ได้ประสบอุบัติเหตุทางรถมอเตอร์ไซค์ ส่งผลให้ข้อสะโพกหลุดและแตก ดังนั้นจึงผ่าตัดเพื่อใส่ข้อสะโพกเทียมในวัย12ปี รู้สึกว่าตัวเองเก่งมากที่ผ่านจุดๆนั้นมาๆได้
รถล้มเสร็จแล้วก็ไปรพ.ต้องเอกซเรย์ แล้วเรางงมาก เอกซเรย์อย่างไรไม่พบว่าเราสะโพกหลุด ละก็ใส่เฝือกตรงที่เป็นแผลตรงหน้าแข้ง แต่ที่เป็นจริงๆคือสะโพก งงมาก ละเราก็คิดว่าก็แค่ขาหักทั่วไป ไปทำแผลที่อนามัย หมอจับขางอ โอ้ย บอกเลยทรมานมากมันเจ็บปวดสุดๆ แล้วก็ไปตามหมอนัดเรื่อยไม่พบว่าสะโพกหลุด ไปตามนัดครั้งที่4 เอกซเรย์มาแล้วพบว่าสะโพกหลุด ต้องผ่าตัด ตอนนั้นในใจคือ ห้ะ ผ่าตัดเลยหรอ เพราะเราคิดว่าอาการเบาๆ เดี๋ยวก็หาย สรุปเราต้องผ่าตัดจะบ้า คืนนั้นแอดมิทนอนเลยจ้าวอร์ดเด็ก นอนที่นั่นรอผ่า2-3คืน ผลปรากฏว่าหมอบอกว่าอุปกรณ์อะไรสักอย่างไม่พร้อม เลยบอกให้ไปผ่าตัดที่รพ.อื่น แล้วก็ลอยแพดิฉันไปรพ.อื่นแบบงงๆ เค้าว่าไงเราว่างั้น ก็เลยไปที่รพ.รัฐแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด ได้นอนที่รพ.หนึ่งคืน และย้ายไปผ่าตัดที่รพ.อื่น ในการอดอาหารเพื่อรอผ่าตัดสิ่งนี้ทรมานมาก ในขณะที่ทุกคนกินข้าวรอบตัวเรา เรานอนอยู่เฉยๆหิวข้าวสุดๆ และการรอคอยก็มาถึงได้ผ่าตัดแล้วจ้า เราได้ยาชา เลยรับรู้เสียงทุกอย่างในห้องผ่าตัด เอาจริงเสียงเหมือนไซด์งานก่อสร้าง เสียงอุปกรณ์การแพทย์เอยใดคือได้ยินหมด และการผ่าตัดส่งผลให้เราเดินไม่เท่ากันจร้า อิอิ จบแล้วประสบการณ์วัยเด็ก