ผู้มีศรัทธาในธรรมวินัย (พระศาสนา)นี้

กุศลอย่างโลกๆ กำหนดจิตตามดูยังเห็นว่า ผลบุญจะสนองให้เป็นปัจจัยอย่างไร แต่บุญจากการภาวนา มันกำหนดดูไม่ได้ เพราะไร้ที่ตั้ง แล้วเวลาอุทิศให้แก่ญาติโกโหติกา เขาจะได้รับบุญจากการ ภาวนายังไงครับ

อายุอารมณ์จิต คือ จิตแต่ละดวงตั้งแต่เกิดจนดับไป ในแต่ละวิถึ เช่น ขณะเห็นวิถีจิตรูปเดิน จะมี 1.มีตัวรู้(จิต) เข้าไปที่รูปเดิน เป็นตัวรู้โคจรไป 2.รูปเดิน เป็นตัวถูกรู้ เป็นอาการ รูปเดินเป็นอารมณ์ของจิต

วิญญาณขันธ์พิจารณารูปขันธ์,เวทนาขันธ์,สัญญาขันธ์,สังขารขันธ์เป็นอนิจจัง,ทุกขัง,อนัตตาได้ แล้วอะไรพิจารณาวิญญาณขันธ์ถ้าไม่ใช่จิต

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส

ใครจะมามั่วอีกมั๊ย ว่า จิตกับเวทนาหรือ วิญญานขันธ์นั้นเป็นอันเดียวกัน

ธรรมะบทเดียว(หลักธรรมข้อเดียว)ที่ทำให้หลุดพ้น คืออะไรครับ พระสูตรเดียวก็ได้ครับ ผมขอความช่วยเหลือ(เพื่อเป็นธรรมทาน/วิทยาทาน) ขอบคุณครับ