ปัจจุบันผมคบกันแฟนคนหนึ่งผมผมรักเค้ามากๆซึ่งในอดีตผมเป็นคนที่ยอมรับเลยครับว่าติดเพื่อนมากๆแต่พอผมมาคบกับเค้าผมก็ปรับปรุงทุกอย่างที่เค้าไม่ชอบเเละพยายามเข้าใจทุกอย่างที่เค้าไม่ชอบจนผมค่อยๆทำมันน้อยลงเเละน้อยลงมากๆแต่สุดท้ายผมก็ยังทะเลาะกันเหมือนเดิมบางครั้งก็แอบน้อยใจนะครับเวลาผมบอกก็ปรับตัวเข้าหากันบ้างสิผมเติบโตมาแบบนี้เติบโตมาจากครอบครัวที่พ่อแม่เข้าสังคมหรือแม้กระทั่งเเค่เราอยู่บ้านหลังเดียวกันเธอนอนในห้องผมต่องการจะลงมานั่งโซฟาหน้าทีวีข้างล่างเขาก็ทะเลาะโมโหผมเพราะไม่กล้านอนคนเดียวเวลาโมโหก็ชอบทำลายข้าวของในห้องผมเวลาผมขอไป
 เวลาผมไปมีความสุขกับเพื่อนๆหมายตอนเรียนเสร็จหรือทำงานเสร็จเนี่ยแค่ผมไปแปปหนึ่งเค้าก็โมโหเพราะไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวแต่เวลาเขาไปทำไรไปมีสังคมยังไงผมยิ่งอยากให้เค้าไปเขาไปเมากลับไปกับใครทำไรผมให้พื้นที่ส่วนตัวเขาทุกเรื่องกับแม้กระทั่งกับผู้หญิงคนรอบตัวผมเขาก็หึงไปหมดผมไลค์ใครก็ไม่ได้แม้กระทั่งไลค์ติ๊กต๊อกคนดังไรแบบนี้ก็โดนทะเลาะเรื่องอาหารการกินเขาจะก็มุกจะเรื่องมากจุกจิกบางครั้งผมไม่มีเงินแต่ก็ต้องพาเขาไปกินเพราะถ้าเขาหิวแล้วไม่ได้กินก็จะโมโหเเละไม่คุยกับผม
ถามว่าผมมีเรื่องที่ต้องแก้ไหมมีครับปัญหาของผมคือก่อนหน้านี้ผมบริหารตังค์ผิดพลาดจนต้องยืมเขาบ่อยครั้งเเต่ผมก็จะคืนๆทุกต้นเดือนและผมก็กำลังจะเแก้ๆปัญหาผมกำลังสร้างธุระกิจครับอยู่เเต่ก็ไม่นะทุกๆครั้งที่ผมต้องการอยู่คนเดียวคืออยู่ในบ้านอะครับเขาก็ไม่ให้ลงไปคิดอะครับแค่โซฟาหน้าทีวีเองเขาต้องการให้ผมอยู่กับเขาตลอดเวลาซึ่งจริงๆเมื่อก่อนผมเเย่มากๆนะครับผมเป็นคนชอบเข้าสังคมผมก็ตัดไปเลยเพราะสงสารเค้าผมเคยเจ้าชู้ครับก็หยุดไปเลยครับสิ่งส่วนตัวของผมรหัสโทรศัพท์เเอพรหัสเฟสรหัสไอจีทุกอย่างให้เค้า
แต่ผมไม่เคยไปยุ่งของเค้าเค้าก็รู้ตัวนะครับว่าเค้าควรแก้หลายเรื่องชอบโมโหทำลายข้าวชอบเอาแต่ใจผมทุกอยู่ไม่ใช่อะไรนะครับเพราะรักทนอยู่เพื่ออนาคตจะดีขึ้นแต่พอผมอยากให้เขาปรับตัวเข้าหาผมบ้างเขาก็จะพูดว่าเรื่องของกู คิดว่าผมควรจัดการยังไงต่อดีครับคือหมายถุงจะทนปรับความเข้าใจไปต่อแต่เขาไม่ฟังผมสักเรื่องเลยหสักพักก็บอกเลิกเก็บข้าวของพอผมเลิกจริงๆก็ไม่ไม่เลิกผมอีกผมไปผมควรยังไงดีครับแต่ผมพูดจริงๆผมรักมากๆมากที่สุดเเต่เขาก็คิดว่าผมไม่รัก