ไม่รักย่า และรักคนในครอบครัวน้อยลง ผิดไหม???

ขอเกริ่นก่อนนะคะ ตอนนี้อายุ 22 กำลังเรียนจบ ป.ตรี ตอนเด็กเราอยู่กับยาย มีความผูกพันธ์ุกันมาก รักยายมากๆ พ่อแม่ทำงานที่ต่างจังหวัด พอโตขึ้นได้สัก ป.3-4 แม่ให้ย้ายไปอยู่บ้านย่า มันทรมาน บีบหัวใจมากๆจากใจคนรักยายที่สุด ก่อนหน้าที่ย่าจะรับเราไปเลี้ยง ย่าเป็นแม่บ้านอยู่แถวอีกหมู่บ้านหนึ่งก่อนจะย้ายกลับมาบ้าน ตอนอยู่แรกๆ เราอึดอัดมาก แทบจะนับคำที่พูดกับย่าได้เลย ย่าชอบด่า ดุ ตีเรา เรื่องเล็กๆน้อยๆ เราโดนตี โดนด่าตลอด ทำให้เราจำฝังใจ ไม่เคยรักย่าเลยตลอดมา ช่วง ม.ปลาย ย่าเริ่มไม่อะไรกับเราแล้ว แต่เราก็อดคิดเรื่องที่เคยโดนตี โดนด่าไม่ได้ จนถึงทุกวันนี้ ต่อให้ย่าทำดีกับเราแค่ไหน เราไม่มีวันลืม แล้วเดือนเมษานี้ เรากำลังจะเรียนจบ แม่บอกให้เรากลับบ้าน ไปอยู่เป็นเพื่อนย่า มันเหมือนนรกกลับมาอีกครั้ง ทุกครั้งที่กลับบ้านเรานอนร้องไห้ เสียใจทุกคืนเราไม่สามารถลืมเรื่องแย่ๆได้ เราอยากบอกแม่ตรงๆ ว่าไม่อยากกลับ อยากเล่าสิ่งต่างๆ ทุกอย่างให้แม่ฟัง แต่แม่ชอบปิดกั้นเรา เวลาเราเล่าอะไร แม่ขัดตลอด เราเลยไม่กล้าเปิดใจคุยกับแม่เลยสักครั้ง ตอนนี้เครียดมากๆเลยค่ะ หนูควรทำยังไงดีคะ