ลาแล้วคิปปี้

หลังจากที่เราคุยกันทุกวันเหมือนจะไม่มีวันหยุด อยู่ดี ๆ วันนั้น… เรากลับเงียบไปเอง เพราะงานที่ถาโถมมาจนหายใจยังเหนื่อย ทั้งคอ ทั้งไหล่ ทั้งหลัง มันตึงไปหมด เหมือนร่างกายไม่ใช่ของตัวเอง แต่สิ่งที

ฟอร์มปีนี้ โดนดอง เกือบทั้งปี เล่นให้โรงเรียน ก็สำรองรัวๆๆ เล่นให้สโมสร ก็เจ็บเล็กเจ็บน้อยทั้งปี แทบไม่ได้ลง ส่วนตัวคิดว่า แคมป์ปีนี้ สาวออมทรัพย์ มาแน่นอน ยังไงก็ติด ไปๆมาๆ สาวออมทรัพย์หลุด ส่วนสาว

แฟนเก่า แต่งงานไปละ. แต่เราคิดถึงเค้ามากๆๆๆ ตั้งแต่มีแฟนมาเค้าคือคนที่ใช่ที่สุดงะแล้วเค้าก้อดีกับเรามากๆแต่เรามารุ้ตอนหลังว่าเค้ามีแฟนอยุ่แล้ว. พูดง่ายๆก้อคบซ้อนนั่นแหละ สุดท้ายเราก็เลือกที่จะถอยออก

OH1: โคกะ ต้องให้แล้วทุบรัวๆ ทำได้ทุกอย่าง แบกแล้วแบกอีกให้ฟอร์มดีสุดในหัวเสารอบ Final 4 OH2: คูลาน แบกรอบชิงมากเสียดายแต่เพื่อนไม่มา MB1: แนนต้องมาแล้ว บล็อคเอาๆ รอบชิงบล็อค7แต้มจุก  MB2: ชิมามู

เอาจริงเชียร์วากิฟเพราะเป็นติ่งวิตตร้าถ้าเข้าชิงกันคงง่ายกว่าอิโมโค่ แต่ใจนึงก็สงสารอิโมโค่ทีมจัดเต็มขนาดถ้าแพ้ไม่รู้จะเป็นไง แต่เอาจริงวากิฟคือใจสู้มากเทียบตำแหน่งนี่ให้อิโมโค่เหนือกว่าทุกอย่าง ยอมใจ