ผู้มีศรัทธาในธรรมวินัย (พระศาสนา)นี้

จิตเดิมแท้ผ่องใส สว่างไสวเป็นประภัสสร แต่ยังไม่บริสุทธิ์ยังมีอวิชชา ความไม่รู้ ความหลงแทรกอยู่ในวัฏสงสาร เมื่อเจริญสมรรถกรรมฐาน จนหยุดการครอบงำของอวิชชาไว้ชั่วคราว จะเห็นจิตเดิมแท้ชัดเจน ผ่องใส สว่าง

หทยรูป เป็นที่เกิด ความรู้สึก สุข ทุกข์ วิญญานที่เกิดทางตา เกิดขึ้นมา ก็ดับไปทันที แต่เราไม่ทันมัน เหตุจึงมาเกิดที่ใจ เกิดเป็นความรู้สึก สุข ทุกข์ เพราะการปรุงแต่งจากการเห็น “เหตุเกิด ทุกข์จ