น้อยใจ

ต้องเล่าก่อนว่าเรากับแฟนเป็นความสัมพันธ์ระยะไกลห่างกัน 800โล เรากับแฟนชอบทะเลาะกันตอนเรามีประจำเดือน เค้าเป็นผู้ชายที่ไม่เข้าใจว่าผู้หญิงการเป็นประจำความรู้สึกมันอ่อนไหวแค่ไหน ช่วงที่เราเป็นประจำเดือน

คือเราขี้น้อยใจงี่เง่ามากๆกลัวเเหนจะเบื่อเเต่เราหวังดีกับเขาตลอดเลยนะ

เราอยากคุยอยากเจอกับเขาทุกวันตอนอยู่ด้วยกันไม่ทะเลาะกันเลย เราติดแฟนเหมือนแฟนจะไม่ค่อยอยากจะติดเราสักเท่าไหร่ไม่เหมือนเมื่อก่อน สงสัยอาการคนหมดโปร 555 เดี๋ยวนี้เขาทำอะไรก็ไม่ค่อยบอกเรา ตอบไลน์ช้า หายไ

เรานั่งเรียนข้างหน้าเห้องเล้วหลับหลับในเรียนที่มีคนอยู่เยอะแล้ววหลับเเบบอ้าปาก เพื่อนไม่ปลุกบอกเราด้วยซ้ำ แต่่เพื่อนกลับหัวเราะเเล้ถ่ายรูปเรา(เราเกรงใจอาจารย์แต่ง่วงมากจริงๆค่ะ) ถ้าเราน้อยใจเพื่อนงี่เ

ผมกับแฟนเรียนมหาลัยไกลกัน ห่างกัน100โล ช่วแรกๆผสมมีกิจกรรมเยอะเลยไม่มีเวลาไปหาเขา1เดือมเต็มที่ไม่เจอหน้ากันจริง เขาคิดว่าผมไม่อยากไปหา คิดว่าผมมีคนอื่น แต่ผมแค่ยุ่งกับมหาลัยผมบอกเขาไปแล้ว เขาบอกโอเคร

ตั้งแต่3-4 วันที่ผ่านมา เรากับแฟนเหมือนจะห่างกัน เพราะแฟนบอกมีธุระโน่นนี่เราก็เข้าใจ ไม่เคยที่จะงี่เง่าเลย จะออกไปดึกๆ บอกว่าจะไปคุยกับที่ทำงาน แทงพลู หรือไปงานวันเกิด เราไม่เคยว่าไม่เคยห้าม แฟนบอกจะก

เราอายุ 26 ค่ะ เดือนหน้าแฟนชวนเราไปเที่ยวกับครอบครัวของแฟน เราบอกพ่อแม่ของเราว่าเดือนหน้าจะไปเที่ยวกับครอบครัวแฟนนะ พ่อเราก็ไม่อยากให้เราไป ว่าเราเป็นผู้หญิงเขาชวนไปไหนก็ไปหรอ เหมือนไม่ให้เกียติตัวเอง

สามีเราเป็นลูกคนเดียวถูกเลี้ยงมาพ่อแม่ตามใจตั้งแต่เด็กอยากได้อะไรต้องซื้อให้แม้ไม่มีเงิน เป็นคนเอาแต่ใจ ขี้น้อยใจใจน้อย เป็นผู้ชายงี่เง่าไม่รู้จักโตไม่เข้มแข็ง คิดอะไรเองไม่เป็น ทำอะไรไม่เป็น พ่อมีเมี

คือตามหัวข้อเลยค่ะ เรากับแฟนคบกันมาระยะจะเข้าปีที่3แล้วแต่มาใช้ชีวิตด้วยกันได้สักระยะหนึ่งแล้วประมาณ1ปีกว่าๆ ที่ตัดสินใจมาอยู่ด้วยกันเพราะต่างคนพึ่งต่างฝึกงานจบกันค่ะ แล้วอยากจะหางานทำเลยเลือกที่จะสมั

ผู้ชายคนนี้ทำตัวโสดจนเราชอบและเริ่มรักเขาแล้ว สุดท้ายแฟนเขาก็ค่อยๆโผล่ออกมาหมายถึงเราเริ่มรู้ความจริง เท่าที่ทราบเขาก็รักแฟนเขามากส่วนเราเขาก็หึงหวงไม่ให้ไปไหน พอเราเริ่มไม่อยากอยู่เป็นมือที่สาม เราก็