ไม่กล้าใช้ชีวิต

คิดๆไว้ว่าอยากส่งลูกเรียนนานาชาติ เพราะ อยากให้เก่งภาษา(จะได้เปรียบในหลายๆเรื่อง) ตัวแม่เองเคยเรียนโรงเรียนรัฐ เช้าก่อนเข้าแถวต้องไปทำความสะอาด ยืนตากแดด ครูไม่ยอมสอน ให้ยกนม ยกหนังสือ ส่วนเอกชนแถวบ้

เราขอไม่แนะนำตัวนะว่าเป็นใคร แต่เราชอบคนๆนึงตั้งแต่ได้เจอแต่เราไม่กล้าจะบอกชอบเขาเพียงเพราะเรายังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองมากพอเรารู้จักตั้งแต่ป.5-6 จนตอนนี้เราจะแยกย้ายกันไปเรียนต่อที่อื่นเราก็ไม่เคย

ก็ประมาณว่าผมกับเเฟนเก่าของเพื่อนสนิทเลยคบกับอยากถามว่าผิดมั้ยหรือควรพูดควรบอกเพื่อนก่อนรึป่าวเเต่ประเด้นสำคัญเลยคือผมไม่กล้าที่จะเปิดตัวเพราะกลัวคนรอบข้างมองทางด้านผู้หญิงไม่ดีส่วนด้านผมไม่ซีเรียสเเต

คือเราได้พี่รหัสแล้วพี่รหัสคนนี้เราเคยเห็นที่โรงเรียนเก่าแล้วคือเราเป็นคนเงียบไม่กล้าทักพี่เค้าคือตอนแรกพี่เค้าก็มาแนะนำตัวอะไรตามปกติแล้วพอหลังจากนั้นก็ไม่ค่อยคุยเราเป็นคนเงียบนะก็ไม่ค่อยกล้าไม่รู้ว่

คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงค่ะ สนิทกันมาตั้งแต่ม.ต้นเลย ตอนม.ต้นก็โอเคนะคะ เค้าเป็นคนไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ค่ะ เราจะเป็นคนชวนคุยตลอด พอหลังๆมาช่วงม.ปลายนี่แหละค่ะ เราจะพูดอะไรไม่ได้เลย แต่ถ้าเป็นเพื่อนคนอ

การที่พ่อเล่าทุกเรื่องของเราให้ญาติฟัง บางเรื่องน้องแท้ๆ ของเรายังไม่รู้เลย แต่ญาติรู้ก่อนทุกเรื่องเหมือนอยู่บ้านเดียวกัน เราควรจัดการยังไงคะ ไม่สามารถบอกพ่อดีๆ ได้เลย และเราก็ไม่ได้สนิทกับญาติค่ะ มี

สวัสดีค่ะ เราแอบชอบคุณครูผู้หญิงท่านนึงที่เคยสอนตอนม.3 มาโดยตลอด (เรียนได้ 1 เทอม ครูก็ย้ายโรงเรียนตอนเราม.3) เรากับครูอยู่คนละโรงเรียนมาโดยตลอด ตอนนี้เราเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 หากมองในความรู้สึกคุณค

ผมอยู่โรงเรียนตอนนี้ ม.4 เเล้ว ไม่กล้าเข้าหาเพื่อนในห้องเกรงใจอยู่คนเดียวตลอด งานกลุ่มไม่มีใครช่วยทำเลยหรือไม่มีใครชวนเลย น่าเบื่อมากเหงาๆอ่านนิยายเเละมังงะ&มังฮวา หรือไม่ก็ดูคลิปai นิยาย พระเอกเ

เราเป็นเด็กผู้หญิง คนนึง อายุ 17 ปี เสียแม่ไปตั้งแต่ 12 เราาศัยอยู่กับป้าตั้งแต่เด็ก 3 เดือน จนปีที่แล้วป้าเราเสียทำให้เราไม่เหลือใคร และมีนาคมที่ผ่านมาเราได้มาอยู่กับพี่ที่จังหวัดนึงทางภาคเหนือเราย้า