รู้สึกผิดที่เกิดมา

คือเราจะลาออกค่ะเนื่องว่าทำโปรเจคร่วมกับเพื่อน1คนค่ะ เพื่อนเราดีมากนะคะตามงานให้เราตลอดทำงานเค้าทำกีไฟล์กีไฟล์เค้าจะทำส่วนเราคือนำเสนองานค่ะ เเละประเด็นคือเราไม่คุยกันเลยค่ะพักหลังนี้ เค้าไม่คุยกับเรา

ตามหัวข้อเรื่องเลยค่ะ คือเรากับแฟนคบกันมาได้ 6 ปีแล้วค่ะ แต่ทุกๆอย่าง ก็เริ่มเปลี่ยนจากที่เขาเคยใส่ใจเราก็เริ่มลดลง จากเคยบอกว่าคิดถึงก็ไม่ค่อยมี เอาง่ายๆก็คือมันเริ่มลดลงนั้นเอง หรืออาจจะเป็นเพราะอยู

เราเป็นพี่คนโตอายุ16ปีต้องเลี้ยงน้องคนเล็กอายุ5ปีทุกๆวัน เพราะตอนนี้ไม่มียายมาช่วยเลี้ยงเหมือนเเต่ก่อนเเละพ่อเเม่ต้องไปทำงานตอนกลางวันกลับก็2-3ทุ่มได้พอกับมาพ่อก็ต้องทำงานต่ออยู่ที่บ้านเเม่เราก็จะเป็น

เราขอเกริ่นก่อนว่า ครอบครัวเราไม่ได้สมบูรณ์แบบค่ะ พ่อของเรามี 2 ครอบครัว เราเป็นบ้านเล็กหรือบ้านที่ 2 ของเขาค่ะ แม่ของเราเหมือนจะรักพ่อมาก รักมากจริงๆ พ่อเราทำอาชีพที่ไม่ได้มีเวลาตรงตัว มีการเข้าเวร

สามีของเราชอบเปลี่ยนงานบ่อยๆ พอจะเปลี่ยนงาน ลาออกจากที่เดิมแต่ยังไม่ได้งานใหม่ แล้วก็มาอยู่เฉยๆ หลายเดือนบางทีเป็นปี เรารู้สึกเหนื่อยใจมาก เพราะรายจ่ายลูก เราเป็นหลัก เราแค่รู้สึกว่าอนาคตเรากับลูกอยู่

สาเหตุคือ ช่วงนั้นและที่ผ่านๆมาตอนเด็ก:)เกลียดสังคมมาก ชอบรังแกฉัน สู้อะไรก็ไม่ได้:)ตัวคนเดียวเกิน ย้อนกลับไปอีกตอนเด็กช่วงประถมก็เหมือนกัน ด้วยความที่เราเป็นเด็กข่อนข้างเส้นเลยเพราะบ้านติดโรงเรียน

สวัสดีค่ะคือเราอยากถามความคิดเห็นกับทุกคน ว่าถ้าเจอเรื่องเดียวกับเราจะยังเดินไปต่อมั้ย....เราคบกับแฟนมาปีนี้6ปีแล้วค่ะ เราอยู่บ้านเดียวกันมา5ปี เราคบกันตั้งแต่อายุ17นะคะ ตลอดเวลาที่คบกันเขาดูแลเราดีมา

“แปลกมั้ย” อยู่กับเมทที่เป็นเพื่อนตอนมอปลาย คนละคณะ เรียนคนละเวลา แต่ส่วนใหญ่คนที่อยู่ห้องคือเพื่อน เพราะวันที่เราหยุดเราก็ไปทำงานพาร์ทไทม์ แล้วเขามีแค่โทรศัพท์ 1 เครื่อง เวลาทำงานก็ใช้คอม

พอดี ผมอยากสอบถามว่า การออกจากบ้านตัวเองแล้วมาอยู่บ้านแฟน เป็นความคิดที่ดีมั้ย ซึ่งมีหลายๆครั้งที่ผมกับแฟนทะเลาะกัน แต่เป็นผมที่ได้แต่คอยปลอบใจตัวเอง ต่างจากแฟน ที่เค้ายังมีครอบครัว มีเพื่อนคอยปลอบใจ

เราอยู่ม.3 แล้ว เราเป็นผ.ญ ตามหัวข้อเลยค่ะ เราไม่มีห้องเป็นของตัวเอง ทั้งๆที่ พี่ชาย กับ พี่สาวเรามีแล้ว เราต้องนอนกับพ่อแม่ในห้องโถง เราไม่ชอบเลย ไม่มีความเป็นส่วนตัว จะโทรกับเพื่อนหรือจะทำอะไรก็ลำบา