เธอเงียบเหมือนสายน้ำ   แต่ใจฉ่ำลึกเกิน ไม่ปะทะไม่เดิน   แต่เกินใครหยั่งใจถึง เธอเหมือนน้ำไหลเรื่อย   ไม่เอ่ยคำรักตรง แต่เย็นซึมทรวงหลง   เหมือนพวงไม้รับน้ำค้าง

น้ำนิ่งแต่ไหลลึก    ใจคนลึกลึกกว่า เงียบงามยามพบหน้า   ในตานั้นซ่อนไฟฝัน คำพูดอาจเงียบเสียง   แต่ใจเพียงเคลื่อนไหว เหมือนน้ำไม่เคยไกล   ยังไหลซึมซาบดินดี