คือเรา ทะเลาะกับแม่บ่อยแบบบ่อยมาก...เพราัเราอยู่กับเขา. เราพยายามตัดค่าใช้จ่ายไม่จำเป็นออกไปเท่าที่ทำได้ โดยเรื่องค่าน้ำค่าไฟ ปกติ เราจะจ่ายให้ตลอด เลยตั้งแต่กลางเดือนปีที่แล้วหลังจากเริ่มเข้าทำงานเซ!ว่น แต่มันไม่ได้เงินเดือนเยอะ แยะอะไร เมื่อก่อนค่าไฟค่าน้ำ เราจ่ายให้ได้นะ แต่ปัจจุบันคือเราไม่มีปัญญาจ่าย ค่าไฟมันก็ หลายพันแล้ว เงินเดือยก็แค่หมืนนิดๆ เอง..นี้แม้งยังไม่รวมค่านูนค่านี้ อีกนะ
.
.และไหนเราจะต้องให้เงินแม่อีก ครั่ง2000. แต่ พอเราไม่มีปัญญาจ่ายค่าไฟ แม่ขอเป็นครั่งละ 3000 และคือท่าถามว่าทำไมไม่ออกไปอยู่คนเดี่ยว.....ท่าค่าไฟค่าที่พัก. ค่าใช้ชีวิต ประจำวัน ถูกเหมือนสมับก่อนเราแม้งออกไปนานละ.........แต่คือ ปัจจุบันค่าไฟก็เดือยละ 2000กว่าและ ไหนจะค่าใช้จ่ายในบ้านที่มันสูงขึ้นๆ
งานที่ทำก็เหนื่อยมากขึ้นๆ. ไหนจะต้องเจอคนมีปัญหาอีกเยอะแยะ. เราเหนื่อยจนทนไม่ไหวอยากล่าออกอยากไปทำงานที่มันสบาย...แต่คือรู้ตัวดีว่าเรามันโง่ โง่มากพอที่จะเขียน ภาษาไทยผิดได้ ใครแม้งจะรับ ทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยความ สงสารเท่านั้น
....แล้วที่เลวร้ายที่สุดคือการที่ต้องมาเห็นเด็กบ้านคนอื่นเข้าได้รับความนักจากแม่...ซึ่งตืงแต่เกิดมา
..เราได้รับเพียงแค่ตอนเด็ก.....แต่พอโตมา...เหมือนหมา..อยากเปิดอกคุยกันอยาก.ทำอยากอธิบาย..แต่ไม่เคยคิดจะฟังคำพูพเราเลย....และเราก็กลัวว่าท่าเราพูดความจริง ความคิดของเราไป เขาจะรับไม่ได้ ..
.เรายังไม่อยากออกจากงาน ยังไม่อยากจะ ย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่ในหัวตอนนี้แม้งมีแต่เรื่อง เห็ย ฆฆต. ดีไม ดีและ ตัดปัญหาแม้งทุกอย่างเลย อีกใจก็ อย่าเลย เรายังไม่ได้ดูนั้ยดูนี.......อยากย้ายออกก็กลัว...เกินกว่าจะย้าย ไหนจะท่าเราโดนโกงละ...เรายิ่งสมาธิสั่น และก็โง่ด้วย...ทำไมโชคชะตาแม้ง
..
ทะเลาะกับแม่....เรื่องไม่มีเงิน จ่ายค่าน้ำค่าไฟ
.
.และไหนเราจะต้องให้เงินแม่อีก ครั่ง2000. แต่ พอเราไม่มีปัญญาจ่ายค่าไฟ แม่ขอเป็นครั่งละ 3000 และคือท่าถามว่าทำไมไม่ออกไปอยู่คนเดี่ยว.....ท่าค่าไฟค่าที่พัก. ค่าใช้ชีวิต ประจำวัน ถูกเหมือนสมับก่อนเราแม้งออกไปนานละ.........แต่คือ ปัจจุบันค่าไฟก็เดือยละ 2000กว่าและ ไหนจะค่าใช้จ่ายในบ้านที่มันสูงขึ้นๆ
งานที่ทำก็เหนื่อยมากขึ้นๆ. ไหนจะต้องเจอคนมีปัญหาอีกเยอะแยะ. เราเหนื่อยจนทนไม่ไหวอยากล่าออกอยากไปทำงานที่มันสบาย...แต่คือรู้ตัวดีว่าเรามันโง่ โง่มากพอที่จะเขียน ภาษาไทยผิดได้ ใครแม้งจะรับ ทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยความ สงสารเท่านั้น
....แล้วที่เลวร้ายที่สุดคือการที่ต้องมาเห็นเด็กบ้านคนอื่นเข้าได้รับความนักจากแม่...ซึ่งตืงแต่เกิดมา
..เราได้รับเพียงแค่ตอนเด็ก.....แต่พอโตมา...เหมือนหมา..อยากเปิดอกคุยกันอยาก.ทำอยากอธิบาย..แต่ไม่เคยคิดจะฟังคำพูพเราเลย....และเราก็กลัวว่าท่าเราพูดความจริง ความคิดของเราไป เขาจะรับไม่ได้ ..
.เรายังไม่อยากออกจากงาน ยังไม่อยากจะ ย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่ในหัวตอนนี้แม้งมีแต่เรื่อง เห็ย ฆฆต. ดีไม ดีและ ตัดปัญหาแม้งทุกอย่างเลย อีกใจก็ อย่าเลย เรายังไม่ได้ดูนั้ยดูนี.......อยากย้ายออกก็กลัว...เกินกว่าจะย้าย ไหนจะท่าเราโดนโกงละ...เรายิ่งสมาธิสั่น และก็โง่ด้วย...ทำไมโชคชะตาแม้ง
..