเราอีกแล้วหรอทำไมต้องเป็นเรา ทั้งๆที่เราก็ดีกับทุกคนแท้ๆเราผิดตรงไหนถึงได้ทำกับเราแบบนี้ เรารู้สึกขยะแขยงตัวเองจนเกือบเป็นซึมเศร้าระยะนึง ตอนอาบน้ำก็ได้แต่พะวงว่าจะมีใครมาแอบมองหรือป่าว อยู่ใกล้ใครก็กลัวก็ระแวงว่าเขาจะทำอะไรเรามั้ยทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องพวกนี้ขึ้นมาได้เราจะร้องไห้แล้วขยะแขยงตัวเอง เราควรจะทำยังไงดีกันนะ.
ฉันคือเธอผู้ถูกเลือก(ให้เสียใจ) ทุกคนไม่ต้องตอบก็ได้ขอแค่ได้อ่านก็พอ
พอเรากลับมาบ้านน้องเรากลัวว่าเราจะซึมหรือเป็นอะไรจึงให้เราไปนอนด้วยวันนั้นเราอกหักด้วยแล้วพึ่งเจอเรื่องอย่างว่ามาจึงมีการดื่มสังสรรคเราดื่มเยอะเพราะโดนเพื่อนยุยง+อกหักเราเมาไม่รู้สติประมาณช่วงตี2ทุกคนกลับกันหมดเรานอนอยู่แค่หน้าบ้านมีลุงที่เป็นพ่อของน้องพยายามจะมาถอดเสื้อผ้าพยายามจะทำอย่างว่ากับเราเราพอรู้สติอยู่บ้างในตอนนั้นเราเลยรีบเดินกลับบ้านและโทรหาพี่ที่รู้จักที่ไว้ใจได้พ่อของน้องคนที่ช่วยเราก็เดินตามมาพอเห็นเราโทรหาพี่ก็รีบกลับไป(พ่อของน้องเราเห็นเรามาตั้งแต่เด็กประมาณ3ขวบ)ตื่นเช้ามาเรากลัวมากไม่กล้าไปหาน้องและพยายามตีตัวออกห่างให้มากที่สุดรอบนี้เราก็เลือกที่จะไม่บอกใครเพราะแม่ของน้องที่ช่วยเราเป็นญาติกับเราและดีกับเรามากๆเราเลยคิดว่าไม่อยากจะทำลายชีวิจครอบครัวใครตอนนั้นน้องเราท้องอยู่ด้วยเราเลยตัดสินใจแบบเดิมคือเลือกที่จะเดินออกมารอบนี้เราไม่ไดเบอกน้องเพราะเป็นเรื่องครอบครัวของน้อง
และสุดท้ายที่เราโดนเรามีกลุ่มเพื่อนกลุ่มหนึ่งมีผ.ช3ผ.ญ3วันนั้นเพื่อนผ.ชมาสังสรรบ้านเรามีผ.ช2เรา1เป็นน้องที่เราไว้ใจมากและเป็นคนที่บอกเราว่าเพราะเราแคร์คนอื่นจนตัวเองเสียศูนย์ แต่ก็นั่นแหละเพราะความไว้ใจคนง่ายของเราน้องคนนั้นก็มอมเราจนต่างคนต่างเมาแล้วพยายามจะทำแบบว่าแต่ยังดีที่มีน้องผ.ชอีกคนที่เป็นน้องเราช่วยไว้ได้ตอนนั้นเราได้แต่ถามกับตัวเองว่าเราอีกแล้วหรอทำไมต้องเป็นเรา ทั้งๆที่เราก็ดีกับทุกคนแท้ๆเราผิดตรงไหนถึงได้ทำกับเราแบบนี้ เรารู้สึกขยะแขยงตัวเองจนเกือบเป็นซึมเศร้าระยะนึง ตอนอาบน้ำก็ได้แต่พะวงว่าจะมีใครมาแอบมองหรือป่าว อยู่ใกล้ใครก็กลัวก็ระแวงว่าเขาจะทำอะไรเรามั้ยทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องพวกนี้ขึ้นมาได้เราจะร้องไห้แล้วขยะแขยงตัวเอง เราควรจะทำยังไงดีกันนะ.