จิต(ผู้รู้)มีความละเอียด แตกต่างกันจากเห็น  “สมุทัย”แค่อณูในกาย ขยายออกไปไม่มีขอบเขต
      ถึงปัจจเวก คือถึงผล กระแสนิพพานรอบที่1 ในนั้นจะเห็นธรรมที่ปรากฎตามความเป็นจริง
  จากอานาปานที่แรกเริ่ม(รู้เหตุ) ไปสู่รู้อากาส , ธรรมที่เกิด ธรรมที่ดับในความว่าง คือผล รอบที่1
     แยกรูปนาม แยกความว่าง(หลวงปู่ดูลย์) เป็นเหตุแห่งการรู้ผล จากโสดา ไปรอบต่อๆไป จนถึงอรหันตผล มันมีแค่4รอบเท่านั้น อย่าไปเข้าใจผิดกันว่ามีไม่รู้จบ มีเป็นอนันต