แม่ผมอายุ 66 ครับ ปัญหาคือ เค้าคิดว่า pm2.5 ไม่อันตราย
พอดีบ้านผมมี 2 ห้องครัว ข้างนอกบ้านจะใหญ่หน่อย เป็น open air
เค้าชอบออกไปเจอฝุ่นนอกบ้านครับ ออกไปเทิ่งๆ หาอะไรทำ
เวลาทำอาหารหรืออะไรใดๆ เค้าบอกถ้าทำในบ้าน กลัวบ้านเหม็น
ซึ่งคนทั่วไปถ้ามีตรรกะหรือวิธีคิดที่เป็นเหตุเป็นผล มันจะไม่มีอะไรแบบนี้ขึ้นมาเลยใช่ไหมครับ
ปอดเรา กับ ควันในบ้าน มีกลิ่นนิดหน่อย ซึ่งเดี๋ยวก็หายไป
เราเลือกปอดเราอยู่แล้ว
แต่นี่ไม่ครับ ลึกๆแล้วเค้าเหมือนคิดแค่ว่าฝุ่นมันไม่อันตราย
เค้ามองอะไรที่เป็นอนาคตไม่เป็นเลย คือเห็นว่าฝุ่นตอนนี้มันไม่กระทบอะไร ก็คิดว่ามันไม่กระทบอะไร
ซ้ำยังชอบแอบปิดเครื่องกรองในบ้าน แล้วปิดทุกตัวเวลาผมนอน
ไม่ก็เปิดโหมดเบาๆ ซึ่งตอนฝุ่นมันเยอะ มันกดฝุ่นไม่ลง หรือไม่อยู่ ไปข้างนอก
เค้าให้เหตุผลว่า เครื่องมันร้อน น่าสงสาร (ใส่ความรู้สึกไปยังสิ่งของ)
ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้จ่ายค่าไฟ ไม่รู้ว่าเครื่องมันก็ทำงานเหมือนพัดลม แค่มีฟิลเตอ แค่นั้น มันเปิดติดๆยาวกันได้
เครื่องกรองในห้องนอนเค้าที่ผมซื้อมาให้ บางจังหวัดผมเข้าไป ก็แอบไม่เปิด
พอถาม ก็บอกทำลืม แบบว่า อ้างไปเรื่อย ไม่สนใจ นึกออกไหมครับ เปลี่ยนเรื่อง
เรื่องพวกนี้พอพูดมาก ก็ทำโมโห มีดราม่า
เริ่มใช้ตรรกะโง่ๆเช่น "ใครเป็นพ่อเป็นแม่กันแน่วะ"
หรือ "อ่าว ทำคนข้างนอกที่เค้าไม่ใส่กันจะทำยังไง"
"ไม่งั้นคนก็ตายกันหมดแล้วสิ"
ฯลฯ ที่มีพฤติกรรมต่อต้านอะครับ
ผมลองหมดแล้ว พูดดี หรือบังคับ ไม่มีอันไหนเวิร์คเลย
พอผมเอาพี่น้องมาคุยด้วย เค้าก็ทำเป็นเข้าใจ
ทำเป็นรับทราบ เหมือนให้มันผ่านๆจบๆตอนนั้นไป
แต่ผ่านไปไม่นาน ก็กลับมาแบบเดิม
เวลามีปัญหาอะไรแบบนี้ทุกครั้งมันใช้พลังงานผมเยอะครับ
นอกจากจะกระทบสุขภาพปอดผม ก็มีเรื่องอะไรแบบนี้อีก
คือ ก็ชอบออกไปทำอะไรข้างนอกบ้านเหมือนเดิม
แมสก็ไม่ใส่ ตอนแรกๆที่ดุกัน จริงจัง ก็ใส่
สักพักก็ไม่ใส่อยู่ดี จะส้มจะแดง เค้าก็ไม่สน
พอออกไปว่า ก็บอก เดี๋ยวเข้าบ้านแล้วๆ ทำท่ารีบร้อน
สุดท้ายก็เฉยเมยเหมือนเดิม
ปัญหาคือเป็นอะไรขึ้นมา คนดูแลก็เป็นผมไง
ผมเคยพูดด้วยความโมโหว่า ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาอนาคตตอนแก่
ผมขอไม่ดูแล จะทิ้งนะ จะไปปล่อยบ้านคนแก่ เพราะถือว่าไม่ช่วยตัวเองเลย
เค้าก็แนวประชดขึ้นมาเลย บอก เอาเลยๆๆ ไม่สนใจ แล้วก็ทำซึม
(ผมพูดเพราะไม่รู้จะเอายังไงดีแล้ว ผมแค่ไม่เข้าใจวิธีคิดเค้า ผมก็มีอารมณ์ได้บ้าง)
ผมลองพวกวิธีใช้เงิน ก็ไม่ค่อยสำเร็จ แล้วถ้าเงินไม่เยอะ แกไม่ทำตามด้วยนะ
ที่สำคัญผมว่ามันเกินไปด้วยถ้าจะขนาดนั้น
จริงๆแล้วผมปฏิเสธว่าคนแก่จะต้องเป็นแบบนี้ทั้งหมด
คนที่คุณภาพ ที่อายุ 80 ที่มีเหตุผล ยอมเรียนรู้สิ่งใหม่ ก็มี
แต่ด้วยที่แม่ผมเป็นคนบ้านๆ การศึกษาก็ธรรมดา
พื้นหลังครอบครัวก็บ้านๆ ต่างจังหวัด แวดล้อมก็ตามสภาพ
อยู่มาทั้งชีวิต เค้าก็เลยออกมาประมาณนี้
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำอย่างไรดีครับ คนแก่ พูดไม่ฟัง พูดมากก็ดราม่า พูดไปเหมือนเข้าใจ แต่จริงๆก็คิดแบบเดิม
พอดีบ้านผมมี 2 ห้องครัว ข้างนอกบ้านจะใหญ่หน่อย เป็น open air
เค้าชอบออกไปเจอฝุ่นนอกบ้านครับ ออกไปเทิ่งๆ หาอะไรทำ
เวลาทำอาหารหรืออะไรใดๆ เค้าบอกถ้าทำในบ้าน กลัวบ้านเหม็น
ซึ่งคนทั่วไปถ้ามีตรรกะหรือวิธีคิดที่เป็นเหตุเป็นผล มันจะไม่มีอะไรแบบนี้ขึ้นมาเลยใช่ไหมครับ
ปอดเรา กับ ควันในบ้าน มีกลิ่นนิดหน่อย ซึ่งเดี๋ยวก็หายไป
เราเลือกปอดเราอยู่แล้ว
แต่นี่ไม่ครับ ลึกๆแล้วเค้าเหมือนคิดแค่ว่าฝุ่นมันไม่อันตราย
เค้ามองอะไรที่เป็นอนาคตไม่เป็นเลย คือเห็นว่าฝุ่นตอนนี้มันไม่กระทบอะไร ก็คิดว่ามันไม่กระทบอะไร
ซ้ำยังชอบแอบปิดเครื่องกรองในบ้าน แล้วปิดทุกตัวเวลาผมนอน
ไม่ก็เปิดโหมดเบาๆ ซึ่งตอนฝุ่นมันเยอะ มันกดฝุ่นไม่ลง หรือไม่อยู่ ไปข้างนอก
เค้าให้เหตุผลว่า เครื่องมันร้อน น่าสงสาร (ใส่ความรู้สึกไปยังสิ่งของ)
ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้จ่ายค่าไฟ ไม่รู้ว่าเครื่องมันก็ทำงานเหมือนพัดลม แค่มีฟิลเตอ แค่นั้น มันเปิดติดๆยาวกันได้
เครื่องกรองในห้องนอนเค้าที่ผมซื้อมาให้ บางจังหวัดผมเข้าไป ก็แอบไม่เปิด
พอถาม ก็บอกทำลืม แบบว่า อ้างไปเรื่อย ไม่สนใจ นึกออกไหมครับ เปลี่ยนเรื่อง
เรื่องพวกนี้พอพูดมาก ก็ทำโมโห มีดราม่า
เริ่มใช้ตรรกะโง่ๆเช่น "ใครเป็นพ่อเป็นแม่กันแน่วะ"
หรือ "อ่าว ทำคนข้างนอกที่เค้าไม่ใส่กันจะทำยังไง"
"ไม่งั้นคนก็ตายกันหมดแล้วสิ"
ฯลฯ ที่มีพฤติกรรมต่อต้านอะครับ
ผมลองหมดแล้ว พูดดี หรือบังคับ ไม่มีอันไหนเวิร์คเลย
พอผมเอาพี่น้องมาคุยด้วย เค้าก็ทำเป็นเข้าใจ
ทำเป็นรับทราบ เหมือนให้มันผ่านๆจบๆตอนนั้นไป
แต่ผ่านไปไม่นาน ก็กลับมาแบบเดิม
เวลามีปัญหาอะไรแบบนี้ทุกครั้งมันใช้พลังงานผมเยอะครับ
นอกจากจะกระทบสุขภาพปอดผม ก็มีเรื่องอะไรแบบนี้อีก
คือ ก็ชอบออกไปทำอะไรข้างนอกบ้านเหมือนเดิม
แมสก็ไม่ใส่ ตอนแรกๆที่ดุกัน จริงจัง ก็ใส่
สักพักก็ไม่ใส่อยู่ดี จะส้มจะแดง เค้าก็ไม่สน
พอออกไปว่า ก็บอก เดี๋ยวเข้าบ้านแล้วๆ ทำท่ารีบร้อน
สุดท้ายก็เฉยเมยเหมือนเดิม
ปัญหาคือเป็นอะไรขึ้นมา คนดูแลก็เป็นผมไง
ผมเคยพูดด้วยความโมโหว่า ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาอนาคตตอนแก่
ผมขอไม่ดูแล จะทิ้งนะ จะไปปล่อยบ้านคนแก่ เพราะถือว่าไม่ช่วยตัวเองเลย
เค้าก็แนวประชดขึ้นมาเลย บอก เอาเลยๆๆ ไม่สนใจ แล้วก็ทำซึม
(ผมพูดเพราะไม่รู้จะเอายังไงดีแล้ว ผมแค่ไม่เข้าใจวิธีคิดเค้า ผมก็มีอารมณ์ได้บ้าง)
ผมลองพวกวิธีใช้เงิน ก็ไม่ค่อยสำเร็จ แล้วถ้าเงินไม่เยอะ แกไม่ทำตามด้วยนะ
ที่สำคัญผมว่ามันเกินไปด้วยถ้าจะขนาดนั้น
จริงๆแล้วผมปฏิเสธว่าคนแก่จะต้องเป็นแบบนี้ทั้งหมด
คนที่คุณภาพ ที่อายุ 80 ที่มีเหตุผล ยอมเรียนรู้สิ่งใหม่ ก็มี
แต่ด้วยที่แม่ผมเป็นคนบ้านๆ การศึกษาก็ธรรมดา
พื้นหลังครอบครัวก็บ้านๆ ต่างจังหวัด แวดล้อมก็ตามสภาพ
อยู่มาทั้งชีวิต เค้าก็เลยออกมาประมาณนี้