สวัสดีครับ คือผมอายุประมาณ 24 มีแฟนเด็กกว่า 1 ปี ผมกับเธอคบกันเป็นแฟนมีสถานะชัดเจนเปิดเผยทุกคนหรือสังคมรับรู้ครับ ตลอดเวลาที่ผ่านมา 1 ปีกว่าผมและเธอใช้ชีวิตในถานะแฟนกันได้ค่อนข้างสมบูรณ์แบบเลย ผมทำหน้าที่ของผู้ชายได้ครบทุกอย่างและไม่เคยมีข้อผิดพลาด เราไม่เคยทะเลาะกันเลยแม้แต่ครั้งเดียวด้วยทัศนคติและนิสัยที่เข้ากันได้ดี และต่างคนต่างยอมถอยให้กันในหลายๆเรื่อง ไม่มีแม้แต่เรื่องชู้สาวทั้งฝ่ายผมและเธอเพราะเป็นคนไม่ค่อยสนใจคนอื่น หรือคนแปลกหน้ากันสักเท่าไร ป่วยไข้ผมก็จะเป็นคนดูแล เธอขัดสนผมก็เป็นคนรับผิดชอบให้ เธออยากไปไหนอยากกินอะไรผมเองก็ไม่ติด และเธอเองก็ไม่เคยขัดเป้าหมายอะไรที่ผมจะทำ สรุปง่ายๆคือมันไม่มีช่องว่างสำหรับข้อผิดพลาดในชีวิตคู่จนต้องเป็นปัญหาเลย

จนกระทั่ง  วันนึงในตอนที่ผมนวดหลังให้แฟนแล้วผมก็แกล้งกันเล่น แฟนผมก็พูดคำนึงว่า "เธอไม่รักเราหรอ" ผมก็นิ่งไป นิ่งไปอยู่สักพักสีหน้าผมก็ไม่ได้ยิ้มอะไรแล้วนวดต่อ แฟนเห็นผมนิ่งเขาก็กลับไปเล่นมือถือต่อ และผมก็ชวนคุยแทรกเรื่องอื่น

ผมหาคำตอบไม่ได้ ผมไม่เคยบอกรักเธอ แม้แต่ครั้งเดียวตั้งแต่รู้จักกันมา เธอเป็นแฟนที่เปิดตัวคนที่ 3 ของผม แต่ถ้าเอาประสบการ์ณผมจริงๆเธอก็น่าจะเป็น ผ.ญ คนที่ 13-14 ที่ผมสานสัมพันธ์ด้วย แล้วผมก็ลองนึกเล่นๆว่าถ้าไม่มีเธอมันจะเป็นยังไง ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรคิดแค่ว่าถ้าเลิกก็จะกลับไปเล่นบทหาแฟนใหม่อีกรอบ ผมไม่ได้รู้สึกเหมือนรักครั้งแรกของผมกับคนก่อนที่ผมเป็นลูกหมาที่ออดอ้อนแล้วพูดว่ารักร้องห่มร้องไห้กับคำคำนี้เลย ผมพึ่งจะมารู้สึกตัวว่าจริงๆแล้วผมรักเธอรึเปล่า แต่ผมก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองต้องรัก หรือรู้สึกว่าตัวเองไม่รัก

ผมเคยตั้งคำถามว่าคนเราต้อง รักก่อนคบ หรือคบก่อนรัก 

ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมควรคบเธอต่อไหมดี เพราะมันก็ไม่มีอะไรการันตีว่าในอนาคตผมจะรักหรือไม่รักเธอ และมันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องเลิกกันเพราะที่ผ่านมามันก็ดีของมันแล้ว ผมไม่อยากทำร้ายใคร เพราะผมรู้ว่าความเสียใจจากคนที่ตัวเองรักมันฆ่าเราได้มากแค่ไหน ผมขอคำแนะนำด้วยครับ ขอบคุณครับ

ปล.ผมเจอเธอผ่านคนรู้จัก และเราก็คุยกันมาเรื่อยๆจนคบกัน