สวัสดีค่ะ อยากสอบถามทุกคนค่ะว่ามีใครเคยเป็นแบบนี้มั้ยคะ
ปลายปีนี้จะต้องย้ายไปเรียนมหาลัยที่ต่างจังหวัดคนเดียว นั่นคือการออกไปใช้ชีวิตคนเดียวครั้งแรกเลยค่ะ ตลอดที่ผ่านมาเป็นคนติดบ้านและครอบครัวมาตลอด ห่างจากครอบครัวนานสุด 3 วันแต่ก็เป็นแค่การเข้าค่ายไปกับที่โรงเรียน ปกติจะไปเที่ยวกับเพื่อนพ่อแม่จะเป็นคนไปรับส่งตลอด คิดภาพไม่ออกเลยค่ะว่าไปอยู่คนเดียวแล้วจะเป็นยังไง แต่สุดท้ายคนเราก็ต้องเติบโต TT
เข้าเรื่องเลยนะคะ ที่กังวลมากๆเลยคือค่อนข้างกลัวการอยู่คนเดียวค่ะ แม่ก็บอกว่าเราขี้กลัว กลัวทุกอย่าง แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนหรือครอบครัวจะไม่ค่อยเป็นนะคะ เช่นแบบเวลาฝนตกเราไม่เคยรู้สึกอยากออกมาข้างนอกเลย ยกเว้นตอนที่ฝนและฟ้าไม่แรงค่ะ เราชอบกลิ่นฝนและฟังเสียงฝนตกมากๆ แต่ทุกครั้งที่ฟ้าแลบหรือมีเสียงฟ้าร้องตัวเราจะแข็งตลอดเลยค่ะ555555 แข็งในที่นี้คือไม่อยากขยับแบบไม่ใช่ว่าไม่อยากขยับแต่ตัวมันขยับไม่ไป+กับใจโหวงๆด้วยค่ะ ค่อนข้างกลัว แล้วก็มีเสียงลมที่พัดสังกะสีดังๆกับเสียงแมวกัดกัน แบบนั้นคือยิ่งไม่รอดเลยค่ะ ใจไม่ดีสุดๆ ต้องนอนเอามืออุดหูให้ไม่ได้ยิน บางทีนอนอยู่แล้วลมฝนกำลังมามันก็คือมานอนคลุมโปงกับเอามืออุดหูเองอัตโนมัติเลย แล้วก็อยู่ๆมีเสียงดังขึ้นมาเราค่อนข้างแพนิคค่ะ ไม่รู้ว่าเรียกว่าแพนิคได้มั้ย แต่เคยเป็นหนักจนถึงขั้นจะร้องไห้เลย กลัว แล้วก็มีบางครั้งที่เครียดจนรู้สึกอยากร้องไห้แต่ก็ไม่รู้ว่าเครียดเรื่องอะไร แค่ได้ร้องไห้ก็รู้สึกเหมือนได้ระบายถึงจะร้องไม่สุดก็เถอะ ติดการคุยคนเดียวบ่อยมาก(อันนี้เพื่อนเคยทัก แต่นี่คิดว่าอาจจะตีกับความคิดในหัวดังไปหน่อย🤣🤣) แล้วก็สกิลการอยู่คนเดียวเป็นศูนย์ แล้วก็ไม่เคยอยู่คนเดียวยกเว้นอยู่ที่บ้าน เวลาเจอคนเยอะๆ(แบบที่ไม่มีคนรู้จัก)ค่อนข้างกลัวค่ะ ไม่ได้ถึงขั้นอยู่ไม่ได้แต่ไม่อยู่จะดีกว่า ไม่แน่ใจว่าเพราะว่าไม่เคยอยู่ในสภาพสังคมแบบนั้นด้วยมั้ย หรือถูกเลี้ยงมาแบบไข่ในหิน แต่ตอนอยู่กับเพื่อนก็ปกตินะคะ เป็นคนที่ดูแลคนอื่นได้ดีในระดับนึง ไม่กลัวอะไรเลย ออกแนวสู้มากกว่า เพิ่มเติทอีกอย่างนึงคือเป็นคนที่ sensitive มากๆแบบมากก อยากรู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบนี้แล้วจัดการกับมันยังไงคะ อยากลองศึกษาหาทางออกไว้เผื่อได้ออกไปอยู่คนเดียวจริงๆจะได้รับมือได้ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
การใช้ชีวิตคนเดียว?
ปลายปีนี้จะต้องย้ายไปเรียนมหาลัยที่ต่างจังหวัดคนเดียว นั่นคือการออกไปใช้ชีวิตคนเดียวครั้งแรกเลยค่ะ ตลอดที่ผ่านมาเป็นคนติดบ้านและครอบครัวมาตลอด ห่างจากครอบครัวนานสุด 3 วันแต่ก็เป็นแค่การเข้าค่ายไปกับที่โรงเรียน ปกติจะไปเที่ยวกับเพื่อนพ่อแม่จะเป็นคนไปรับส่งตลอด คิดภาพไม่ออกเลยค่ะว่าไปอยู่คนเดียวแล้วจะเป็นยังไง แต่สุดท้ายคนเราก็ต้องเติบโต TT
เข้าเรื่องเลยนะคะ ที่กังวลมากๆเลยคือค่อนข้างกลัวการอยู่คนเดียวค่ะ แม่ก็บอกว่าเราขี้กลัว กลัวทุกอย่าง แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนหรือครอบครัวจะไม่ค่อยเป็นนะคะ เช่นแบบเวลาฝนตกเราไม่เคยรู้สึกอยากออกมาข้างนอกเลย ยกเว้นตอนที่ฝนและฟ้าไม่แรงค่ะ เราชอบกลิ่นฝนและฟังเสียงฝนตกมากๆ แต่ทุกครั้งที่ฟ้าแลบหรือมีเสียงฟ้าร้องตัวเราจะแข็งตลอดเลยค่ะ555555 แข็งในที่นี้คือไม่อยากขยับแบบไม่ใช่ว่าไม่อยากขยับแต่ตัวมันขยับไม่ไป+กับใจโหวงๆด้วยค่ะ ค่อนข้างกลัว แล้วก็มีเสียงลมที่พัดสังกะสีดังๆกับเสียงแมวกัดกัน แบบนั้นคือยิ่งไม่รอดเลยค่ะ ใจไม่ดีสุดๆ ต้องนอนเอามืออุดหูให้ไม่ได้ยิน บางทีนอนอยู่แล้วลมฝนกำลังมามันก็คือมานอนคลุมโปงกับเอามืออุดหูเองอัตโนมัติเลย แล้วก็อยู่ๆมีเสียงดังขึ้นมาเราค่อนข้างแพนิคค่ะ ไม่รู้ว่าเรียกว่าแพนิคได้มั้ย แต่เคยเป็นหนักจนถึงขั้นจะร้องไห้เลย กลัว แล้วก็มีบางครั้งที่เครียดจนรู้สึกอยากร้องไห้แต่ก็ไม่รู้ว่าเครียดเรื่องอะไร แค่ได้ร้องไห้ก็รู้สึกเหมือนได้ระบายถึงจะร้องไม่สุดก็เถอะ ติดการคุยคนเดียวบ่อยมาก(อันนี้เพื่อนเคยทัก แต่นี่คิดว่าอาจจะตีกับความคิดในหัวดังไปหน่อย🤣🤣) แล้วก็สกิลการอยู่คนเดียวเป็นศูนย์ แล้วก็ไม่เคยอยู่คนเดียวยกเว้นอยู่ที่บ้าน เวลาเจอคนเยอะๆ(แบบที่ไม่มีคนรู้จัก)ค่อนข้างกลัวค่ะ ไม่ได้ถึงขั้นอยู่ไม่ได้แต่ไม่อยู่จะดีกว่า ไม่แน่ใจว่าเพราะว่าไม่เคยอยู่ในสภาพสังคมแบบนั้นด้วยมั้ย หรือถูกเลี้ยงมาแบบไข่ในหิน แต่ตอนอยู่กับเพื่อนก็ปกตินะคะ เป็นคนที่ดูแลคนอื่นได้ดีในระดับนึง ไม่กลัวอะไรเลย ออกแนวสู้มากกว่า เพิ่มเติทอีกอย่างนึงคือเป็นคนที่ sensitive มากๆแบบมากก อยากรู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบนี้แล้วจัดการกับมันยังไงคะ อยากลองศึกษาหาทางออกไว้เผื่อได้ออกไปอยู่คนเดียวจริงๆจะได้รับมือได้ค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ