บางทีหายไปมันก็อาจจะดีนะ

สวัสดีค่ะ วันนี้เราอยากจะมาระบายและขอคำปรึกษาจากในมุมของทุกคนในเรื่องนี้ค่ั คือเราคิดแล้วมันก็เครียดแบบว่านึกไม่ออกค่ะ คือครอบคร◌ัวเราทางบ้านแยกทางกันค่ะ แล้วเราอยู่กับฝั่งแม่มาโดยตลอด มีปิดเทอมที่เรา

เรื่องเริ่มจากตอนนี้เราทำใจลำบากมากเเต่จะให้กลับไปคบก็คงไม่ได้ อาจจะมาจากความน้อยใจลึกๆด้วย คือเรามีพี่สาว(ลูกพี่ลูกน้องกัน)ที่อายุห่างจากเราปีหนึ่ง เเต่ก็สมัครเข้าเรียนมหาลัยพร้อมกันเลยทำให้มีเพื่อนก

ตั้งแต่ผมมีแมวเข้ามาอยู่ในบ้าน ชีวิตก็เปลี่ยนไปแบบไม่ทันตั้งตัวเลยครับ ทุกเช้าตื่นมาเจอหน้าเจ้าเหมียวกวักมือกวักเท้าเรียกอาหารก็อดยิ้มไม่ได้ ถึงแม้ว่าบางครั้งจะทำหน้าตาแบบ “ฉันหิวแล้วนะ!&rdquo

คือ…….เราสามคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.ต้นตอนนี้ก็ใกล้จะจบล่ะ มันจะมีแบบนี้หลายครั้งแล้วเหมือนกันแต่เราพยายามที่จะหลับหูหลับตาบ้าง อีกคนจะมีนิสัยที่ดีน่ะแต่คนเรามันก็ต้องมีบ้างแหละพอเข้าใจ

ขอคำปรึกษาค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเราเคยคุยกับผู้ชายคนนึง ประมาณ3ปี แต่ไม่มีสถานะกันทำอะไรเหมือนแฟนทุกอย่างนะคะ เพื่อนสนิทเขารู้จักเราหมด แล้วก่อนเลิกคุยกันเขาคุยกับผู้หญิงคนนึง เรารู้และก็ตัดสินใจเลิกคุยก

ช่วงนี่รู้สึกเหนื่อยเป็นพิเศษมากค่ะ นอนก็ไม่ค่อยหลับมีเรื่องให้คิดเต็มไปหมด บางครั้งก็คิดจนร้องไห้ แล้วยังรู้สึกหมดไฟสุดๆ ไม่อยากทำอะไรเพราะคิดว่าทำไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เหมือนใช้ชีวิตให้หมดวันไปเฉยๆ บา

ตอนนี้เรากะเเฟน เหมือนจะจืดจางลงไปมากเลย มันมีหลายสาเหตุ มีหลายเหตุผล เขาเป็นคนที่ไม่ชอบฟังเราพูดหรืออธิบายอะไร เขาจะยึดตัวเองเป็นหลัก ไม่ง้อ ไม่ขอโทษ เขาจะชอบพูดถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ในทางที่เราฟังเ

เราทำงานประจำอยู่ตจว. บางทีมีวันลาติดกันเยอะเราก็พยายามกลับบ้านตั้งใจไปใช้เวลาอยู่ักับเเม่ค่ะ เเต่เวลาเรากลับบ้าน เเม่มักจะให้ความสำคัญกับธุระเล็กน้อยมากกว่าจนเรียกว่าต่างคนต่างอยู่เลยค่ะ เราเเค่อยากก

ผมคบกับเเฟนได้ 5 ปี ช่วง 1-2 ปีเเรกเขาก็ดูจะปกติตอนนั้นอยู่มหาลัยปี 1 พอคบไปสักพักเขาก็บอกว่าเป็นโรคซึมเศร้าเวลาที่เขาโกรธหรือโมโหมักจะพิมพ์คำพูดมาว่าเหนื่อยเเล้วไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ผมก็ให้กำลังใจเข